"SON"...

-SONUÇ-

En son suzan hanımı hatırlıyorum ...
Uyumuştum uzun zamandır uyudugum en deliksiz uykudan uyandım kendimi çok iyi hissediyordum , gozlerimi açtığımda tabikide suzan hanımı gördüm o an şokla uyandım ve bana baktı mutlu gorunuyordu bense bitik "günaydın,tatlım" dedi bana o şefkatli sesiyle bende "günaydın" dedim anne diyemezdim... aradan dakikalar geçti ben duşa girdim ama düşündüğüm sey dna testindeydi yinede ne olursa olsun mutlu olacağımı biliyordum duştan çıktım sanki bütün kirim ustumdeymiste banyoda hepsini dökmüştüm,uzerimi giyindim bu elbiseler şahaneydi sanırım ipekten guldum kendi kendime kahvaltıya indik ve o kadar çok çeşit vardı ki tabiri recairse kus sütü eksikti baya güzeldi ama masanın başında suzan hanim vardı annemler yoktu neden ki oturdum yanına sanki içimi okumuş gibi "annenlere çok ısrar ettim onalrda sagolsunlar beni kırmadılar ve bende kalmana izin verdiler " dedi ve gerçekten kim izin vermezdi ki bu güzellik , bu naiflik ve daha birçok güzel kelimler suzan hanıma özel yapılmış gibiydi ...

Bu güzel kahvaltıdan sonra keyfım bırazda olsa yerıne gelmıştı açıkçası tam o sırada annemler aradı . Bırseyler konustular ama suzan hanım bana hıcbırsey soylemeden hazırsan gıdelım dedı bende evet dıyerek yola koyulduk ve yıne o hastanenın onune gelmıstık bılmıyorum ama bu hastane bana sımdı hıc hos gelmıyordu yıne dusuncelere dalmısken suzan hanım benı yanına cagırdı tabıı o da bıraz da olsa korkmus gıbıydı bırlıkte hastaneye gırdık kalbım yerınden cıkacaktı ama ıcımden bır ses her seyın cok guzel olucagını soyluyordu dnalarla ılgılı olan kata geldık annemlerı gordum annemın aglamaktan gozlerının altı sısmıs galıba o da ne olacagını bılıyordu babamı ılk defa bu kadar bıtık bır halde gormustum ıcım acıdı onları boyle gorunce bu test acıklanmadan boyleyseler acıklandıktan sonra ne olurdu dusunemıyorum derkenn

Doktor suzan çetın dedı ama annemlerde gırdı odaya ben tek almıstım o kapının ardında kendı kendıme ne cıkar dıye sorup duruyordum daha dogrusu kendımden cok aılemın ne olacagını dusunup duruyordum.

Bunları dusunurken sanırım 1 saat gecmıstı ve kapı acılmıstı aslında ıcım ferahtı ama yınede ogrenmek ıstıyordum annemın yuz ıfadesınden zaten anlamıstım suzan hanımın yuzunde guller acıyordu adeta babam ıse yıkıktı benım yuz analızım bıttıkten sonra sorar gozlerle etrafıma toplanan anneme babama ve beklkıde sımdı annem olacak suzan hanıma bakıyordum tam ben bırsey soylıyecekken suzan hanım soze gırdı

NE KADAR MERAK ETTİĞİNİ BILİYORUZ HER NE OLURSA OLSUN SENİN YANINDAYIZ KİMİN YANINDA KALMAK ISTERSEN KALABILIRSIN SENİN KARARIN İSTERSEN SONUCU AÇIKLAYAYIM ARTIK ben açıkla dermişcesine baktım ve SEN 100 DE 99 BENİM KIZIM ÇIKTIN BENIM KIZIM ÇIKTIN BENIM KIZIM ÇIKTIN beynımde defalarca yankılanırken hala şoktaydım tamam tahmin ediyordum ama gerçekleşince gerçekten çok tuhaf oldu buruk bir sevinç yaşarken annem o kadar üzgündü ama gerçekten sevinmişti anlamıştım gözlerinden babam ise az önce söylediğimden bir nebzede olsa iyiydi mutluydum ama dediğim gibi buruktu mutlulugum ben hala kendimle konuşuyordum o sırada annemlerle son haftamı geçirmek üzere eve dogru gittik suzan hanımı tabi annemle onun öncesinde vedalaşmıştık derken babam yoldayken

KIZIM SEN BIZIM EN KIYMETLIMIZSIN AMA SENIN ICIN HANGISI IYIYSE O OLSUN BIZ HERSEYE HAZIRDIK SEN MUTLUYSAN BIZIM ICIN PROBLEM YOK dedı

Bense birşey söyleyemedim tabi nutkum tutulmuştu aslında artık anlamıştım büyümüştüm evet büyümüştüm.
Insanları gercekten anlamaya öğrenmeye başlamıştım benim için yeni bir hayat başlamıştı mutlusuna mutluydum amma velakin annem ve babamı da öyle kolay kolay bırakmıycaktım .
Tam bir hafta geçti buruk bir sevinçle annem ile babama veda etmek için aşağıya indik kabının önünde lüks bir araç bizi bekliyordu daha doğrusu beni annemler benimle gelmelerini o kadar ısrar etmeme rağmen istemediler sen git dediler dolaylı yoldan. Babam gözlerime dolu dolu bakıyordu annemse söylemeye bile gerek yoktu uzun zamandır hiç böyle görmemiştim onları alışık değillerdi ya kızlarının kızı sandıkları kızlarının bir kadın gelip çocuklar karışmış sizin kızaslinda benim kızım denmesine onlarda haklıydı .
Babam girdi söze "Kızım sen bizim herzaman ne olursa olsun kızımız olmaya devam ediceksin biz seni herhafta izin verirlerse hergün bile yanina gelicez sen sadece iyi olmaya çalış kendini güçlü tut zaten hep öyleydin ama bu son zamanda biraz daha güçlü ol sen kendine ne kadar iyi bakarsan bizde o kadar iyi olucaz sanırım söyleyeceklerim bu kadar seni çok seviyorum ." Dedi

Sıra sanırım anneme gelmişti söze başlayacaktı ki gözyaşları bir anda boşaldı beni kollarına öyle sardı ki omurgalarımi hissetmiyordum ama bende ona ölesiye sarıldım sonra babam da katıldı bize o da tutamadı gözyaşlarını bense zaten bitmiştim yüzüm gözüm tanınmayacak haldeydim beş dakika sarılsak da bize o yıllar sürmüştü sonunda annem konusmaya başladı tabi bana hala sarılıyordu .
"Kızım ,canım , en kıymetlik sen nerede olursan ol kimin kızı olursan ol sen benim hala kızımsın ve öylede kalmaya devam ediceksin sakın ha sakın bizim seni unutucağımızı düşünme bile biz seni babanın da dediği gibi gerekirse hergün ziyaret edicez sen kendini güçlü tut emin ol gerisi zaten çok kolay olucak biliyorum alışmak zor olucak sende haklısın kim böyle şeyler yaşamış herşeyi yaşayarak öğrenicez tamam mı canım kızım şimdi koş bakalım. " dedi ve tekarradan sımsıkı sarıldı babamda sarıldı son kez dönüp baktım onlara yıllarca birlikte yaşadığım annemden babamdan ayrılmıştım ama gerçeklerde yaşamaya deger miydi bunu yaşayıp öğrenicez.

Arabaya bindim ve nereye gittiğini bilmediğim yere doğru sürdü herşey yeniden başlıyordu herşey sıfırdan resmen reset çekmişlerdi hayatıma bense bu hayatı oynayacaktım.

Bu bölümde böylece bitti bir egitim almadım sadece kendimi geliştirmek için yazıyorum umarım hoşunuza gider teşekkür ederim kendinize iyi bakın hoşçakalın.
Yorumlarınızı bekliyorum 💫...

Aynen öyle...

...