my baby 🌻 hyunin

🌻Sen korkak değilsin🌻

Biri beni durdurdu, kim diye arkama baktım.

Karşımdaydı.

O, benim karşımdaydı.

Bir şey söylemeye kalkmadan "Öğle arası boşsan seninle bir konu hakkında konuşabilir miyim?" dedi.

Sakin ol Hyunjin.

Karşında güzeller güzeli Yang Jeongin dursa bile sakin ol.

Derin bir nefes aldım.

"Tabii. Öğle arası boşum. Sizin sınıfa gelirim." dedim.

"Şey, seninle sınıfta değil de basket sahasında konuşmak istiyorum." dedi...

"Basketbolla alakalı bir şey mi soracaksın?"

"Hayır, basketbolla alakalı değil tabii ki..." kafasını kaşıyıp "Öğle arası basketbol sahasında buluşalım." dedi ve sınıfına gitti.

Sakin ol Hyunjin.

Nasıl sakin kalabilirim bilmiyorum...

Kafayı yemiş gibi hissediyorum.

Umarım güzel bir şey hakkında konuşuruz.

Boşu boşuna heyecanlanmak istemem.

Öğle arasına daha iki ders vardı.

Ve ben ne yapacağım.

Elbette uyuyacağım.

-

Bu sefer kendim uyandım.

Şarkı dinleyerek uyumuştum.

Alarm da kurmuştum.

Jisung'ın saçma sapan hareketler yaparak beni uyandırmasını istemezdim.

Her neyse ders zili çalmıştı.

Sınıfta kimse yoktu.

Direkt lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım.

Hemencecik basketbol sahasına gitmeliydim.

Minik bebeğimi bekletmemeliydim.

Basketbol sahasına geldim.

Oradaydı.

Sakin ol.

Hyunjin, sakin kal.

O, melek değil.

Daha fazla bekletmemek adına hızlıca yanına gittim.

Yanında bir şey vardı ama çözemedim.

"Umarım çok bekletmemişimdir." dedim.

"Hayır bende daha yeni gelmiştim." dedi ve gülümsedi. Minnacık gülümsemesi bile günümü güzelleştirebiliyor.

Derin bir nefes aldı.

Yüzüme bakıp "Ben de sana karşı aynı hisleri hissediyorum. Ben de seni gözlerinden öpmek istiyorum." dedi.

Kalakaldım.

Ne oluyor.

Bu çocuk... ne demek istiyor.

Yoksa...

Defterimi, onun hakkında hissettiğim şeyleri yazdığım defter karşımdaydı.

Defterimi elime bırakıp "Sen korkak değilsin." deyip gitti.

Beynimden vurulmuşa döndüm.

Yere oturup sayfaları çevirdim.

Son sayfada...

Bana karşı hissettiklerini yazmıştı.

Neden kendimi rüyadaymışım gibi hissediyorum.

Bu gerçek miydi.

Eğer bu bir rüyaysa uyanmak istemiyorum.

Burnumu çektim.

Ben ne ara ağlamaya başlamıştım.

Yanıma biri geldi.

"Hyunjin. Özür dilerim. Her şey için özür dilerim. O defteri Jeongin'e vermemeliydim. Özür dilerim, affet beni Hyunjin." ağlıyordu, Jisung bunları söyleyip ağlıyordu.

Ayağa kalktım.

Ona sarıldım.

"Seni seviyorum dostum." dedim.

///

bir şeyler yazmaya çalışıyorum, umarım beğenmişsinizdir.

final yakın...