another love

62

In de mood voor nog een why not! Fijne moederdag,(ik dacht het 12 mei gwn Moederdag was maar hee)

Martijn

Ik glimlach en ik sta weer, die schotwond in m'n rechter borst, een hele nare plek. De wond was net onder m'n nek en net boven m'n hart, vlak langs m'n longen, een hele gevaarlijke plek voor een schotwond en een operatie. "Hey babe," zegt Hayley en ik glimlach. Ik druk een kusje op der wang en ze legt haar hand op m'n wang. "Ik mag naar huis!" Zeg ik blij en ze glimlacht. Ze drukt een trotse kus op mijn lippen. "Ik pak je kleding," zegt ze en trekt zich terug uit de kus. Ik ga voorzichtig staan, de schotwond in m'n recht borst is nog steeds best gevoelig maar ik moet gewoon voorzichtig blijven. Ik zie haar m'n spullen pakken en ik glimlach. Ze is zo mooi en knap. Ik bijt op m'n lip en ik glimlach verlegen. "Ik kan niet wachten totdat ik thuis ben met jou," zeg ik en leg m'n arm om haar heupen. "Ik ben blij dat het goed met je gaat," zegt ze en legt haar hand op m'n wang. Ik voel allemaal liefde door m'n lichaam stromen. Ze is echt de liefde van me leven, ik ben honderd procent zeker dat ik echt de liefde van me leven heb gevonden. Ik wil haar niet meer kwijt. Alleen ze kan nog niet m'n vrouw zijn, zegt ze. Ze vindt het te snel, denk ik. Het is prima, dan heb ik gewoon wat tijd voor ons en om het voor te bereiden.

We zitten in de auto en ik glimlach. Ik leg m'n hand op haar bovenbeen en ik zie haar zachtjes blozen. Ik heb deze intieme momenten met haar gemist, in het ziekenhuis zijn er altijd wel mensen die je kamer inlopen. Nu heb ik daar minder last van.

We komen aan bij mij thuis en ik stap voorzichtig te auto uit. Hayley drukt een kus op mijn wang en ik glimlach. Ik ben zo gelukkig met haar. Alleen het valt me nu pas op dat ze nogal wit ziet. "Lieverd voel je wel oke?" Vraag ik en ze kijkt me aan. "Wat? Ik voel me prima," zegt ze en pakt mn krukken. "Je ziet zo wit, is er echt niks?" Vraag ik voor de zekerheid nog eens. Ik ben gewoon bezorgd. "Niks geloof me," zegt ze en ik zucht. Ik laat het er wel bij zitten, het heeft geen zin om haar te dwingen. "Oke asl jij het zegt," mompel ik en ze knikt.

We lopen naar binnen en ik groet Jan. Hij is echt vet aardig. We lopen de lit en ik kijk haar aan. Ze ziet nog steeds wit. Ik wil gewoon zeker weten dat ze niet ziek word ofzo. "Echt niks?" Vraag ik. "Er is niks!" Roept ze nu boos. Ik hou mn mond maar en ik streel der wang. "Sorry," fluister ik. Ze glimlacht klein en ik druk een kus op haar lippen. "Het geeft niet," fluistert ze. "Ga vanavond optijd slapen. Misschien is het slaap te kort," zeg ik en ze knikt. Ik druk een kus op haar haar. "I love you," fluistert ze en ik glimlach. "Love you too," fluister ik terug.

Ik doe de deur open en ik voel kort haar voorhoofd die tantoe heet is. Ze heeft gewoon koorts, is niet goed hoor. "Ik ga even naar de wc," zegt ze en houd haar hand voor der mond. Ik kijk haar na en ze rent naar de wc. Hopelijk is ze morgen wat beter. "Lieverd ga maar slapen. Ik maak wel Iers van eten klaar," roep ik. "Dankje," hoor ik der schor zeggen.

Ik loop naar de keuken en ik zucht. Wat is een makkelijk en simpel gerecht wat ik kan klaarmaken? Spaghetti? Of gewoon gebakken aardappeltjes met worst en wat groente. Ik maak het snel klaar zodat ze wat kan eten dan kan gaan slapen. Ik denk gewoon dat ze ziek wordt door slaaptekort vanwege al die shit met mij en het ziekenhuis gebeuren. Die ontvoering van Liv en Sonja.

"Liefje het eten is klaar," zeg ik maar ik krijg geen antwoord terug. Wat is er toch met der? Ze is gewoon doodmoe. Ik 'loop' naar de badkamer en klop op de deur. "Lieverd, gaat het wel goed daaro?" Vraag ik en ik krijg geen reactie terug. Ergens zit het me niet goed en raak ik zenuwachtig van die stilte. "Lieverd, alsjeblieft reageer. Ik ben bang," zeg ik zacht. "Het is niks," hoor ik haar heel schor en bijna huilend zeggen. "Liefje, je huilt. Doe die deur open," zeg ik en klop weer.

Dan hoor ik dat het slot ervan af gaat en daar zie ik haar kijken, huilend. "Waarom huil je liefje?" Vraag ik en trek haar in een knuffel. "Ik moest overheen toch?" Vraagt ze en ik knik langzaam. Waar wilt ze heen. "Ik had eerder een zwangerschapstest gehaald en hier laten liggen. Ik dacht ik kijk nu of ik zwanger ben," zegt ze. Ik kijk haar aan, "en?" "Ik ben zwanger, 4 weken," zegt ze. "Dat was toen we in Ibiza waren," zeg ik langzaam en ze knikt. "Ik denk die nacht na de club," zegt ze zacht. Ik slik kort en ik kijk haar aan. "Je weet het zeker dat het van mij is? Niet van RJ ofzo?" Vraag ik. "Tuurlijk, ik weet met wie ik in bed duik, en de laatste weken ben jij dat geweest. Kan toch niet anders?" Vraagt ze boos. "Het-t is gewoon een kut timing. Dit was niet gepland en nu ben ik zwanger. Ik heb op dit moment echt veel filmdagen," zegt ze. "Die kun je ook afgezegden," zeg ik. "Dat gaat niet idioot!" Roept ze en kijkt me geïrriteerd aan. "Oke sorry," verontschuldig ik me snel. "Maar wat wil je dan?" Vraag ik en leg mn handen op haar heupen. "Ik ben 23 en jij 24. We zijn veelste jong Martijn. We zitten midden in ons leven, een kind kan er echt niet bij," zegt ze. "Dus je wil een abortus?" Vraag ik. "Nu kan het nog. Over een paar manden niet," roept ze. "Je laat dat kind toch niet weg halen?" Vraag ik. "We zitten midden in ons leven, midden in onze carrière. Wil jij er nu een kind bij dan? Dat gaat niet plus we zijn te jong voor dit," zegt ze lichtelijk geïrriteerd. "Klaar ik doe een abortus," zegt ze en maakt zich los uit mn greep. "Lieverd, ik wil dat je goed nadenkt voor dat je dit besluit," zeg ik. "Je kan me niet dwingen om het niet te doen," mompelt ze. "Dat weet ik. Ik laat het ook volledig aan jou over. Het is jou lichaam. Maar ik denk dat zoiets bes heftig is, dus denk er goed over na voor dat je zeker weet dat je abortus wilt doen. Laat het me weten, ik ga echt niet minder van je houden omdat je een kind weg laat halen," zeg ik en ze loopt weg richting de keuken.

Het maakt mij niks uit, ik zou dolgraag papa willen worden en dat het nú al is, is misschien vroeg maar het kind hoeft daarom niet perse weg voor mij. Voor mij is het welkom, nu moet ik alleen nog Hayley proberen te overtuigen. Ik denk echt dat het qua haar carrière echt niet zoveel uit maakt maar he, wie ben ik omdat te zeggen. Uiteindelijk is het haar beslissing.