Islak bi çarşamba sabahıydı güzel yüzlüm , hatırlamazsın sen. Ben gayet net hatırlıyorum ses tonunu , bakışlarını , ellerinin sıcaklığını . "Ne işimiz var ki burda?" der gibi bakıyordu gözlerin . Sonra ağzından " bi kafeye gidelim , kahve falan iceriz ." Cümlesi çıktı . Sert sert baktım sana . "Ellerimizde limonlu soda , havada toprak kokusu , karşımızda kadıköy sahili , omzunda boynum var . Ne işim olur benim kafede "dedim . Kısık bir sesle" ben sodayı sevmiyorum ,sen seviyorsun diye içiyorum üstelik hava da buz gibi " dedin . Kaşlarımı çatarak "o soda değil ,limonlu soda "dedim . Sen " ne fark eder işte ikisi de soda" dedin. Durdum biraz , ayağa kalktım . Derin bir nefes çektim . Biliyordun ki ben seni limonlu sodadan daha çok seviyorum . Ama limonlu sodayı sevmiyor olman sana saçma gelsede beni kırıyordu . Çünkü yaşayan , nefes alan bir canlıyı sevememiştim ben . Sadece seni seviyordum nedensiz . Güzel gözlüm ,hiç sordun mu bana neden limonlu soda diye ? Sormadın ki anlatayım . Limonu herkes sevmez . Limonlu soda cam şişelerde satılır . Kapakları zor açılır . Açtıktan sonra limonlu sodayı nefes almadan içersen genzin yanar, gözlerin yaşarır . O yanmaya rağmen tekrar bir yudum daha alırsın . Yavaş yavaş içersin ki genzin çok yanmasın . Ben seni sevdim kalın parmaklım. Sen de zor açılırsın , canımı acitmana rağmen tekrar tekrar severim seni . Herkes sevemez seni ... Şimdi bir de kalmış ben limonlu sodayı sevmem diyorsun . Ben seni bu kadar severken sen nasıl olur da kendini sevmezsin ? Kendi sev adamım . Limonlu sodayı sev . Hadi kalk üşüdün sen burnun kızarmış .
