Cast and Bruise | Wounded Series #1 (on-going)

Prologue

prologue

Sipping on my iced tea gives me chill. Nangagalahati na ako habang patuloy ginagawa ang isang proyekto. It's a three-storey house, a mix of contemporary and modern ang gusto, uhm... my type. Halatang bigatin ang client namin, huh?

Nakakainis lang dahil next week na ito kakailanganin ng client para masimulan na ng engineers. Ang bobo lang niya dahil ngayon lang nagpapagawa eh next week na pala gagawin. Hay naku kung hindi lang nagbayad ng malaki!

I was on the verge to take a day off today dahil nakaka stress! Hindi man nagsabi ng ibang details. Ano yun basta raw contemporary at medyo modern. I know that Architects should have a broad ideas when in comes to this but a client's ideas and perspective are important too!

"We should go to a club or a bar mamaya? what do you think Thei?" I heard Lys asked Theia, na ngayon ay umiinom ng kape. Tumatango naman si Theia at sinuportahan ang gusto ni Lys.

"sure! day-off ko naman tomorrow and we deserve a break after that stressful project!" Okay, I'm jealous! Tomorrow's also is supposedly my off! Pero dahil sa lintek na proyektong 'to hindi ako makakapahinga at lalong-lalong hindi ako makakasama mamaya sa night out nila!

I really don't understand why our head boss appointed this project to me when in fact marami namang mas maraming time diyan and may hangover pa ako sa recent project namin!

I shoudn't complain, alright. I shouldn't. Be professional, Mirai.

"how about you, Mirai? Bukas mo nalang yan tapusin saka magaling ka naman. Matatapos mo yan agad" maligayang sabi ni Lys. Sinamaan ko siya ng tingin. Tumahimik naman siya.

"Alam kong magaling ako!"

"wow yabang talaga" umirap ako at sinabing pass muna. I had a lot of works to do. Kaialang ko pang mag-isip ng pwedeng idesign dito sa bahay na 'to.

Isusunod ko kaya sa gusto ko?

Maagang umuwi sina Lys at Theia habang ako ay patuloy pa ring nag sisearch ng inspirasyon para lang maumpisahan ito. I sighed dahil ilang sandali ay gusto ko na lang sumuko. Wala akong gana. Pwede ba 'yon?

Bumaba ako sa building nang dumilim na. Mukhang uulan pa. Mabilis ko ring narating ang building ng condo at agad nagpahinga.

Siguro gaganahan lang akong gawin 'yon kung marinig ko na ang side ng client. I really don't like making a decision without hearing the side story about it and creating a jusgement will only kill me. I will surely regret it.

Makulimlim ang kalangitan habang niyayakap ko ang sarili ko ng mahigpit at tinitigan ang kawalan. Malakas na hangin ang namumout dahil siguro sa dala ng bagyong paparating.

I chew my gum once again at tinapon ng nawalan na ito ng lasa. That's it. Nothing really is permanent and everything just temporary. Might as well enjoy every fleeting moments before it ends. Nothing last forever.

I sighed. Rememembering what happened before, again.

Memories flashed in my head. Sari-saring emosyon ang sumanib sa akin na kahit na anong gawin ko para iwasan ito ay napakahirap. I close my eyes and clenched my fist ngunit bago pa man ako balikan ng mga alaala at sakit ay may boses na agad nagpamulat sa akin. Thank God.

"Mirai?" I heard someone called my name. Nilingon ko siya, it was Thei, my friend.

"anong ginagawa mo rito? are you okay?" she asked with her concerned voice. Tiningnan niya pa ako mula ulo hanggang paa at hinawakan ang mga kamay ko, sinisuradong ayos lang talaga ako