Siostrzyczka

Rozdział 2

Juliett_23

Ten rozdział dedykuję Tobie za pierwszy komentarz 😃

Obudziłam się gdy za oknem było jeszcze szaro. Mimo wczesnej pory wyspałam się.
Szybko zrobilam poranną toaletę i ubrałam się w wygodne ciuchy dobre na podróż samolotem.

Zeszłam na dół do kuchni i przygotowałam śniadanie dla siebie i taty. Nic wyszukanego, zwykła jajecznica i kawa. Nasze standardowe śniadania jak i większości ludzi na świecie.

Gdy skończyłam jak na zawołanie w kuchni zjawił się tata jeszcze w piżamie. Jego piżamą od zawsze były krótkie szorty w kratkę i luźny podkoszulek.

Jego czarne włosy jeszcze mokre po prysznicu nadal miał roztrzepane na wszystkie strony świata. Na ramionach i klatce piersiowej też było jeszcze kilka wody.

Tato uwielbia sport, co widać po jego sylwetce. Dobrze zbudowany czterdziestolatek z formą dwudziestolatka.

Dzięki jego pasji ja pokochałam sport, równie mocno co on.

Odkąd skończyłam dwanaście lat każdy trening robiliśmy razem. I tak nam pozostało do teraz.

- Hej - przywitał się.

- Śniadanie na stole. - odparłam smętnie

Nadal byłam na niego obrażona. Nawet jeśli się nie zgadzaliśmy w czymś. Nigdy nie zatajaliśmy przed sobą niczego aż do teraz.

Mężczyzna zajął miejsce przy stole.

Z dwoma kubkami kawy poszłam do stołu. Jeden z nich podałam ojcu a z drugiego sama zaczęłam pić kawę.

Oboje w ciszy jedliśmy posiłek.
Zjadłam pierwsza, zaraz po mnie ojciec, od razu sprzątnęłam brudne naczynia i je zmyłam.

- Za dwadzieścia minut będzie taksówka a za dwie godziny ekipa po rzeczy. - usłyszałam

Kiwnęłam głową i poszłam do pokoju po walizkę.

Rozejrzałam się jeszcze po pokoju sprawdzajac czy na pewno niczego nie zapomniałam.

Uśmiechnęłam się na samą myśl ile wspomnień mam z tym domem i swoim pokojem.

Tato z dołu zaczął krzyczeć, abym się przyspieszyła wiec z walizką w ręku ruszyłam do niego.

Gdy byłam już na dole, wziął ode mnie walizkę i wyszedł na zewnątrz.

Poszłam za nim.

Przed domem stała już taksowka.

Tato przekazał nasze walizki kierowcy a sam zamknął dom i schował klucz pod doniczkę z kwiatem

Po zapakowaniu walizek, panowie zajeli swoje miejsca i ruszyliśmy na koltnisko.

Kierowca cały czas nucił piosenki lecące w radio.

Jechał najkrótszą drogą dzięki czemu zaoszczędzimy sporo czasu.

Auto zatrzymało się, sygnalizujac koniec wycieczki tym środkiem lokomocji.

Tato uregulował rachunek, podziękowaliśmy kierowcy i wysiedlismy z wozu.

Mężczyźni sprawnie wyjeli nasze walizki i po chwili kierowca odjechał zostawiając nas przed wejściem.

Stojąc dziś na lotnisku w ogóle nie wyobrażałam sobie, że kiedykolwiek stąd wyjadę.

A teraz stoję tu i modlę się o odwołanie lotu. Nigdy nie leciałam samolotem i strasznie się boję.

Dopiero teraz zrozumiałam jaki przekaz miał dla mnie tato, prawdziwi przyjaciele nie zrobili by mi takiego świństwa. Ci, których nazywałam przyjaciółmi poprostu zakpili sobie ze mnie.