Vanessa's POV
Natapos na ang morning period and it's time for lunch. Hindi ako tinantanan ng tatlong yun shuta, well hindi naman talaga nila ako inaano pero naiinis ako ay ewan. Bago paman ako mapuntahan ni Yohan at lumabas na agad ako ng classroom at tumakbo papuntang Canteen,hindi naman talaga ako yong tipo ng tao na tumatakbo pero ayaw ko talagang kinakausap ako ng mga hindi ko kilala. Yes,alam ko pangalan nila but I don't know their story,attitude,middle name, everything. Let's just say I have trust issues.
Pagpasok ko ng cafeteria ay hinanap ko kaagad si Emma. Once I saw her I immediately walk towards her.
"Oh, bat parang galing ka sa karera?" Sabi nya sabay abot ng mineral water.
"Thanks." I ignore her question then drank the water from the water bottle.
"Oh well,what do you want? Ako na mag oorder"I said the food I want then luminya na sya para bumili. Nung natapos syang bumili ay inilapag nya ang pinamili nya.
"Hey I heard merong new students in your class,tell me!" She said excitedly.
"Tsk.tsismosa karin ehh,atsaka anong tell me ka Jan?Ano naman ang sasabihin ko sayo?!" She just roll her eyes na para bang sinasabi nya na napaka obvious lang ng tanong nya.
"Duhh. About them? Tell me about them?Ano gwapo ba?matangkad?Ano Ano???" She said while slamming her hands in the table. I just sigh in defeat knowing na hindi ako tatantanan ng babaeng to hanggat hindi ko sinasagot tanong nya.
"Uhmm oo gwapo naman sila,matangkad, ang isa palangiti,ang isa parang ako,at ang isa very cheerful af. But not my type,for me para silang ordinaryong lalaki lang" bored Kong sabi tsaka sumubo sa carbonara ko.
"I didn't say na type mo sila" she said with a smug on her face. I just rolled my eyes at her,yan na naman sya ma issue.
"Alam mo Em manood ka na lang ng mga koreanong harina mo"I said pouting a little, she dramatically gasp habang nakahawak sa dibdib nya.
"H-How could y-you.....they are my precious babies!!" She said while pointing at me. Oh oh. Isa sa mga hindi mo dapat gawin Kay Emma ay ang insultohin o pagsabihan ng hindi maganda ang mga koreano niya.
"Jeez sorry"I surrender
"You should" she give me a glare, a one last glare tsaka nya kinuha ang cellphone nya tsaka nagpatugtog ng Lepsi?tipsy?? Ahh Basta katunog yun ng softdrinks.
Parang tanga naman syang kinikilig habang nanonood ng kung ano sa selpon nya.
"Hey Em,Ano nga ulit tawag dyan?"
"Anong dyan?"
"Yang koreanong har--- I mean nyang mga koreanong idolo mo,Ano nga ulit pangalan ng group nila?"I immediately changed my words when she give me a glare.
"Wel---" di nya natapos ang sasabihin nya ng may lumapit sa table namin.
"Hi! Can we sit here, ikaw palang kasi kilala namin dito and there's no vacant table anywhere and kayo---" we cut him off,and yes silang tatlo yun.
Ako- "No!"
Emma- "Yes!"Magpakanabay naming sagot,I give her a death glare pero Hindi nya iyon pinansin. Palibhasa gwapo ang nakikijoin.
"Thanks" Yohan said,with that grin on his face,Argh!sarap buhusan ng tsokolate ang ngipin.
Me and Steven both ate in silence,well I guess Hindi ito mahilig makihalubilo,while Emma,Russel and Yohan lang ang nagsasalita. Sometimes kakausapin nila kami ni Steven, i'll just nod in reply.

YOU ARE READING
Lost
RandomVanessa is an 17 year old girl. In daytime you can see her smiling but in nighttime you can see a broken girl,she always feels like she's lost and couldn't find her path. Until the transfer students came. Can they help her find the right path or the...