Over again •Niall Horan•

~46

Pov Tessa
Niall staat pas net onder de douche wanneer de voordeur open vliegt en er vier jongens naar binnen stormen. "Hoe hebben we dit niet kunnen weten!" Roept Liam uit wanhoop. Ik loop naar de toe en wanneer ze naar me opkijken zie ik alleen maar gebroken uitdrukkingen. "Hoe was het gegaan?" Vraag ik terwijl ik Louis aankijk. Hij lijkt even te twijfelen maar begint dan toch te glimlachen. "Hij heeft gekregen wat hij verdiende." Zegt hij met een scheef glimlachje terwijl hij even over zijn knokkels wrijft. Wanneer ik naar zijn hand kijk zie ik dat zijn knokkels een beetje open liggen en heel erg rood zijn, wat betekent dat hij het heel gezellig heeft gehad bij Jason, om het even zo te zeggen.

Ook ik kan een glimlach nu niet onderdrukken en ook de andere jongens lachen een beetje. Ik loop naar Louis toe en sla mijn armen om hem heen. "Dankjewel Louis, hij moest boeten voor wat hij gedaan heeft. Als je in de problemen komt helpen wij je allemaal, niet vergeten." Zeg ik tegen hem, terwijl ik hem stevig tegen me aandruk. "Dat weet ik, tnx." Zegt Louis terug, en al snel komen de andere jongens erbij staan en zijn we in een groepshug beland. "Vanaf nu doet niemand hem ooit nog pijn, daar gaan we voor zorgen toch?" Vraagt Zayn, waar we allemaal me instemmen. En zo staan we een tijdje, in elkaars armen, elkaar te steunen.

"Sinds wanneer knuffelen we zonder mij?" Horen we ineens achter ons, waar Niall ons staat aan te kijken. Ik grinnik even en maak me los van de andere jongens, om naar Niall toe te lopen. Ik sla mijn armen voorzichtig om hem heen en de andere jongens volgen mijn voorbeeld. "Alles komt goed Niall, wij zullen je altijd beschermen." Zegt Harry. "Klopt, maakt niet uit wat, wij zijn er voor je." Stemt Liam mee in. "Dankjewel jongens, echt. Ik had het eerder moeten vertellen, maar ik was gewoon bang." Mompelt Niall. Zijn stem kraakt, waaraan ik opmaak dat hij het weer even moeilijk heeft. Ik leg mijn hand op zijn borst en wrijf er even over, om te laten merken dat ik er voor hem ben.

"Maakt niet uit Nialler, we weten het nu en begrijpen allemaal dat je bang was en misschien nog steeds bent." Zegt Louis. "Als je maar weet dat zoiets nooit meer gaat gebeuren, niemand gaat ooit nog zoiets bij jou doen." Vervolgt Zayn. Ineens hoor ik naast me gesnik en zie dat Harry het niet meer droog houdt. "Sorry, maar ik vind dit echt te erg. Het spijt me zo erg dat ik niets door had. Ik had dit moeten weten." Snikt hij. We laten elkaar een beetje los en Niall loopt naar Harry. "Je had het niet kunnen weten Harry, daar zorgde ik bewust voor. Ik wilde niet dat jullie het wisten, waardoor het onmogelijk werd voor jullie om iets door te hebben." Legt Niall uit. "Dus ga je alsjeblieft niet schuldig voelen Hazza. Niemand van jullie trouwens." Bij die laatste zin draait hij zich om naar mij en de andere jongen.

"Begrepen?" Zegt hij dan weer tegen Harry, die knikt. Niall slaat zijn armen om Harry heen en Harry begint hard te huilen. Liam begint ook te huilen en ook ik kan het niet meer droog houden. Al snel is iedereen aan het huilen en slaan we weer onze armen om elkaar heen. Iedereen behalve Zayn, die zijn neus ophaalt en de kamer uitloopt. Ik kijk hem verbaast na en Liam legt een arm op mijn schouder. "Ik ga er wel achterna. Zayn heeft altijd moeite om  emoties te tonen, hij huilt niet graag met anderen erbij. Al helemaal niet als het om een van ons gaat, hij voelt zich dan zwak en hulpeloos." Legt hij uit, waardoor ik knik.

Liam verlaat de kamer, achter Zayn aan en ik kijk naar Harry en Niall, die nog steeds in een omhelzing staan. Wanneer ik naar Louis kijk zie ik dat hij zijn tranen probeert weg te slikken. "Het is oke Lou, hij is veilig nu." Fluister ik terwijl ik mijn hoofd op zijn schouder leg. Hij ademt diep in en uit en pakt mijn hand vast. Ik knijp even in zijn hand en hij knijpt ook even terug. Het is niet veel, maar toch laten we elkaar zo weten dat we er voor elkaar zijn. We staan zo een tijdje naar Harry en Niall te kijken, en wanneer die elkaar los laten lopen we met zijn vieren naar de bank.

We ploffen neer en ik nestel mezelf tegen Niall aan. Ik ga hem niet meer uit mijn greep verliezen, nu al helemaal niet meer. "Wat nu?" Zucht ik, niet wetend wat er met Jason gaat gebeuren. "We hebben het afgehandeld. Jason is ontslagen en gaat voor een paar maanden de gevangenis in als we bewijs kunnen leveren." Antwoordt Louis. "En hoe moeten we bewijs leveren? Ik ga Niall niet meer in de buurt laten komen van die Jason hoor." Zeg ik verward. Niall moet toch niet daarheen gaan? "We kunnen ook foto's maken en die doorsturen, dat hebben we aangevraagd en het mocht." Antwoordt Harry, waardoor ik opgelucht zucht. Ook Niall naast me voel ik wat meer ontspannen.

"Zullen we dat anders gelijk doen? Of wil je er nog even mee wachten?" Vraagt Louis voorzichtig aan Niall, die zijn schouders ophaalt. "Nu is goed hoor, dan hebben we het maar gehad." Mompelt hij, waarna hij zich voorzichtig losmaakt uit mijn greep en opstaat. Hij trekt zijn shirt uit en ik wind mijn hoofd gelijk af. Ik wil er niet nog een keer naar kijken. Dat kan ik niet aan. Ik hoor Harry naar adem happen en ook Liam en Zayn, die net binnen komen lopen, hebben het zwaar. "Het is oke jongens, het doet al niet meer zoveel pijn." Probeert Niall ze te kalmeren. "Nialler, we weten dat je pijn hebt, je hoeft het niet te verbloemen." Zegt Liam zachtjes. Waardoor Niall zijn blik tot de grond wendt. Louis heeft de foto's gemaakt en staat op om Niall zijn trui weer aan te geven en dan zijn arm om hem heen te slaan. "Rustig maar, het komt goed, dat beloof ik."

Weer een late update, maarja, liever laat dan nooit! Wat vinden jullie ervan?
xxx