Marina |Book 2|

Κεφάλαιο 16: Συναντήσεις, γνωριμίες, ανακοινώσεις.

Το Σάββατο ξημέρωσε και όλα τα παιδιά ετοιμάστηκαν να βγουν. Στην γνωστή παρέα όμως τα άτομα δεν ήταν πλέον τέσσερα, αλλά πέντε. Είχε προστεθεί η Emily.

Εκείνες τις μέρες είχαν γίνει πολλά. Καταρχάς, ο Richard είχε μάθει γι'αυτό που είχε κάνει ο αδερφός του. Φοβόταν ότι θα κάνει αυτή την κίνηση, γι'αυτό τον προειδοποιούσε συνεχώς. Έπαιρνε τηλέφωνο την Marina για να ζητήσει πολλές φορές συγνώμη, όμως το κορίτσι τον καθησύχαζε, καθώς το θέμα είχε λυθεί. Ο Charles από την άλλη έκανε όπως του ζήτησε η Marina. Μίλησε με την Emily και ευτυχώς που την άκουσε. Του φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα και εκτίμησε το γεγονός του ότι ήταν ειλικρινής μαζί του. Του εξομολογήθηκε με κοκκινισμένα μάγουλα ότι της άρεσε και ότι θα ήθελε να προσπαθήσουν για την σύναψη μιας σχέσης. Ο Charles εντυπωσιάστηκε με το θάρρος της, αφού η Emily ήταν πολύ ντροπαλή και της υποσχέθηκε ότι θα μπορούσαν να είναι μαζί αρκεί να γνωριστούν καλύτερα. Θα το πήγαιναν σιγά-σιγά. Και καθώς συζητούσαν  για τις οικογένειές τους, η μικρή κοπελίτσα του είπε ότι είναι υιοθετημένη και ότι μεγάλωσε στο ίδιο ορφανοτροφείο με την Marina. Όλα αυτά τα έμαθαν και ο Richard και η Courteney, οι οποίοι σε αντίθεση με τους προηγούμενους δύο, δεν είχαν μιλήσει ακόμα για το σενάριο ερωτικής σχέσης μεταξύ τους.

Πέρασαν το πρωινό τους κάνοντας βόλτες στους πολυσύχναστους δρόμους του Λονδίνου, χαζεύοντας στα μαγαζιά, βγάζοντας φωτογραφίες για να τις ανεβάσουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και καθώς απολάμβαναν το μεσημεριανό τους, η Marina μιλούσε συνεχώς για τον Adam. Ήταν χαρούμενη που θα μπορούσε να τον ξαναδεί και που θα τον γνώριζε στους φίλους της. Αν και είχαν ανταλλάξει τα κινητά τους τηλέφωνα δεν είχαν επικοινωνήσει ποτέ μέσω αυτών. Πέρα από το ότι δεν γνώριζαν με λεπτομέρειες ο ένας το πρόγραμμα του άλλου, ο ίδιος ο Adam είχε εξηγήσει στην Marina ότι δεν χρησιμοποιούσε καθημερινά το κινητό του  και ότι είχε αποκοπεί πριν μερικά χρόνια από τον εικονικό κόσμο, προσπαθώντας να ανακαλύψει και να χαθεί στον δικό του.

Οι ελάχιστες αγγλικές, ανοιξιάτικες ακτίνες του ήλιου έπεσαν και τα παιδιά κατευθύνθηκαν χωρίς αργοπορία προς το μαγαζί που δούλευε ο Adam. Όλοι ανυπομονούσαν να τον γνωρίσουν, παρ'όλο που η Marina τους έλεγε ξανά και ξανά τα ίδια γι'αυτόν, καθώς δεν γνώριζε σχεδόν τίποτα για την ταυτότητά του. Ευτυχώς που είχαν μαζί τους τον Richard, γιατί μόνο με συνοδεία ενηλίκου μπορούσαν να περάσουν τις πόρτες του μικρού αυτού μπαρ σόουλ μουσικής, και έτσι έγινε.