He's My Professor

eight

Stacey's POV

Mamaya pang 11 am ang next subject ko kaya't naisipan kong dumaan muna sa Baltian Cafe. Nasa tapat lang naman ng cafe ang kampus kaya makakabalik din ako kaagad kung kinakailangan. Si John nagpaalam naman na may practice daw sila ng basketball kaya hindi niya ako masasamahan.

I entered the Baltian Cafe and the barista greeted me. I just smiled back and ordered a cappuccino. I saw a seat near the window so I decided to sit there whil waiting for my order to be served.
I stared at the window and behind where the random cars are moving and it wasn't traffic that makes the scenery to look peaceful and relaxing.

I took out my textbooks in Physics from my black bag pack. Kailangan kong pag igihan ng mabuti dito sa subject niya para wala ng madahilan yung si Sir Dylan na yun! Hmp. Naiinis talaga ako kapag natatandaan ko siya.

Dapat di ko siya iniisip! Para hindi masira ang araw ko.

"Kalma, Stacey. Maganda ang umaga mo. Kaya wag mong sisirain." bulong ko sa sarili.

I acted normal when the waitress come and served my cappuccino in the table and I thanked her.

I sip from my cappuccino and open the pages of my textbooks.
"I have to work hard in this.
Not for anybody, but for myself because I was aiming a good grades this sem!" sabi ng isip ko. And yes, I should have to do this for myself because I want to improve on my own.
And that should be the only reason!
Nothing else.

Linagyan ko ng highlighter na pink ang mga important infos para hindi na ako mahirapan mamaya isummarize lahat.

Tumingin ako sa orasan ng cellphone ko at halos nakalipas na pala ang isa't kalahating oras kaya nagdesisyon na akong bumalik sa campus.

Lumabas ako ng cafe at napansin ko ang lalaking nasa kabilang sidewalk na katangkaran na maputi na at nakasuot ng plain black shirt na v-neck sa pangitaas habang ang pang ibaba ay jeans lang na bumagay sa white shoes na suot niya.

Looks like a minimalist.

May hawak siya na cap na naka sabit sa daliri niya habang nagtitipa siya ng cellphone. Kahit naka side view lang ang binata ay masasabi kong pogi siya. Paano pa kaya kapag nakaharap na? Hays. Ano bang iniisip ko?

Humakbang ako at hindi ko parin maalis ang tingin sakanya. Bigla niyang isinuot ang cap at biglang siyang napalingon sa direksiyon ko kaya nagtama ang mga tingin namin.

Dahil sa hiya ay nagmadali akong maglakad.

Argh, nakakahiya! Baka isipin nun na gusto ko siya.

Maya-maya pa ay parang feeling ko may sumusunod saakin kaya binilisan ko na ang lakad.

Ano ba 'to? May kidnapper ba sa umaga?

Tumakbo na ako dahil baka mamaya ay snatcher pala 'to. Naramdaman kong binilisan niya din ang lakad niya kaya walang lingon lingon ay kumaripas na ako ng takbo.

"Miss!" narinig ko mula sa isang baritonong boses.

"Miss!" sigaw muli ng lalaki.

Hindi ko siya pinansin at nagmadali na akong tumakbo. Nang makita kong malapit na ako sa guard ay medyo nakahinga ako ng maluwag. Pumasok agad ako at tinap ang id ko sa scanner.

Shems! Pinagpawisan ako dun ah!

Andito ako ngayon sa may tambayan.
Tambayan ang tawag dito dahil dito talaga mahilig tumambay ang lahat ng estudyante ng paaralan.

Gawa sa semento ang lamesa at upuan na naka dikit sa lupa at napapalibutan ng bermuda grass.

Nabasa ko kasi ang text ni John na hintayin ko daw siya dito para sabay kami pumasok sa isa pa naming subject before lunch.

Hinanap ko ang panyo sa bulsa ng back pack ko sa harapan pero wala, kinalkal ko nang buong buo at inilabas ang gamit pero wala pa din.
Chineck ko din sa bulsa ng maong shorts ko pero wala din.
Damn. Hindi ko matandaan kung saan ko ba iyon nailagay. Buti na lang may tissue ako dito sa bag para may pamunas ako ng pawis.

Dylan's POV

Andaming mga papeles na dapat asikasuhin, check-an, at pirmahan.
Hindi lang sa mga papeles ko dito sa paaralan kundi pati na din ang sa kompanya. And yes, you heard it right, I have a company. I mean we owned a company.

Kung tatanungin mo ako kung bat ako nagteacher ay hindi ko din alam, siguro marahil ay natutuwa akong magturo sa mga bata? Baka nga yun ang dahilan.

Biglang nag ring ang phone ko kaya sinagot ko agad ang tawag.

"Where are you?" hingal na tanong ng lalaking nasa kabilang linya.

"At the office." yun na lamang ang nasabi ko.

"I'll be there in a minute." sambit niya.

"Wh---" hindi pa ako tapos magsalita ay binabaan na agad ako ng telepono.
So good. Napatingin ako sa phone ko at napailing. Kahit kailan talaga Lawrence.

Ibinaling ko na lang muli ang tingin ko sa mga papeles na kanina ko pa inaayos.

Ilang sandali lang ay may biglang nagbukas ng pintuan, hindi ko na binigyan ng pansin ang kung sino man iyon dahil ineexpect ko naman na kung sino ang papasok.

"You don't know how to knock?" pasaring ko sa pumasok sa office ko na hindi man lang kumatok.

Kumatok siya sa pintuan kahit nasa loob naman na siya. Pilosopo talaga kahit kailan.

Iniangat ko ang tingin at hindi nga ako nagkamali, si Lawrence nga ang pumasok. Napangisi ako at natawa lang siya.

Umupo siya sa isa sa mga couch na malapit sa pintuan.

"What brings you here?" I asked.

"Actually, I was to buy a donut near here. But, then I see the girl from the party the other day in a nearby cafe, Bro!" parang di siya makapaniwala habang binabanggit niya iyon.

"Other day? Do you mean nung birthday ng kapatid mo?" hindi ko sure kung yun tinutukoy niya or baka may iba pa siyang party na pinuntahan eh.

"Yes! Nung birthday ni Lucas." pagk-kompirma niya, "You know what's more intriguing?"

My brows narrowed on what he have said, showing gestures that I had no idea.

"She's studying here!" napalakas ang boses niya sa ibinalita.

"Then?" I don't see big deal in that.

"I like her, Bro!" medyo nainis ata siya sa inasta ko.

"You're a pedo." pasaring ko sakanya.

"It's not. I'm just 25!" napatayo siya bigla mula sa couch ng sambitin niya iyon halatang umuusok na ang ilong.

Tinignan ko siya paanong mainis at natawa na lang.

"You know her name?" pagtatanong ko at ibinalik ang tingin sa mga papeles.

"That's the problem." buntong hininga niya at pabagsak na umupo sa couch.

"Why don't ask Lucas? He knew that girl for sure." suhestiyon ko dahil malamang birthday party niya iyon kaya malamang kilala nung mga inimbitahan niya or mga dumalo sa birthday niya.

"I don't want to."

"And that would be your problem then."

"But, I have one thing she owns." bigla niyang sambit ng wala ng magsalita saamin dalawa. Napatingin ako sa direksiyon niya. I'm confused, what was that?

"One thing she owns?" tanong ko pero tumango lang siya, "What is it?"

"This," may kinuha siya sa bulsa niya at ng ipakita niya saakin iyon ay kumunot lalo ang nuo ko.

"Panyo?" What the heck? Isn't a personal hygiene?

"Yea. I saw her earlier and she didn't notice that her handkerchief slip off from her worn jacket."

"Bat hindi mo ibinalik kaagad?"

"She run, Bro!" napasinghap siya ng banggitin niya iyon.

"Baka naman umasta kang snatcher?" I laughed my ass out. Tinignan ko siya at masama ang tingin niya saakin.

"What?"

"May naitulong ka. Salamat ha." pagsusungit niya.