Hayatım boyunca uykumun bölünmesinden nefret ederim.Genelde annem ya da abim kaldırır beni ama bu sefer,kaldıran kişi tahmin ettiğiniz gibi Barış'tı ve ben far görmüş tavşan gibi bakıyordum ona.
"Aycan,iyi misin güzelim?" dedi Barış yüzümü ellerinin arasına alarak.
Kafamı sallamakla yetindim ve Barış'ı yataktan tabiri caizse bildiğiniz fırlattım.
"Esat abi gelir şimdi,git sen odana." dedim saçımı ellerimle geriye atarak.
"Aycan,uyandırmak için geldim derim birşey olmaz."dedi benim bu halime şaşırarak.
Ellerimle hafifçe yatağa vurup yanıma gelmesini istedim,ki o da ikiletmeden geldi.
"Barış şey,normalde beni annem ya da abim uyandırmak için gelirdi o yüzden biraz değişik davrandım.Yani normalde adadayız ve herkes tahtaların belimize girmesiyle uyanıyor.O yüzden sen beni uyandırınca.Aman neyse." dedim hafif utanarak.Kafamı yere eğdiğim an odamın kapısının açılması bir oldu.
Gelen kimdi mi?
Tabii ki de Berkan.
"Oooo babakolar erkencisiniz bakıyorum daa.Eee iyi uyudunuz mu bakalıım?" dedi kendi etrafında dönüp en sonunda karşımızdaki koltuğa oturarak.
"Evet Berkan,evet.Sendeki bu enerjinin sırrı nedir?" dedim oflayarak.
Gülümsedi ve dün akşamdan kalma saati gözüne çarptı.
"Kanka,bak bak yakıyorum dimi bee!" diye bağırdı.Ve sona doğru volume arttırması,yerimden sıçramama neden oldu.
Barış ise Berkan'a dönüp;
"Berkan aptal mısın kız ürktü sayende!" diye bağırdı.
Berkan dudağını büzüp;
"Ama Barışaşkıımm işte trip yiyeceksin bendeen!" dedi ve ayağa kalkıp ellerini göğsünde bağladı.
Gıcıklık olsun diye;
"Berkan yürü git işine aşkımmış.Ben bile aşkım demiyorum çocuğa amk." dedim sinirle.
Bir dakika.Hasssiktir.
"Ne dedin Aycan?" dedi Barış bana dönüp.
"Yani şeey anlamında demişt-" derken
Berkan lafımı bölüp;
"Neyse haydi Babakolaar,ben kaçarr.
Ama Barış, sana harbi trip atacağım." deyip çekip gitti odadan.
Bir süre odaya sessizlik hakimdi,sinir bozucu bir sessizlik.
Ben ise hala yataktan kalkmamış elimi hafif sallayıp;
"Ee daha da nasılsın?" dedim sakin olmaya çalışarak çünkü gözleri çok içten bakıyordu bu sefer.
İki saniye sonra Barış kafasını iki yana sallayıp birşeyin etkisinden çıkmaya çalışıyordu belli ki.
Elini yanağıma koyduğu an içim titredi.
Ben ise gözümü kapatmakla yetindim.Elini yanağımda gezdiriyordu yavaş yavaş.
"İnandım." dedi gözlerim kapalıyken.
Gözlerimi açıp ne demek istersin dercesine;
"Hı?" dedim mavilerine bakarak.
"Beni diyorum...Sevdiğine inandım." dedi gözlerini ayırmayarak benimkilerden.
Ben ise şaşırmış ama mutlu olmanın sebebiyle kafamı gülerek yere eğmiştim.
Tek kaşımı kaldırıp,gülerek;
"Hıımm,o zaman senin beni sevdiğin kadar benim sevmeme izin verdin şimdi sen ha?" dedim o ise cümlemi bitirir bitirmez kıkırdadı.
Barış ise benim gülüşümü görüp daha da gülümsemişti.
Tam o an,gerçekten klasik bir film sahnesindeyiz gibi kapı çalınmadan(!)
açıldı ve içeri Elif girdi.
"Aha işte.Lan Barış dayanamadın gelsin dimi?Tahmin etmiştim işte ben.Hadi kalkın,gidiyoruz adamıza." dedi Elif ve çıktı odadan.
Tabii bizde peşinden.
...
ay sonunda yayınlıyoruum!1!1!1
bu bölümü yazmaya başlarken aklımda gram fikir yoktu-öylesine yazdım diyebilirim-ve bence iyi olmadı :((
ama yayınlamam gereektii.
BOTOKS TEAM'E SEVGİLER SAYGİLAAAR PSMKAOFPWOCOA <33
dipnot:medyadaki şarkıya bu aralar çok ama çok taktım,sürekli sözleri dilimde ve buraya koymak istediim.
OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİİM!
AyBar'lı kalınn.Xxx
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Civciv Ve Kartal-Bir AyBar Hikayesi
Fanfic"Bilmem.Damla seslerine uyandım.Barış biliyor musun ben yağmuru çok severim."dedi yine gülerek. "Ya.Bende severim yağmuru. Bazı insanlar yağmuru izler bazıları ıslanırmış.Sen de ıslanmayı sevenlerdensin sanırım."dedim yamuk gülüşümle.
