AHZA

1. Bölüm

Yürüyordum.Sessizce.Bu sessizlik bana birşey anımsatıyordu.Her an kaza günü aklıma geliyordu.Herkes öksüz çocuklardan bahsediyordu.Anlayamıyordum.Yetim bir çocuk , o ne yapmalıydı.Yağan yağmurda ıslanırken bir kadın gördüm.İnsanları kıyafetleriyle fazla yargılamazdım ama bu kadının yollu olduğu belliydi.Peşinden 2-3 erkek geliyordu.Ağızlarından salyalar akarak konuşuyorlardı.Kadın arkasını döndü ve birşeyler konuştular.Anlaşamıyorlardı.Adam bıçak çıkardı.Şahitlik meseleleri aklıma geldi.Apartman arasına girdim.Adam 'Bizde işler böyle yürüyor' diye haykırdı.Bıçağı kadının karnına doğru yöneltti ve sapladı.İşte ıssız sokakların sesiydi bu.Kadının bağırış sesiydi.

Yarın okul olduğu için erken uyumam gerekiyordu. Taksiyi durdurdum.Adresi tarif ettim.Adam dikiz aynasından bana bakıyordu.En son dikiz aynasından babam bakmıştı.Yanarken bağırdığında hiçbir şey yapamadığım babam.Taksici arabayı ıssız bir yere çekti.Arka kapıyı açtı.'Hadi güzelim' gibi şeyler söylüyordu.Daha sonra benim şansıma bir kadın görüp polise ihbar etmiş ve kurtulmuştum.Ambulansın kenarında annemi bekliyordum.Yine kaza gününü hatırladım.Herşey bana babamı anımsatıyordu.Annem geldi.Koşuyordu.Tabii yanında sabredemeyip evlendiği sevgili kocası vardı."Nasılsın" diye sordu annem.Beni ambulansın yanından uzaklaşıyordu.'İyiyim ben anne ' dedim.Ses tonumdan anlayabiliyordu kötü olduğumu.Arabaya geçtim.Annemle sevgili üvey babamda geçtiler.Annem yine emniyet kemerini takmıştı ama üvey babam takmamıştı.Her türlü kaza anı aklıma geliyordu.Sessizdim.Kimsesiz.Yetim biriydim artık.Her cümlemde söylediğim o kelime benim kaderimdi artık.

Okulun ilk günüydü.Bana göre ilk günü.Yeni arkadaş olacağımı sandığım kişiler çoktan başlamışlardı.Giyimime fazla kimse karışmazdı.O yüzden bir şort , bluz ve blayzer ceket giydim.Çizgili bir çorapla bir çizmenin harika olacağından hiç şüphem yoktu.Okula doğru yol aldığımda birini gördüm.Babama çok benziyordu.Bir fotoğraf çekmek için izin aldım.Telefonumdaki fotoğraflara bakarak ilerlerken yanımdan geçen ve aynı istikamette yürümeme rağmen bir çocuğa çarptım.Gözlerim kamaştı birden.Işık gibiydi.Ya da güneş.Sırtında çantası yoktu.Büyük ihtimalle liseli falan değildi."Çok pardon " dedim.Ses tonumu açıklamak gerekirse kibar ve hanımefendi bir bayanın ses tonunun tıpa tıpkıydı."Önemli değil" dedi gülümseyerek.Sayılı insanlardandı bence.Hem gözleri gülüyordu hem de kısılıyordu.Bir bakkala girdi.Ben ise kulaklık takarak devam ettim.Sınıfa girdiğimde bir kaç abaza olduğunu fark ettim.Hepsini öldürmek geliyordu içimden.Böyle pislikler varken ölüm babama hiç yakışmamıştı bence.Boş bir sıra buldum.Çaprazımda iki erkeğin oturduğunu fark ettim.Önemli değildi benim için.Yan taraftaki kıza ''İsmin nedir '' diye sordum."Sima canım senin" dedi bana gülerek.İyi birine benziyordu.Güvenebilirdim ona."Hazar" dedim."Ders ne" diye sorduğumda gülümsedi."Ders boş."

Sınıfa çarptığım çocuk girdi.Şaşırmışçasına bana bakıyordu.Tesadüftü işte.Aşk tesadüfleri severdi sözün aslı ama bana göre hayat tesadüfleri severdi."Merhaba" dedi.Çaprazımdaki sıraya doğru yöneliyordu.'Hayat tesadüfleri sever' dedim gülümseyerek.Babam öldüğünden beri neredeyse ilk defa bu kadar çok gülmüştüm.Tüm ders konuştuk , muhabbet ettik.İyi çocuktu , güvenebilirdim ona.Bide Aras vardı.Anladığım kadarıyla Sima'nın sevgilisiydi.Komik bir çocuktu.Her ne kadar soğuk espiriler yapsada.Son derse denk gelmiştim.Yani saatleri bilmediğim için geç gelmiştim.Bugün bilmediğimiz bir sebepten de dolayı 3 ders yapıcaktık.Bendeki şansa tüm gün boş boş durdum.

Eve geldiğimde annem beni yüzündeki yalancıktan yaptığı mutluluk ifadesiyle karşıladı.Her ne kadar yalandan da olsa birilerinin bana gülmesi hoştu."Hoşgeldin kızım" dedi annem."Hoşbulduk anne.Ben yukarı çıkıyorum " dedim.Her gün yaptığım birşeydi bu.Odama girdiğimde elime laptobu aldım.Hemen Facebook'a girdim.Çocuğun ismi Ardıç'tı.Soyismini sormaya çekinmiştim.Okulun ismini yazınca grupta Ardıç diye birini gördüm.Hemen girdim profiline.Ardıçtı bu.Hemen mesaj attım.'Ardıç mısın sen' yazdım.Komik bir mesajdı.Açıktı.Arkadaşlık isteğimi kabul etmişti çünkü."Valla kimlikte Ardıç yazıyor" diye mesaj attı.Yaklaşık 3-5 dakika buna güldüm.İstemsizce."Hatırladın mı beni" diye mesaj attım."Haha evet sınıfa yeni gelen kız " işte diye mesaj attı o da kısa bir süre sonra."Evet,benim bir işim var yarın okulda görüşsek olur mu ?" yazdım."Ok" yazıp gülücük yolladı.

İşim falan yoktu aslında.Canım, annemi görmek istiyordu.Anlamsızcaydı.O kadına sabredemiyordum halbuki.Aşağıya doğru inerken masada kendini üvey babam zanneden adam ve annem duruyordu."Sana birşey açıklamamız gerekiyor" dedi annem.Üvey babamın elini tutuyordu.Birde karnını.Tahmin ettiğim şey değildir umarım.Annem hamile değildir umarım diye düşündüm."Kızım" dedi üvey babam.'Ben senin kızın değilim.Ben 2 ay gibi bir süre önce ölen ve şuanda Ankara'da toprağın altında yatan adamın kızıyım" dedim.Bana ne zaman kızım dese aynı şeyi söylerdim.'Hazar' diye başladı üvey babam söze.Yumuşaktı bana karşı , bayağı , her zamanki gibi.'Annen hamile' dedi gülümseyerek.Benden iyi bir tepki bekliyorlardı."Ne ? " dedim.Şaşkınca."Çok güzel haber " dedi annem .'Bir çocuğun dünyaya gelmesi güzel ama' dedim devamına koyacak söz bulamıyordum.Babam geliyordu her cümlede aklıma.O da bir kardeşimin olmasını isterdi.'Ama ' dedi annem kaşlarını kaldırarak.Üvey babamı gösteriyordu birşey dersen döverim ifadesiydi bu.'Ama babamda isterdi kardeşim olmasını.Şimdi kanı babamın kanınından olmayan bir çocuğa nasıl ablalık yaparım ? " diye sordum masumca.Gözlerimden yaşlar geliyordu."Hemde ikiz" dedi üvey babam ümitsizce."Ama oha' dedim."Ben odama çıkıyorum" diye de ekledim.

Bir defter açtım hemen günlük yazmaya başladım. ; Kardeşlerimin olması güzel birşey bence sevgili günlük.Babamda olsa onları sahiplenmemi isterdi.Onları sahipleniceğim günlük.Onları gözümün önünden ayırmayacağım sevgili günlük.Onlar,onlar nasıl büyüyecekler ? Aile sevgisi olmayan iki çocuk , hayatlarındaki sorunları nasıl atlatıcaklar ? Kendimden biliyorum.Aile sorunlarıyla yaşamak kolay değil.Babasızlık en zor olanı.O adam onlara bakamazki günlük en iyisi annemle konuşmak.Bebekleri aldırmasın ama başka bir çaresine baksın artık.Bu arada bugün bir çocukla tanıştım.Hatta 3 tane.İyi birilerine benziyorlardı.Sevdim onları günlük.

Babama notlar kısmına gelelim günlük.Seni özledim baba.Rahat mısın orda ? Sana beyaz yakışmaz ki baba.Kefen güzel durmaz sende.SENİ SEVİYORUM BABA.

Edit:İlk bölüm nasıldı arkadaşlar ? +15 vote ve 75 okumadan sonra yeni bölüm atılıcak.

Hikaye isminin anlamı nefret edilen kimse, yanlız.

Kapak yapımı için Kevser Yaşar,Çağla Alemdaroğlu ve asıl kapağı yapan Gül'e teşekkür ederim.Sonuna kadar yanımda olan Dilara Kosova ve Zeynep Kabaoğlu'na sonsuz teşekkürler.
Multimedia : HAZAR

:* :*