Over again •Niall Horan•

~25

Pov Tessa
De dagen erna heb ik me eigenlijk vooral heel erg verveeld. Ik moest nog 3 dagen in het ziekenhuis liggen ter observatie en mag vandaag eindelijk naar huis. Ik kijk om me heen en glimlach als ik Niall en Amy zie discussiëren over wie mijn tas gaat dragen. Amy had een aantal kleren in een tas gepropt en die hier afgegeven, zodat ik nog andere kleren had dan de ziekenhuis kleding. "Niall, laat los, jij moet met je brace lopen. Ik ben kerngezond en kan het makkelijk dragen." Hoor ik Amy zuchten. Ik grinnik. Niall houdt de tas eigenwijs vast en schud zijn hoofd. "Ik ben ook kerngezond, ik heb alleen een been dat niet meewerkt." Zegt hij verontwaardigd.

"Oke stelletje sukkels, geef die maar hier." Zegt Noah terwijl hij de tas van hun allebei afpakt en het triomfantelijk over zijn schouder gooit. "Klaar om te gaan allemaal?" Vraagt hij vervolgens. Ik lach wanneer ik Niall en Amy allebei boos naar Noah zie kijken, die bij de deur is gaan staan, met de tas natuurlijk. Noah merkt het ook en zwaait even naar ze, waardoor Niall gelijk zijn middelvinger opsteekt. Ik lach nogmaals en ga op het randje van mijn bed zitten. Ik moet in een rolstoel, omdat ik mijn been nog niet mag belasten, anders is er een kans dat de hechtingen eruit gaan.

Ik wil mezelf net in de rolstoel gaan hijsen wanneer ik allemaal armen om me heen voel. "Jongens, ik kan het echt wel zelf." Lach ik gelijk. "We nemen alleen het zekere voor het onzeker." Krijg ik als antwoord. Ik rol even met mijn ogen maar laat ze me toch helpen. Na nog een korte discussie om wie de rolstoel mag duwen verlaten we de kamer. Amy rijdt mij alvast naar buiten als de jongens ons even afmelden en een nieuwe afspraak maken. Zodra we buiten zijn haal ik diep adem, ik ben hier al een tijdje niet geweest. Ik lag de afgelopen dagen vooral vast aan van allerlei draden, waardoor ik mijn bed niet uit mocht.

Na een tijdje rijden we de camping weer op en worden we afgezet bij het huisje van de jongens. Luuk had de begeleiding verteld wat er was gebeurd en ze hebben een extra ding over de drempel gelegd, waardoor ik er makkelijk overheen kan rijden met mijn rolstoel. Ze dachten alleen dat ik bij de jongens in het huisje zat, waardoor ze het hier hebben aangelegd in plaats van in het huisje van Amy en mij. Niemand leek het een probleem te vinden dat ik bij de jongens introk voor de laatste week, dus iedereen behalve Niall en ik zijn nu even al mijn spullen aan het verhuizen.

We liggen in zijn bed en ik wrijf een beetje over zijn borst heen. "Bedankt voor alles Niall." Zeg ik als ik me ineens besef hoeveel deze jongen eigenlijk voor me gedaan heeft. De afgelopen paar dagen is hij letterlijk de hele tijd bij me gebleven, om me gezelschap te houden. Ik kijk even omhoog en zie hem al naar me kijken met een scheef glimlachje op zijn gezicht. Ik bloos lichtjes en ik verdrink in zijn ogen. "Ik heb al gezegd dat je dat niet steeds moet zeggen, ik doe het graag." Antwoord hij lief, terwijl hij een pluk haar achter mijn oor haakt. Ik kom een beetje omhoog en druk mijn lippen op die van hem.

Elke keer, maakt niet uit in welke setting, voelt het zo speciaal. Ik voel gewoon hoe voorzichtig hij met me is en hoe hij aanvoelt wat ik wel en niet oke vind. We verdiepen ons allebei in de kus en wanneer ik zijn tong op mijn lip voel tikken, open ik mijn mond een stukje. Wanneer zijn tong die van mij aanraakt ontploft er een bom van vlinders in mijn buik. Onze tongen draaien eerst rustig om elkaar heen, maar na een tijdje beginnen we allebei iets gulziger te worden. Niall gaat een beetje meer over me heen hangen en ik klem mijn handen in zijn haar. Niall gaat voorzichtig met zijn hand richting het einde van mijn shirtje, maar stopt daar dan. Ik ga met mijn hand naar die van hem om hem te laten weten dat ik het geen probleem vind, en hij laat zijn hand nu voorzichtig onder mijn shirtje glijden. Hij schuift zijn hand onder mijn rug zodat we nog dichter bij elkaar zijn, en zijn warme handen lijken een spoor van vuur achter te laten. Deze jongen maakt me gek, en hij weet het.

"Wauw, gratis porno." Horen we ineens, waardoor we allebei opkijken. We zien Sam in de deuropening staan met een vermakelijke grijns op zijn gezicht. Niall rolt op zijn rug en slaat een hand voor zijn hoofd. "Sam, rot op." Zegt hij terwijl hij boos probeert te klinken, maar ik zie dat hij stiekem moet lachen. Sam lijkt dit ook te merken en propt zich tussen ons in. Aangezien Niall en in dicht op elkaar lagen, ligt hij grotendeels op ons, waardoor Niall en ik allebei gelijk beginnen te protesteren. "Mijn lieve tortelduifjes." Zegt Sam terwijl hij ons vermakelijk in een onhandige knuffel trekt.

"En vertel, kan hij een beetje zoenen? Ik zal het tussen ons houden." Fluistert Sam naar mij terwijl hij zijn hand in Nialls gezicht duwt. Ik begin te lachen en Niall heeft het blijkbaar toch gehoord, waardoor hij nu met Sam begint te stoeien. Niall heeft nog steeds een brace, waardoor hij eigenlijk geen kans maakt. Het is dan ook al weer snel klaar en Sam duwt een kussen op Niall zijn hoofd. Hij trekt even zijn wenkbrauwen naar me op omdat hij nog steeds antwoord wilt op zijn vraag waardoor ik mijn duimen opsteek en 'geweldig' naar hem meme. Hij kan blijkbaar goed liplezen want hij begrijpt het al naar één keer en haalt het kussen van Niall zijn hoofd af. "Jezus, ik haalde geen adem." Zegt hij gelijk. Sam lacht even en staat dan op om weg te lopen. "Veel plezier nog samen, lovebirds." Zegt hij terwijl hij door de deur loopt. "Bedankt voor het verpesten van het moment!" Roept Niall er nog achteraan. Ik lach even blozend naar hem en nestel me weer tegen hem aan.