one

4 1 2
                                    

Cara Pov

Nandito ako sa aming veranda nakatayo at tinatanaw ang mga kumikinang na mga bituin sa kalangitan. Sana ganyan din ka ganda buhay ko parang mga bituin sa langit.

Meron na ako lahat sasakyan, car, magarang bahay at iba pa. Kahit ano makuha ko. Pero ang tanong, masaya ba ako?

Hindi, meron din araw na gusto ko ng magpakamatay kasi tanong ko sa sarili ko ano pa ba ang reason ko para mabuhay na nakukuha ko na ang lahat. Ano pa ba? Mag aksaya ng pera sa magulang ko? O maging pasaway sa kanila? Sa totoo lang pagod na pagod na ako sa buhay ko. Maraming nagsabi sakin swerte daw ako kasi makuha kona ang lahat pero hindi nila alam kung gaano kahirap ang ganitong buhay.

Nainggit nga ako sa iba na masaya na kahit sa maliit lang na bagay. Pero ako kahit gaano pa yan ka mahal at laki hindi ako masaya. Bakit? Sanay na ako na padalhan at regalohan sa mga magulang ko meron pang ibang binigay nila sa akin na hindi ko pa na buksan.

Sabi nila swerte ako meron akong mayaman na pamilya, pero wala namn sila palagi mas gusto ko na maghirap kami basta makasama ko lang sila pero wala e ganon talaga ang buhay ko. So i dont care kahit masakit na.

Pumunta na ako sa aking kwarto at humiga at bago pa ako makatulog merong pumatak na luha sa aking mata at tuluyan ng nakatulog.

Umaga*

Nandito na ako sa aming companya kasi pinatawag ako ni daddy.

Cara - sabi ni dad

What? Sabi ko

Ano na naman ang gulo na pinasok mo nuon nakaraang araw? - sabi ni dad

Anong gulo? Sabi ko

Merong nagsabi sa akin na binasag mo daw ang mga windshield ng mga sasakyan doon sa isang bar? - sabi dad

Hmm. Ah yon, hindi ko sinadya wala lang kase akong ma trip pagkatapos kong uminom doon. Sabi ko

What?! Hindi sinadya?! Walang ma trip?! Are you out of your mind, cara!! Last na to, pag meron kapang ginawang gulo hindi mo alam ang kaya kong gawin sayo! - sabi ni dad

Tapos kana sa mga sinabi mo? Kasi gusto ko ng lumabas bored kong sabi.

Out! -sigaw ni dad

Lumabas na ako at pumunta sa aking sasakyan at tuluyan ng naka alis sa lugar..

Sanay na ako sa sagutan namin ni dad kaya wala na lang yon sakin kasi alam ko namn na hindi kaya ni dad na makitang nahihirapan ako kaya wala lang sakin yon.


Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Jun 25, 2020 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

My Downfall Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon