👿Ընտրություն😈

1

-Բարև ձեզ օրիորդ Սուջին, համեցե՛ք ներս,-քաղաքավարի խոնարհվում է աղախինն ու աղջկան ներս հիավիրում։

-Առանց քեզ էլ ներս էի գալու, չքվի՛ր,- կոպիտ հրում է նրան ու առաջ անցնում,-  սիրելի՞ս, որտեղ ե՞ս, ես քեզ եմ սպասում։

-Կրտսեր պարոնը դեռ քնած է, կցանկանա՞ք արթնացնեմ նրան,- դարձյալ խոսում է աղախինը։

-Կորի՛ր այստեղից, ես ինքս,- արհամարական կոպտում է նորից աղջիկն ու բարձրանում սանդուղքով վեր։

Ամբողջովին սպիտակ կահույքով կահավորված այս շքեղ սենյակում պառկած է մի շիկահեր երիտասարդ, հագին սպիտակ շապիկ է առանց թևերի ու անդրավարտիք։
Այս ամենի մեջ երևում է նրա մկանոտ մարմինը, որը տղային տալիս է սաստիկ սեքսուալ տեսք։

Աղջկա աչքերը փայլում են այս տեսարանից, նա մոտ է գնում տղային ու թեթև խոնարհվելով համբուրում շուրթերը։ Մի քանի վայրկյան ու տղան արթնացած ու զարմացած նայում է իրեն համբուրող էակին։ Հետո կտրուկ հետ է քաշվում.

-Սուջի՛ն, գրողը տանի, ի՞նչ ես անում այստեղ։

-Սիրելիս, դու հավանաբար մոռացել ես, բայց մենք ամեն առավոտ ենք միասին քոլեջ գնում, վեր կա՛ց, հագնվի՛ր, ես քեզ սպասում եմ։

Նա նստում է բազմոցին ու պայուսակից հանելով կարմիր շրթներկը՝ թարմացնում այն։

Վոնհոն միայն հիմա է նկատում, որ աղջկա շրթներկը կարմիր գույն ունի ու վեր կենալով գրեթե վազում է լոգարան։

Նայելով հայելու մեջ գոռում է ողջ ձայնով.

-Գրողը տանի քեզ ո՞րքան եմ խնդրել այդ գույնը չքսել, Սուջի՛ն,- տղայի ձայնի մեջ պարզ երևում է, թե որքան բարկացած է։

Հետո լվացվում է ու անցնում սենյակ։

-Արագացրու՛, մենք ուշանում ենք։

-Չե՞ս ուզում դուրս գալ, ես հագնվելու եմ,-խոսում է տղան։

-Թո՛ղ դա սիրելի՜ս, ես այդտեղ տեսել եմ ամեն ինչ, այնպես որ շտապի՛ր։

Վոնհոն հուսահատ իջեցնում է գլուխն ու շարժվում պահարանի կողմը։

***

Ջուհոնի սենյակում քար լռություն է։ Տղան խորը քնած է, բայց ինչ֊որ բան խանգարում է նրան հանգիստ քնել։
Հանկարծ նա կտրուկ բաց է անում աչքերն ու զգում, որ դեմքին քսված ատամի մածուկի պատճառով ողջ երեսը սառչել է։

Նա արագ վեր է կենում ու հայելու մեջ նայելով գոռում ողջ ուժով։

Այշան իր սենյակում նստած հանգիստ վայելում է այս բղավոցը, հետո վեր է կենում ու բացելով Ջուհոնի սենյակի դուռը բացականչում է.