Kita ialah suatu hal yang rumpang dan ingin kubuat rampung.
Menolak melupa bahwa segalanya telah kau buat menggantung.
Menciptakan ilusi yang membuatku mematung.
Kau, ialah sosok paling ulung.
Merasuk masuk dalam relung hati yang tengah buntung.
Kini dirimu layaknya fatamorgana dalam hamparan gurun di bawah sang surya.
Hanya sebuah ilusi yang tak akan pernah tergapai walau seberapa kuat berusaha.
Enggan digapai walau sebatas menaruh rasa.
Kita, ialah sebuah rumpang yang enggan rampung.
Semakin lekang dan terus menggantung.
