Kalbinin yok olduğunu düşünen bir kızın hikayesidir bu.Bad boy Good Girl hikayesi değildir.
Karın lapa lapa yağdığı bir gündü.Genç kız için mutlu bir gün gibi gözüküyordu.Arabaya bindiler.Annesi ön koltukta yerleştikten sonra emniyet kemerini taktı.Genç kız için böyle şeyler çok önemliydi.Hayatının baharında büyük bir acıyla karşılaşacağını tahmin ediyor gibiydi.Babasına ne kadar yalvarsada babası emniyet kemerini takmadı.Arabayı kaygan zeminde neredeyse son hızda kullanıyor gibiydi.İbre 260 a kadar gelmişti.Genç kız korku dolu gözlerle babasını defalarca uyardı.Kendine güvenen babası uyarıları aldırış dahi etmedi.Karşıdan gelen alkollü sürücünün kullandığı aracı gördü genç kız.Boğazı düğümlenmişti.Bağıramıyordu.Sesi çıkmıyordu.Elini kafasının üstüne koydu ve havada bir kaç tur attıklarını gördü.Çıkan büyük sesle ıssız olan yolu alevler kaplıyordu.Etraflarındaki birkaç araçtaki şoförler ayaklarını gazdan çektiler.Çıkan büyük ses bitti.Etrafı dumanlar kaplıyordu.Sessizlik...Hayatındaki en kötü sessizlik.Bu sessizliği bozan itfaiye sesleri ve ambulans sesleriydi.Genç kız omzunda bir el hissetti.Yardım eliydi bu.Ölümden kurtaran bir yardım eli.Annesi içinde aynı şeyi söylemek mümkündü.İkiside oksijen tüpleriyle ambulansa kadar ilerlediler.Genç kızın feryatları kesilmiyordu.İzin verseler alevlerin içine kendini atıp babasını kurtaracaktı.Herşey için çok geçti artık.Babasını kaybetmiş yetim bir çocuktu o .Artık annesiyle yaşayacaktı.
Bundan 2 ay sonra ikinci bir şok yaşamıştı.Annesinin biriyle evleneceğini ve evleneceği kişinin İstanbul'da yaşadığını öğrenmişti.Sesini çıkarmıyordu.Günlerce okulda yok gibiydi.Onlarca gidilen psikolağa rağmen bir türlü sosyalleşemiyordu.
Artık Ankaradan ayrılma vakti gelmişti genç kızın.Mutsuzdu.Babasından kalan tüm hatıraları Ankara'da bırakmak belkide sandığımızdan daha zordur.Yaşayacağı tüm şeylerden habersiz İstanbul'a gidiyordu.Öve öve bitiremedikleri İstanbul onun kabusu olacaktı.
Lisenin önünde sabit duruyordu.Herşeyin başlıyacağı lisenin önünde.Hangi kızın lise hayalleri suya düşerdi ki ? Hangi kız hayal ettiği İstanbulu , kabusularındaki İstanbul olarak görürdü ki ?
Yaşadığı acıyı dindirecek tek şeyin sokaklar olduğunu düşünüyordu genç kız.Sinsi sonuçlar için arkadaşlık kuran sokaklar , uyuşturucu , sigara ve alkol bulunduran sokaklar olduğunu düşünüyordu.Sokakların sessizliğini hayat kadınlarının çığlıklarının bozduğu o sokaklar.
'Sen neden böylesin? ' diye sordu genç adam .
'Babasını kaybeden bir kız, üvey babasıyla anlaşabilir mi sence ? '
'Canın acıyor mu ?'
'Acı canımı yakmıyor.Kalbim , kalbimi durduruyor.'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AHZA
HumorHayatının baharında baba sevgisi görmemiş bir kız, yaşama tutunabilir mi sizce? Üvey babasıyla aynı evde rahat yaşayabilir mi ? Peki ya şehirden ayrılmak zorunda kaldıysa, o zaman yanında birilerinin olması gerekmez mi ? Peki hangi genç adam ,kızın...