August 1,Sabado kaya excited kami ni Ate Annie na mag-ayos ng mga gamit para mauwi na.
"Maria, huwag mong kalimutan ang mga Uniform mo alam mo naman na lalabhan pa iyan. Baka na naman hindi mo madala dahil sa sobrang excite mo".
"Alam mo Ate, hindi ko naman talaga nakalimutan yun. Malay ko bang hindi naman pala BAG KO ang nadala ko kundi ang BAG MO, hiya naman ako dun Ate".
"iwan ko sa iyo! Tara na nga, I lock mo ang pinto ha?
Pumara na si Ate ng Jeepney para sa Bus terminal. Humingi siya sa akin ng 20 pesos para pamasahi kasi naubos na daw pera niya para sa mga projects nya sa school. Sakto naman at may 20 pesos akung naitipig sa bulsa ko. Iniabut ito ni Ate sa manong na naka neon green ang shirt at red ang short with orange shoes. Parang stoplight ang peg. Mukang iwan si manong. NGANGA!
Manong: Pamasahi ba ito?
Ako: ayy hindi manong, para sa iyo yaaaaa---. naputol ang gusto kung sabihin kasi inawat na naman ako ni Ate. Tsssss Ate talaga kahit kailan pamitin -.-
Ate: Aaaah, pasensya napo sa kapatid ko manong. Sakto lang mo iyan sa Bus terminal kami bababa.
Hindi nagtagal at malapit na kaming bumaba.
Ate: Dito lang po manong.
Driver: May bababa?
Ako: ayy wala ho manung sasakay pa kami. Kaya nga ho pumara hindi ba? mundo nga naman oooh!
Ate: tsss, Maria! tara baba na! para kang baliw nakakahiya!
Ako: ako pa talaga ang nakahihiya ate? -.-Malay kubang ang bababa ay sasakay palang sa kanya. Alam mo ate, I can't live like this anymore. I can't fight this feelings anymore! I forgot of what I've started for! oooh-whoo-oooh! HAHAHA
Hindi kona namalayan ay iniwan na pala ako ni ate sa ere. Pumara na naman cya ng BUS na papuntang toledo. tumakbo ako para maunahan ko siya sa pagsakay.
At yun nga at nauna akung sumakay ng may nakita ako sa may upuan na wallet. Halata na luma na ito dahil sa purma nito at kulay na alikabok kinuha ko ito at naupo. Tumabi na din si Ate sa akin.
Ate: Ano na naman yan, ha Maria?!
Ako: malamang wallet ate, klaro naman siguro dba?
Ate: isauli mo yan kung saan mo kinuha, mapapahamak pa tayo dyan!
Ako: eh, napulot kulang ito dito sa upuan eh. Baka ang may ari nito ate ay yung matanda na bumaba kanina noung papasakay palang tayo.
Ate: siguro nga, Iwan, Basta! Ibigay mu nalang yan sa Driver Maria baka bumalik ang matanda at hanapin yan.
Ako: wag na ate, Imposible naman na babalikan nya pa ito. Hindi na nya alam kung saan nya ito nahulog. Tingnan ko anung laman.
May nga resibo sa mga gamot, papel na may laman yata na sulat na iwan dahil hindi ko naman alam kung papaano babasahin. Latin kasi ang gamit nito kaya binalik ko nalang sa pinag-ipitan. may nakita akung pera na may lamang 333.75 pesos.
Ako: Ate, may perang laman.
Ate: Ano kaba, sabing isauli mo yan sa may ari eeeh!
Ako: malay ko ba kung sino ang may-ari nito, dba?
Ate: ehh sa driver mo ibigay. Tika 110 nalang pera ko dito, may 30 ka? pahiram. Wala na akung pera eh. Kulang pamasahi natin.
BINABASA MO ANG
Don't Look Under The Bed (tagalog)
TerrorAko si Maria 17 na taong gulang. Nag-aaral ako sa Sister's of Mary University (SMU) sa Cebu City, kasama ko ang kambal ko na si Annie. Nakatira kami sa Toledo,Cebu. Malayo-layo din yun sa pinag-aaralan namin kaya napagpasyahan ng aming mga magulang...
