Stracone serce.

#1

Rozdział betowany przez kenma22

Poranne promienie słoneczne zaczęły oświetlać twarz bruneta. Otworzył powoli swoje szaroniebieskie oczy, przez co na chwilę oślepił go biały blask.
Podniósł się leniwie do pozycji siedzącej i skierował swój wzrok na budzk, leżący koło łóżka na szafce nocnej. Wskazywał on godzinę 7:00. Wstał ociężale z posłania i podszedł do okna. Otworzył je na oścież i do pokoju wpadło chłodne powietrze rozpoczynającego się nowego dnia. Całe miasto jeszcze spało, ale od czasu do czasu widać i słychać było jakieś auto przejeżdżające główną ulicą.

Chłopak wstał, poszedł do łazienki zrobić poranną rutynę. Gdy skończył, zszedł do kuchni na śniadanie, uważając, aby nie zabić się po drodze na schodach. Tam czekała na niego Silvia ze śniadaniem.
Szybko uwinął się ze zjedzeniem posiłku. Poszedł jeszcze na górę po swoją torbę.
Gdy już był gotowy do wyjścia, pożegnał się z Silvią i pobawił się chwilę z Sasuke. Ruszył spokojnym krokiem w stronę szkoły.

- Arion!

Wywołany chłopak odwrócił się i zobaczył dwójkę jego najlepszych przyjaciół, biegnących w jego stronę.
Byli to oczywiście Skie i Jean.

- Witajcie - brązowowłosy posłał im ciepły uśmiech.

- Cześć! - odpowiedział Jean.

- Hejo! - dodała granatowłosa.

Trójka przyjaciół rozmawiała i śmiała się w drodze do szkoły. Nawet nie zauważyli, kiedy znaleźli się na miejscu.
Gdy weszli na teren gimnazjum spostrzegli Riccardo, rozmawiającego z Gabriel i Victorem.
Arion podszedł do nich witając się z  szerokim uśmiechem.
Kiedy oczy Tenmy i Tsurugi'ego się spotkały,  młodszy trochę się zarumienił. Trwało to tylko ułamek, ale brązowowłosy mógłby wpatrywać się w smocze oczy przyjaciela bez przerwy.
Właśnie. Przyjaciela.
Tak.
Arion Sherwind jest zakochany w Viktorze po uszy, ale nijak nie umie mu tego wyznać. Zwłaszcza, że bardzo bał się reakcji ciemnowłosego.
A co jeżeli odrzuci jego uczucia?
Złamie mu wtedy serce. To było pewne...
Lecz nie tracił wiary. Będzie walczył do końca, aż zabraknie mu sił lub do czasu aż podbije serce wybranka. Lecz nie wiedział najważniejszego...