another love

7

Hayley

Ik loop door de gang richting de woonkamer. Ik zie niks behalve, kapotte boeken, foto's en nog meer kapotte dingen wat op de grond ligt. Ik loop door naar de keuken waar ik de koelkast zie staan waar een aantal flessen staan met drank. Dat heeft sowieso Sonja zitten drinken, gestoord wijf dat ze is. Waar is Martijn überhaupt? Ik zie een trap en loop naar boven, volgende etage. Ik praat maar niet want straks komt dat mens op me af met een mes ofzo.

Ik zie overal kapotte dingen op de grond liggen, in de slaapkamer kapot laken, helemaal verscheurd. Het is echt fout gegaan. Ik loop naar een badkamer die er aan vast zit waar ik Sonja zie liggen, in een bad. Ze lijkt dood. Huh?! Wat?! Mijn hartslag wordt met een seconde sneller en ik kijk nog steeds naar Sonja die daar 'dood' in dat bad ligt. Ik weet niet zeker of ze dood is, het kan ook dat ze het faked en hiermee mij er probeert erin te luizen. Ik loop van haar weg en ga op zoek naar Martijn. Waarom moet die gast zo'n groot huis hebben, ik bedoel het is net een doolhof.

Ik loop verder en zie nog meer kapotte dingen op de grond liggen. Ik loop over een groot glas heen wat op de grond ligt. Ik voel m'n hart in m'n keel kloppen en ik begin heel erg zenuwachtig worden. Straks is hij gewond of dood. Oké nee Hayley. Ik loop naar beneden en ik zie nog een trap. Ik loop naar beneden en ik kom bij een zwembad. Wacht wat? Een fcking zwembad? Ik loop verder en ik zie een schoen achter een dj tafel. Ik ren erheen en ik kijk ernaar. Heel m'n adem geschokt.

"Martijn," zeg ik zacht en houd z'n hoofd omhoog. Hij hapt naar adem en houd z'n hand op z'n borst. Ik heb geen idee waarom maar ik duw z'n hand weg, hij bloed, hij bloed. Dat is het enige wat in m'n hoofd omgaat. Hij probeert wat te zeggen wat goed mislukt. "Probeer het gewoon," zeg ik zacht en houd m'n hand op z'n borst. "Sonja-a," zegt hij zacht en ik knik. "Ik weet het," zeg ik zacht. Ik pak m'n telefoon uit m'n zak en ik begin te bellen.

"Watse," zeg ik zacht.

"Hey Hayley, weet je waar Martijn is? Ik kan hem niet bereiken," zegt hij.

"Hij ligt hier op de grond, bloedend. Haal een ambulance!" Roep ik.

"Wat?" Mompelt hij.

"Sonja heeft hem aangevallen. Bel een ambulance, hij bloed zo erg," zeg ik en Watse zegt kort ja en hangt daarna op.

Ik leg m'n telefoon weg en hij pakt m'n hand vast. "Martijn je moet je hand op je borst anders blijft het hevig bloeden," zeg ik en hij knikt zachtjes. "Kijk uit voor Sonja," zegt hij. "Martijn hou je hand erop," zeg ik zacht. Hij hapert naar adem en ik leg m'n hand ook nu op z'n borst om het hevige bloed tegen te gaan.

-

Ik zit op een stoel naast Martijn. Hij ligt hier en hij is geopereerd aan z'n borst. Wat een gigantische bitch is 'zijn' vriendin. Ik mag der echt niet. De politie is langsgekomen en hebben Martijn samen met een ambulancepersoneel daar weggehaald. Het bleek dat Sonja gewoon nog leefde, precies wat ik dacht. Ze hebben die gek meegenomen naar het bureau en ik zou nog wat horen over wat ze te zeggen dat. Anyway zijn ouders en Watse zijn hier naar toe aan het rijden. Watse heeft ze gebeld en ik kijk naar Martijn die daar heel stil ligt. Hij is echt net uit z'n operatie gekomen. Hij verdient zo'n bitch niet, die hem messteken bezorgd.

"Waarom heb je het nooit vertelt aan watse, hij had je kunnen helpen," zeg ik en wrijf over z'n voorhoofd. Ik veeg wat haar uit z'n gezicht en kijk hem aan. "Soms ben je echt een kluns," zeg ik en hij blijft nog steeds zo liggen. Geen enkele beweging. Ik grinnik als ik z'n haar recht overeind heb staan en schud mn hoofd, dit ziet er echt niet uit. "Schattig haar heb je," lach ik en ga wat door z'n bruine zacht gekrulde haar. "Kleine krulletjes," zeg ik zacht en ik glimlach.

"Martijn!" Hoor ik iemand hysterisch zeggen en ik zie z'n moeder in paniek binnenlopen. "Hoe gaat het met hem?" Vraagt ze en gaat naar hem zitten. "Ze hebben hem geopereerd en hij slaapt nu, narcose," zeg ik en ze knikt. "Dankjewel wat je hebt gedaan," zegt ze en ik glimlach. "Hij belde me," zeg ik zacht en ze pakt m'n hand vast. "Het komt goed," zegt ze en wrijft er zachtjes overheen. Ik glimlach en ze glimlacht ook. Zijn ouders zijn zo lief en aardig. "Ik vertrouwende Sonja niet maar ja, als Martijn stapel verliefd op haar is dan moet je je erbij neerleggen," zegt ze en kijkt naar der zoon die daar ligt. "Ja snap ik," zeg ik zacht. Het voelt ongemakkelijk. "Hij zou een meisje moet krijgen die ziels veel van hem houd en hem beschermd als dat nodig is. Iemand zoals jij," zegt ze en kijkt me aan. "Ik?" Lach ik schamper. "Ja," zegt ze en glimlacht. "Uhm ik denk dat u zich vergist hoor," zeg ik zacht, akward.
"Geen u voor mij. En nee ik denk het niet," zegt ze en ik glimlach kort. "Ik moet-t gaan. Zaken enzo-o," stotter ik en ze glimlacht. "Doei Hayley," zegt ze en ik loop weg, dit was zo ongemakkelijk en naar. Nee niet naar. Jawel. Omg, ik moet stoppen.

Ik kom thuis en de jongens trekken me mee naar de woonkamer. Een hele overhoring. "Hoe gaat het Martijn?" "Waar is die bitch, ik ga der neer hoeken!" "Waarom was jij daar?" "Wat heeft ze tegen je zegt?" "Oké jongens kappen!" Roep ik. Ik wordt gek van die vragen. "Kappen doe je in een bos," mompelt Louis droog. Menno schiet in de lach en ik bijt op m'n lip om ook niet te lachen. Ik moet boos blijven, blijf boos. "Niet grappig!" Zeg ik zacht, proberen om boos te klinken. "Eerlijk je vond het echt een goeie grap," zegt Louis en ik knik kort. "Maar even serieus. Hoe gaat het met hem?" Vraagt Ward. "Als jullie gaan zitten en niet in m'n nek ademen als een hongerige hyena's wil ik alle vragen beantwoorden," zeg ik en ze gaan direct zitten. Oké, wauw. Zo beïnvloedbaar, heerlijk. "Kom vertel, ik heb niet de hele dag!" Roept Louis. "Geduld gast," sist Menno. Ik lach en begin met het verhaal.