"1 NİSAN"

"BEKLEYİŞ"

Toprak başladığı işinde neredeyse bir haftayı bitirmişti. Akif'i bu bir hafta boyunca sadece kahvaltı ederken ve akşam yemeğini yerken görüyordu. Akif'in soruları ve istekleri haricinde pek bir muhabbetleri olmamıştı. Toprak tek başına olduğu zamanlar evde ki ufak tefek işleri yapıyor ve kendisini banyoya kapatıyordu. Saatlerce içinde durduğu banyo, üst katta evin ortak bir alanında bulunan bir banyoydu. Her yerde hakim olan gri renk burada da bulunuyordu, kapının tam karşısında duvara montelenmiş elips şeklinde ve parlak gümüşten çerçevesi olan bir ayna vardı. Banyo geniş bir alanada bulunduğu için, içeride çamaşır ve kurutma makinası bulunuyordu. Kapının sol tarafını paravan gibi ayıran bir duvar vardı bir buçuk metre kadar eni vardı, iç tarafında çamaşır ve kurutma makinası bulunuyordu. Makinaların tam karşısında ise gerekli malzemelerin koyulması için duvara montelenmiş köşeli bir dolap bulunuyordu. Aradaki duvar o kısmı kapatıyor ve yokmuş gibi gösteriyordu. Kapının karşısındaki aynanın sağ tarafında kapı bulunuyordu orada da klozet ve lavabo bulunuyordu. Aynanın alt kısmında duvara bitişik yalancı ayakları olan bir raf vardı, aynanın karşısında ise yuvarlak bir puf bulunuyordu. Toprak gün içinde hep buraya çıkıp saatlerce pufun üstünde kendisine bakıyordu.

Gözlerini aynaya dikiyor dudaklarından bir kaç ezgi dökülüyor ve sonra şarkı söylemeye başlıyordu.Elleri uzun saçlarında dolanıyor onları ikiye ayırıyor ve parmaklarına dolayıp salıyor, sayısız bir tekrar olarak şarkının sonuna kadar sürdürüyor. Kendisiyle birlikte duvarlarda eşlik ediyor onun kısık sesine.

Toprak gözlerini kapattı, ellerini dizlerinin üzerine bıraktı hafif bir gülümseme dudaklarına peyda oldu.

Her şeye bir adım daha yakın olduğunu düşlüyor hep istediği, her kelimesini belirttiği gibi. Kaleminden kağıda aktarılan her hayali gibi. Değişim nasıl bir şeydir? Düşlediğimiz gibi mi yoksa yapmayı başardığımız gibi mi?

Basit bir şey midir mesela, bir anda gerçekleşen yada bir kararla peş peşe gelen güzellik bir değişim midir? Üzgünken bir anda mutluluğun tüm benliğine nüfuz etmesi. Kesin kılınmış bir şey nasıl istekler doğrultusunda bir değişime dönüşür? Düşlemek,düşünmek kesin olan bir şeyin değişimine kafa yormak ne büyük aptallıktır yada sadece acizliğin göstergesi olarak umut diye adlandırdığımız bir olgu mudur?

İnanmak istediğimize inanırız değil mi? Biz istiyorsak yada isteyen her kimse inandığı şeyi gerçekleştirebilir, değil mi? Toprağın aynaya bakıp, her defasında inandığı kendisi gibi. Her gün farklı her gün başkalaşan hali gibi yada sadece öyle olduğunu farz ettiği kendisi.

Gözlerini açıp tekrardan, oturduğu puftan yavaşça kalkıp aynaya yaklaştı. Saçları omuzlarından kayıp öne düştü, sağ elini kaldırıp gözünü parmaklarına çevirdi, bir kaç saniye inceledi daha sonra parmağını aynaya götürdü, elmacık kemiği boyunca yüzünün sağ tarafında gezdirdi. Dudaklarında keyfili bir gülümseme ile aynadan uzaklaşıp doğruldu.

Tüm bedenini kapıya çevirdi, elini kapının kulpuna attı ve çıkmadan önce son kez kafasını aynaya çevirip fısıldadı.

" Her şey yeni başlıyor."

************************************************************************

Akif ofisinde her zamanki gibi işinin başındaydı. Kafası bu aralar oldukça meşguldü. Evinde sadece yemek saatlerinde denk geldiği Toprak kafasını karıştırıyordu. Ona karşı duygusal anlamda bir şey hissettiğinden değildi. Toprak ona hiç çekinmeden gözlerini dikiyor ve sanki her hareketini biliyormuş gibi davranıp, yapacağı şeylere ondan önce atılıyordu. Her şeyin tesadüf eseri olması büyük bir olasılıktı fakat aklı o ihtimal yerine daha çok buna yönelmişti.