Marina |Book 2|

Κεφάλαιο 13: Ξέχασε με...

Ήταν εκνευρισμένη με αυτό που είχε συμβεί. Δεν είχε αντιληφθεί την παρουσία του Johnny την στιγμή που άλλαζε τα ρούχα της, όμως μόλις κατάλαβε ότι ουσιαστικά την κρυφοκοιτούσε, αισθάνθηκε αμήχανα. Ήθελε να μην τον βλέπει!

Τότε, συνοδευόμενος από το απαλό αεράκι, τους πλησίασε ο ήχος της μουσικής του βαλς που έπαιζε στο κεντρικό προαύλιο. Όμως, ήταν μια μουσική που η Marina είχε ξανακούσει.

Αυτή η μουσική... αυτή ακουγόταν όταν είχα χορέψει στο πάρτι γενεθλίων της κυρίας Hederson με... τον Bryan... τότε... πριν δυο χρόνια... Ήταν τόσο γλυκός, τόσο όμορφος... Η ματιά του τόσο καθαρή όταν με κοιτούσε...

Σκεφτόταν εκείνες τις μέρες στη Φλόριντα. Ξύπνησε στο μυαλό της έντονα η μορφή του Bryan ακούγοντας αυτές τις χαρακτηριστικές νότες. Ξύπνησε η εικόνα του βαλς τους. Έκλεισε για ελάχιστα δευτερόλεπτα τα μάτια της, όμως μόλις τα άνοιξε έγιναν υγρά. Λιγοστά δάκρυα κύλισαν στα ρόδινα μάγουλά της.

-''Τι έπαθες''; έκανε ο Johnny ανήσυχος, μετατρέποντας την ειρωνική του χροιά σε βελούδινη.

-''Εγώ...'' τα χείλη της έτρεμαν. ''Θυμήθηκα... Αυτή η μουσική έπαιζε όταν είχαμε χορέψει με τον Bryan τον πρώτο μου χορό... ένα βαλς'' και προσπάθησε να απομακρύνει τα απειλούμενα δάκρυα από τα μάτια της.

Σε χρόνο δευτερολέπτων, το πρόσωπο του Johnny άλλαξε. Η Marina δεν παρατήρησε ότι άρχισε να κοκκινίζει από θυμό, παίρνοντας μια αποφασιστική έκφραση ταυτοχρόνως. Την πλησίασε. Την πλησίασε περισσότερο. Βρεθήκανε σε απόσταση αναπνοής. Την άρπαξε ξαφνικά από την μέση σφιχτά...

''Τι κάνεις''; συνήλθε η Marina από την αναπόληση της, ωστόσο δεν πρόλαβε να αντιδράσει γρήγορα στην επόμενη κίνηση του.

Το αγόρι συνέχιζε να την αγγίζει έντονα και ξαφνικά με την βία τοποθέτησε τα χείλη του στα δικά της... Αυτομάτως η Marina γούρλωσε τα μάτια της, ενώ του Johnny ήταν κλειστά. Δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που συνέβαινε. Δεν ήθελε να πιστέψει αυτό που συνέβαινε! Την φιλούσε βίαια, καθώς το χέρι του ξεκινούσε μια διαδρομή αγγίγματος κατά μήκος της ραχοκοκαλιά της. Προσπαθούσε να τον σπρώξει, αλλά η δύναμη και το κράτημα του υπερτερούσαν. Το κορίτσι άρχισε να κλαίει ξανά, για διαφορετικό λόγο αυτή την φορά. Επειδή την φιλούσε και την άγγιζε, τρίβοντας σχεδόν το σώμα του πάνω στο δικό της, χωρίς την συναίνεσή της, συγκέντρωσε το περισσότερο μέρος της δύναμής της και του έδωσε μια γροθιά στο πρόσωπο, απομακρύνοντας τον έτσι από κοντά της.