Şəlalələr Vadisi

Yuxular və mən

Sevgili dostum, salam mən bu bəladan qurtulmaq istiyirəm. Artıq neyliyəcəyimi bilmirəm!Nə etməliyəm, nə etməməliyəm?! Heç bir fikrim yoxdu. Diyəsən mən ağlımı itirmişəm, yada itirmək üzrəyəm.Yuxular mənə imkan vermir həyatımı yaşayam. Hər adımımda məni izləyirmiş kimi bir hiss var məndə. Sən de mən neyləməliyəm?! Səndən cavab gözləyəcəm məktubu alan kimi oxu və cavanını mənə  tez göndər.
Səni çox sevən Mən.
                             
                          ********
Gözəl bir yaz günü, çiçəklərin həfif qoxusu hər tərəfi bürümüşş, yaşıllıq göz oxşayır, quşlar isə bu gün sanki daha gözəl oxuyurlar. Bu gün diyər günlərdən tamamilə fərqlənir.Bu gün görəsən bitəcəkmi, yoxsa....?!
-Con salam necəsən? Gecəni necə yatdın?
-Anna bu gecə diyəsən heç yuxu görmədim.Qəribədir, amma özümü yaxşı hiss edirəm. Heç nə xatırlamıram.
-Sən necəsən,kofe süzüm sənədə?
-Yox mən səhər yeməyimi yeyib, kofemidə içmişəm.
-Yaxşı onda kofemi içib emalatxanaya keçəcəm.
                         ******
Con kofesini içdi və həmişəki kimi öz işinə başlamaq üçün emalatxanasına getdi.Mən isə hələki bu quşların səsindən feyz alıram.Hahahha çox gözəll bu dünya.....
                                                                                *****
Con öz iş otağında rəsm çəkməyə başlamışdı artıq mən oraya çatanda.Amma o diyəsən, nəsə fərqli şey çəkirdi. Qaranlıq tonlarda nəsə maraqlı idi. Görəsən o nədi?!
Nəysə bu mənim işim deyil. Mən sadəcə ona çətin günlərrində kömək edirdim.Daha doğrusu məni çağırandaa. Amma onun mənim köməyimə ehtiyacı olmadığını aydın şəkildə görürdüm.Çünki bu gün yuxudan oyananda məni çağırmamışdı.
                                                                                      *****
Cona diyəsən zəng gəlir, amma onun bundan xəbəri yox idi. Qulağına ona zəng gəldiyini fısıldadım.  O digsinərək, telefona doğru qaçdı.Ancaq xəttin diyər tərəfindən səs gəlməyincə telefonun dəstəyini yerə  qoymağa məcbur oldu.
-Diyəsən, O idi zəng edən.Amma nənədən danışmadı ki?! Yəqin xəttə məsafə baxımından problem yarandı, bir azdan zəng edər.
Con işinin başına geri qayıtdı.O qəribə şəkili çəkməyə davam etdi. Budu sevgili Anna gəldi.
-Con, artıqq yemək zamanı.Gəl yeməyini ye.Sonra işinə qaldığın yerdən davam edərsən.
Gəlirəm, Anna.
Con yeməyə getdi.Mən isə onun çəkdiyi şəkilə baxmaq istədim ancaq  Con onun üzərini nədənsə qaralamışdı, heçnə görsənmirdi. Maraqlıdı Con heç vaxt öz rəsmlərini belə etməzdi, alınmasa belə cırmaz saxlıyardı.Diyəsən o bunu kiminsə görməsini istəmirdi.
                                                                               ****
Conu gözlədim ancaq nə Con,nədə Anna emalatxanaya gəlmədi.Maraqlıdı görəsən  harasa getdilər?!
- Con! Con!
Hahah mənim ki də iş sanki məni eşidəcək kimi qışırıram.
Coooonnnn! Buda nə?! Noldu burda?!
Anna yerdə qan içində yatır. Con, Con hardadı bəs?!
Con heç yerdə yoxdu.Onu tapa bilmədim.
                                                                     ****
Burda nə oldu axı?! Nədən?! Səbəb nə idi ki?!Bunlar nə demək idi?! Oyun, yuxu yoxsa bir ailənin faciəsi?! Hər kəs düşünürdü. Necə ola bilər bu?! Anna ölmüş,Con isə buxar olub yuxarı, buludlaramı qoşulmuşdu?!Bundan sonra necə olacaqdı?! Con heç kəsin maraq dairəsində deyilmiyidi, yoxsa... O artıq hər kəs tərəfindən ölmüş kimi qabul edilən bir rəssamıydımı?!