Dipsizim

1.

Hastane koridorunda yürürken telefonumun titremesiyle durdum , beyaz önlüğümden telefonumu çıkarıp gelen mesaja baktığımda mesaj Utku ' dan dı.

" Abla bugün eve erken gel yemekler benden "

yazmıştı. Bu beni gülümsetmişti , hemen ona cevap yazdım.

" Tamam ama mutfağı çok dağıtma "

Yazıp , telefonumu cebime geri koydum. İlerlemeye devam ederken karşıdan Suna hemşirenin bana doğru hızla geldiğini gördüm, Önümde durdu ve biraz soluklandı.

" Ayza hocam , kaza olmuş hasta arabada sıkıştığı için cerrahi müdahale de gerekiyormuş , Tolga Hoca sizin gitmenizi istedi "

Dedi. Olumlu şekilde kafamı sallayıp hastaneden çıktım hazırlanan ambulansa bindiğimde karşımda esmer , kirli sakallı , iri yarı bir ambulans hemşiri oturuyordu.

Beni başıyla selamladı bende aynı şekilde karşılık verip , Ambulans çalışmaya başlayınca arkama yaslandım.

- 1 saat sonra

Kaza olan yere hala varamamıştık , o kadar uzak olacağını düşünmemiştim.
Karşımdaki hemşir ise çok soğukkanlı şekilde duruyordu .

"Daha ne kadar var acaba ? "

Diye nazikçe sorduğumda bana sinirli bir şekilde baktı.

" Bende bilmiyorum gidiyoruz araç ne zaman durursa o zaman "

Dedi soğukça , bu benim ürpermeme neden olmuştu çünkü oldukça sert bir şekilde söylemişti . Hiçbir şey söylemedim bir an önce oraya gidip hastayı alıp geri hastaneye dönmek istiyorum.

Ambulans durduğunda ayağa kalkıp ambulanstan indim. Etrafta ne hasta vardı nede kaza sadece koca bir ormanlık , kafamda hissettiğim soğuk metalle arkamı döndüğümde gördüğüm şeyle şok geçirdim.

Ambulanstaki o soğuk hemşir silahı bana doğrultmuştu , korkuyla ona bakarken o sadece bana düz bir şekilde bakıyordu , boğazım düğümlenmiş gibiydi ne konuşabiliyor dün ne de bağırabiliyordum. Bu kadar korkak olmamalıydım , derin bir nefes alıp gözlerimi ona çevirdim.

" benden ne istiyorsun "

" Çok konuşma ve yürü canının yanmasını hiç istemezsin değil mi ? "

Dedi silahı kafama bastırarak , korkudan sadece olumlu şekilde kafamı salladım , aniden üst dudakları kıvrıldı ve eliyle ormanlığın içini işaret etti .

Ormanlığın içine doğru ilerlerken bir
kurtulma planı düşünüyordum eğer kaçmazsam bu adam beni öldürürdü. planımın harekete geçirme karar verdim , Durup ona doğru döndüm bana sinirli bir şekilde baktı

" Neden durdun , yürü hemen "

" Şey ben çok sıkıştım tualete gitmeliyim "

Dedim. Suratıma dikkatlice baktı , bir şey belli etmemek için normal bir şekilde durdum.

" Dağ evine kadar sabret "

Dedi umursamaz bir şekilde , bu konuda diretmeliyim yoksa başka şekilde kaçamam ona döndüm.

" Lütfen gerçekten çok sıkıştım çok acil "

Dedim , sabır dilenircesine yukarı baktı sonra tekrar bana döndü.

" Tamam ama iki dakikan var şu çalılıkların arkasına geç eğer kaçarsan seni öldürürüm"

Dedi olumluca kafamı salladım ve biraz ilerideki çalılıkların arkasına geçtim , Adam çalılıkların önünde arkası dönük bir şekilde duruyordu. Yavaşça ses çıkarmadan ilerledim , çalılıklardan biraz uzaklaşınca koşmaya başladım.