Impossible

Impossible Chapter 14

Chapter 14

di ko to pedi iwan,,kahit na pinapauwi na ako ni mr.president tatapusin ko parin to,,kinakabahan ako baka tanggalin na ako ni mr.president sa trabaho dahil di ko nagawa yung dapat kung gawin,,bakit ba kasi napakahirap pasayahin ni sir jino..siya na ata yung tao di ngumingite

naiwan si lalane sa probinsya,,,dahil gusto niya tapusin yung project na binigay saknya ni mr. president,kahit siya lang mag isa,,pipilitin nyang kayanin to,kahit mahirap

may apat na araw pa kasi si lalane dito dapat mag stay ,at may apat na araw pa siya dapat suplyan ng foods dito ang bawat pamilya,,siya lang magisa dito nag bibigay ng grocery sa bawat bahay bahay,dahil hinabili sakanila ni mr.president wah sila mangugunguha ng boy para taga buhat ng mga grocerie,buti nalang ay tinutulungan siya nga mga residente kaya kahit papanu napapadali yung trabaho niya,

ang tahimik naman ng buhay ko,musta na kaya yung babae na yun,wala pa kaya balak umuwi yun,,pinapauwi na siya ni daddy pero,ayaw niya pa umuwi,tatapusin niya pa daw yun,,,ganoon nalang ba sakanya kahala yung project na binigay saknya ni daddy,kasi maliit lang yun,

haaay,,anu ba yan jino,yan ka naman e,iniisip mo na naman yang babae na yan e,bakit ba!anu pa paki mo kung ayaw niya pa umuwi,wala ka naman paki alam sa babaeng yun,i hate her,

tok!tok!

pasok-jino

sir jino may meeting kayo ni mr.choi, ngayun na sir jino,at hinihintay na kayo dun-gab yung secretary ni jino

okay gab,,susunod nalang ako,,-jino

at lumabas na ng room ni jino si gab nung pagkasabi nya kay jino

bakit ganun,parang wala ako sa mood ngayung araw,at ang lungkot ko ngayun,parang may kulang,may kulang talaga,di ko alam kung anu yung kulang saakin,may hinahanap ako na gustung gusto ko makita pero di ko alam kung sinu yun,ewan ko ba sayo jino,makalabas na nga

tapos narin ang meeting with mr.choi

5pm narin natapos ang meeting

dumiretso ako sa kwarto ko at humiga sa kama,habang nakahiga sa kama,may iniisip ako,kung sinu yung taong hinahanap ko at gustong gusto ko makita para maging masaya ako,pero di ko talaga maisip kung sinu yun,,anu ba jino,baliw kanaba,,baliw kana nga siguro,

at di namalayan ni jino ay nakatulog na siya sa kakaisip ,kung sinu yung taong yun,

ngayun nandito tayo kay lalane

mag isa lang ngayun sa bahay si lalane,,ang tahimik ,walang ingay,ang sakit din pala sa taenga kapag sobrang tahmik ng bahay,,at masakit din lalo sa taenga kapag sobrang ingay naman ng bahay,,haaay ewan,sumasakit na ulo ko diyan sa kakaisip

pumasok sa isip ko naman yung mga sinabi saakin ni jino, na sobrang nasaktan ako sa mga sinabi niya saakin

flashback

umaliss ka nga dito!!anu ba ginagawa mo dito ha,,rest time natin ngayun ha?bakit anu ginagawa mo dito,,umaliss ka nga dito panira ka talaga lalane,,imbiss na good vibes ako ngayun hindi na ,,at sabay alis nalang,,,sa totoo lang kasi ayaw ko nakikita ako ni lalane na nakangiti,ewan ko ba ,,basta ewan ko sa sarili ko,,naguguluhan ako

at may isa pa po

syang sinabi sakin

JINO!kumainkanaba?sabi ko kay jino na mahinahon lang ang boses ko

NO!di pa ako gutom,,saka kung gutom man ako,,ayoko na kasabay ka,kumain o maghahain ng pagkain para saakin,,pedi ba lumayo ka lalane saakin

grabiii ahh,,sakit naman nito magsalita,,akala niya ata robot at sinasabihan niya ,,,haler,,tao ako,,tao ako,,sinasabi ko lang to na ako lang ang nakakarinig,,pero hiyaaan ko nalang yung mga binitawan na masasakit na salita saakin jino di ko nalang ito pinansin,,patuloy parin ako,,

end of flashback

anu nalang ba nagawa ko sakanya ,bakit ganoon nalang kainit ng dugo niya saakin,wala naman ako ginagawang masama saknya,ginawa ko lang naman yung dapat kung gawin na turuan siyang maging masaya kahit papanu,,ewan ko ba,,siguro pag uwi ko bukas,sa manila tas pagpasok ko sa company nila,,dapat ko muna iwasan si sir jino para,kahitpapanu mawala wala yung galit na siya saakin,,oo tama ka lalane,,dapat mo muna iwasan si sir jino,yun ang makakabuti para sa ngayun...sinasabi ni lalane ito ng nasa isip niya lang

PAPA!

papa!

nandito na po ako-lalane tuwang tuwa si lalane dahil nakauwi na siya

anak!baby ,andito kana at agad naman niyakap ni lalane ang papa niya at umiiyak siya siya

miss na miss ka namin ni kuya mo,anak bakit ka umiiyak ?tanung nito sa anak niya

pa,wala po ito,masaya lang po ako dahil andito na po ako ulit,at kasama ko na po kayo ulit ni kuya,miss ko na rin po kayo papa-lalane,,sinasabi ito ni lalane habang umiiyak

sa totoo lang kaya ngayun umiiyak si lalane ,dahil naiisip na naman niya yung mga masakit na sinabi saknya ni jino,hindi nya kasi ito malimutan ,nasubrahan siyang nasktan sa sinabi nito,

sige anak pumunta ka muna sa kwarto mo at magpahinga ka muna,alam ko pagod ka pa sa biyahe,kaya magpahinga ka muna ha anak,at maya maya dadalan nalang kita ng pagkain mo sa kwarto-sabi nito sa anak

papa i love you-sabi ni lalane sa papa niya

ikaw rin anak ,mahal na mahal ka namin ng kuya mo,sige na pumunta kana sa kwarto mo at magpahinga kana

pumunta narin siya sa kwarto niya

di nya alam,dahil bukas may pasok na siya ulit sa company nila jino,araw araw niya doon makikita si jino,,ayaw ko makita si jino lord,parang awa nyo na po,