Gördüklerim çok ağır gelmeye başladı. Günlerce uyumuş gibi acı içinde uyanıyorum. Bilinç altım haftalardır aynı rüyada ısrar ediyor, o çocukta takılı kaldı. Uzun bi köprünün üstünde ağlayan bir kadın sesi duydum, anlamaya çalışmam boşa çıkıyor. Sarışın, şirin bir çocuk korkuluklarda beliriveriyor ve yardım etmemi bekler gibi bakıp kendini aşağıya bırakıyor.
Uyandığımda acı çekiyorum. Hiç tanımadığım bir çocuğun muhtemelen ölümü beni çok etkiliyor, bir rüya olduğunu bildiğim halde kendimi bir türlü rahatlatamıyorum. Elimden kendimi rahatlatabileceğim bir şey gelmiyor.
Aslında kendimi bildim bileli rüyalarım saçmalıklardan öteye gitmiyordu. Ama bu rüyayı bir haftadır aralıksız her gece görüyorum ve ilk defa neler olduğunu hatırlayabiliyorum. Tanıdığım kişileri görürdüm rüyalarımda. Şimdi bu olanlara anlam veremiyorum..
###############################
8 Eylül 2014
Aynı rüyada bugün 3. Hafta oldu. Ama artık bir kenara bıraktım. Sanırım alıştım uyandığımda taşıdığım bu yüke.
Aslında bugün üniversiteli Ali'nin ilk günü. Heyecanla hazırlanıp otobüs beklemeye başladım. İçimdeki heyecan en yakın arkadaşım Sago'yla aynı kampüste olmamdan mı, yoksa yeni gireceğim ortamda ezilmekten korkmamdan mı bilmiyorum.
Otobüs üniversitenin önünde durduğunda bütün endişelerim yok oldu. Sago'yla göz göze gelince büyük kahkalardan kendimi alamadım. Sago daha da fazla uzamış, voleybolda bir efsane olmuştu. Uzun uzun neler yaptığımızı anlattık, hiç sıkılmadan saatlerce yapacaklarımızı tartıştık.
Öğleden sonra Eliflerle buluşmak için çıktım. Elif, Ebru, Büşra, Selin Tıp faküktesi kazanmışlardı. Hayalleri hep birlikte aynı üniversiteydi ve başarmışlardı. Mutluluklarını paylaşmak bana da iyi gelecekti.
Buluştuğumuzda eski arkadaşlarımdan eser yoktu. Çok değişmişler, birer kültür canavarı olmuşlar. Güzelleşmeleri bana yine iş çıkarmıştı. Bütün sene kavga sebebimi bulmuştum. Günlerce onlarla oturup sohbet edebilirdim. Her konudan gülünç bir nokta bulup yüzlerini güldürmek bana her şeyi unutturmuştu.
Gün bitmeden sevdanın peşine gitmem gerekiyordu. Sadece uzaktan izliyordum aslında. Düşündüklerimi anlatıp ağzımın payını alalı bir yılı aşkın süre oldu. Şimdi hiçbir beklentim olmadan sadece görmek istiyorum O'nu.
İçimdeki özleme engel olamadan tekrar yola çıktım. Otobüs çok doluydu ve içimde gereksiz yere bir acı oluştu. Bu acıya yabancı değildim. Ama nerden çıktığını bilemiyorum. Nefesim iyice kesildi, üç durak geride olmama rağmen indim. Yürüdükçe daralıyordum ve yolun kısalmadığını hissediyordum. Karşıdaki kalabalık bana bir şey anlatır gibiydi. Merakıma engel olamadım ve kalabalığa koşmaya başladım. Çığlık seslerini duyduğumda ağlayan kadınla göz göze geldik. Sarışın çocuk bana baktı. Korkarım bu defa rüya değil..
