Evenwicht

sweet sixteen (NOT)

ik stond in een donker steegje. Er stond een horde lelijke monsters tegenover me. Demonen. Hoe wist ik dat?
Als een liepen ze allemaal tegelijk op me af . Maar in de plaats van weg te rennen bleef ik staan.  Toen ze nog maar een meter van me weg waren stak ik mijn hand op.
Een goude lichtstraal schoot uit mijn hand. Alle demonen waren in rook op gegaan.
Behalve één, hij had zich verstopt achter een stapel dozen. 
In de plaats van hem ook te vernietigen zei ik tegen hem: 'zeg maar tegen je meesteres dat de heks der evenwicht is herrezen' en ik stuurde hem terug naar de verschrikkelijke plek waar hij vandaan kwam. 
Ik draaide me om en liep naar de jongen die achter me stond. En zoende hem vol op de mond.
Hij zei: 'zozo, je houdt er van om er een show van te maken.'
'Inderdaad, cole.'
En hij glimlachte.

BIEP BIEP BIEP BIEP
Ik werd wakker van het irritante geluid van mijn wekker. Ik sloeg op de snooze knop maar hij bleef biepen
Ik pakte hem op en gooide hem tegen de muur.
Ik  ging recht op zitten en keek verdwaasd in het rond.
Oh ja, het was maar een droom.
Ik keek in de richting waar ik mijn wekker had gegooid.
Argh, hij was kapot. Dit was al de zevende de ze maand.
Ik zou strak wel uitleggen aan een van de begeleiders dat hij van mijn nachtkastje was 'gevallen'

Ik nam mijn telefoon om mijn insta te checken, toen ik besefte welke datum het was 31 oktober. Mijn verjaardag.
  Jupie!!
Ruik je het sarcasme al?
Ik had een hekel aan mijn verjaardag om drie redenen:

1 je verjaardag betekende gewoon dat je weer een jaar dichter bij je dood ben.

2 het is halloween.

3 mijn verjaardag is ook de sterfdag van mijn moeder.

Dus ik haat mijn verjaardag.

Ik stond op, zocht een setje kleren bij elkaar en strompelde naar de badkamer om dat ik de enigste was die al wakker was was het stil in de gangen.

Eenmaal in de badkamer nam ik een douche.
Toen ik klaar was klede ik me  aan en keek in de spiegel.
Ik kon nog maar net een gil in houden.
Zag mezelf in de spiegel maar...

Dan perfect.

Mijn ogen waren eerst appelblauw zeegroen, maar nu was een fel blauw en een fel groen.

Mijn haar dat altijd al raar was geweest want het was namelijk aan de linkerkant zwart met een witte lok en aan de rechterkant wit (maar dan ook sneeuw wit) met een zwarte lok, glansde harder dan normaal en dan nog de kleur....

Het wit was... nou ja, witter, het soort wit dat je je voorstelt bij een witte leegte.
En het zwart was veranderd in het soort zwart dat je je voorstelt bij een zwarte leegte.

Ik zwaaide om er zeker van te zijn dat ik het was. Mijn spiegelbeeld zwaaide tegelijkertijd. Oke, ik was het wel. Maar er was iets raars ik zwaaide nog eens. De beweging die ik maakte was ongelooflijk sierlijk. Ik zet een stap naar achteren. De stap die ik zette was net door een elfje gezet. Want ik hoorde het niet.
Toen besefte ik me dat ik alles hoorde.
Van de druipende kraan tot het adem halen van de kinderen in hun slaapkamers.

Ineens zag ik een verblinde witte flits in mijn ogen.
Ik zakte op mijn knieën.

Toen de lichtflits was weggetrokken deed ik mijn ogen open.

Ik keek naar mijn knieën ik zag elke naad in mijn jeans. Ik zag elk stofje..

Wat.

Is.

Er.

Aan.

De

Hand.

Met.

Me?

------------------------------------------------------------------------

He mensen ik ben net begonnen met dit boek en als jullie naam ideeën hebben laat het me dan weten in de comments of stuur een privé bericht:-)

Naomi X

Mijn favoriete liedje met mijn favoriete zanger XD