Citylight (Editing) #Mus-alonlymAwards20

Chapter 16

    
"Hay..." Buntong hininga ni hero habang ang ulo nito ay nakalaylay sa paanan ng sofa at ang mga paa nito ay nasa ulunan ng sofa.

Heto ako ngayon at pinupunasan ang bookshelf na nabasa dahil sa nangyari kanina, umirap ako ng mataaman ako ng papel na binabato ni hero sa trash can sa tabi ko.

"This is so boring." Reklamo nito.

 
"Eh kung tumulong ka kaya kesa nakahiga ka lang d'yan." Kanina pa’ko naglilinis dito at mag-aalas otso na ng gabi dahil mula kanina ako lang ang naglilinis dito.

 
"Really? Nagrereklamo ka ngayon eh sino bang may kasalanan?" Bulyaw nito sa’kin.

   
"'Wag mokong simulan ha." Banta ko rito, maliban sa pagod na’ko ay kanina pa tapos ang oras ng shift ko at basa na rin ang damit ko. Malas talaga.

    
"Oh talaga ba? Bakit anong gagawin mo ha? Darna!" Gaya nito sa sigaw ko

   
"Anong bang problema mo?!" Tumayo ako at hinarap ito at nilagay ang mga kamay sa aking beywang.

   
"Wow, nagagalit na siya. Look who’s guilty." Ngisi nito, kaya mas lalo akong nainis

 
"Guilty your face!" Sagot ko.

 
"What? Kasalanan mo naman talaga eh." Sisi nito sa'kin.

 
"Talaga? Paano mo masasabi sa akin?" Tanong ko.
 

"Cause you seem distracted nung lumapit ako sa’yo, kung hindi ka na-distract edi sana hindi masusunog ang niluluto mo." He said while smiling evily.

 
"Ako madi-distract sa’yo? Bakit si Leonardo DiCaprio ka ba?" Ang kapal ng libag nito sapakin ko’to eh.

   
"Leonardo? Who’s that?" Inosente nitong tanong dahilan upang matawa ako at maasar siya. Si Leonardo talaga pumasok sa isip ko dahil parang titanic ang scenario namin kanina ng magbukas ang sprinklers.

 
"What are you laughing at?" Tanong nito ulit.

 
"Seryoso ka ba hindi mo kilala si Leonardo?" Tanong ko ng natatawa.

   
"No." Iling nito ng naiinis.

   
"Boyfriend ko siya." Sagot ko ng taas noo at pilit na pinipigilan ang tawa.

   
"Boyfriend?" Seryosong tanong nito.

   
"Oo! Kung makikita mo ang boyfriend ko. That’s the real definition of gwapo. Hindi yung itsura mo no! Wala ka pa nga sa kalingkingan ni leo ko eh." Mayabang kong tugon. Pilit kong pinipigilan ang tawa ko dahil bakas na sa mukha niya ang asar.

   
"Talaga...?" He asked in a husky voice. Nagulat ako sa pag-iiba ng boses at mood niya.

     
"Oo," Sagot ko habang naglalakad siya palapit sa’kin.

     
"L-lumayo ka nga!" Sigaw ko habang umaatras palayo sa kanya.

 
"Bakit ka lumalayo? Are you distracted with me? Sa kagwapuhan ko?" He said, brag is evident through his voice which gave me the strength to insult him more.

     
"You are not handsome enough to distract me. Kahit lamok ‘di madi-distract ng tinatawag mong kagwapuhan mo." I confidently said to him looking at him straightly.

   
"Edi huwag kang lumayo sakin." He said seriously that causes my heart to almost came out into my chest.

   
"Ano bang pinagsasabi m-mo!"  Sambit ko habang umaatras pa ‘din.

     
"Umaatras ka, meaning nadi-distract ka sa presence ko. Simple as that." He explained while grinning, almost ripping his cheek.

   
"Hindi ako nadi-distract sa’yo sabi eh!" Sigaw ko sa mukha nito.