ΑΓΓΕΛΟΙ, Βιβλίο 1: "Αναζήτηση" (Ολοκληρωμένη)

✴ Κεφάλαιο 18: Διαπραγμάτευση ✴

〽Ράζιελ〽

Αφού ενημέρωσα τους δαίμονες - τσιράκια του πατέρα μου για τα τελευταία νέα σχετικά με τον Ντάνιελ και τη Ρέητσελ, επέστρεψα στο σπίτι όπου έμεναν.

Τώρα είχα κι ένα κρυφό χαρτί! Την εξομολόγηση της Ρέητσελ! Σίγουρα θα μου φανεί χρήσιμη στο μέλλον!

- Άργησες!

Μου είπε ο Ντάνιελ με το που χτύπησα την πόρτα!

- Ναι... Είχα κάτι έκτακτο...

- Γνωστή σου;

- Ναι...

Δεν ήθελα ν' ασχοληθώ μ' αυτήν την τρελή τώρα, αλλά με την υπόθεσή μας!

- Η Ρέητσελ;

Γύρισε απλά το κεφάλι του προς το παράθυρο.

- Σ' ευχαριστώ που τη βρήκες!

Μου είπε ο Ντάνιελ.

- Είναι καλά;

- Από τότε που τη βρήκα στο σπίτι όταν γύρισα, είναι αμίλητη και κοιτάζει συνέχεια έξω! Δεν καταλαβαίνω τί έχει και δε μου λέει τίποτα. Μ' αφήνει σε πλήρη άγνοια! Εσένα σου είπε τίποτα όταν τη βρήκες;

- Όχι. Τίποτα το σημαντικό.

- Δεν καταλαβαίνω... Η συμπεριφορά της είναι ανεξήγητη!

- Δώσε της χρόνο. Η συμπεριφορά της απλώς μοιάζει με ανθρώπινη γι' αυτό σου λέω να της δώσεις χρόνο.

- Χρόνο για τί πράγμα;

- Για να σου μιλήσει και πάλι. Μην την πιέζεις!

Με κοιτούσε παράξενα. Μήπως το παράκανα με τις ψυχολογικές χαζομάρες; Κατά ένα μέρος όμως δεν ήταν τελείως χαζομάρες, αν και κάποια πράγματα μου είναι άγνωστα, νιώθω ότι τα γνωρίζω από ένστικτο. Γι' αυτό το ένστικτό μου με πληροφορούσε ότι η συμβουλή που έδωσα στον Ντάνιελ ήταν σωστή! Χρειαζόμουν όμως και χρόνο. Χρόνο για την επόμενή μου κίνηση!

Στέναξε και κάθισε στον καναπέ.

- Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι δε θα βρω ποτέ αυτή την κοπέλα. Είναι σα να πρόκειται για φάντασμα!

Είπε στενάζοντας ο Ντάνιελ.

Με την τελευταία του λέξη, θυμήθηκα συνειρμικά την άγνωστη τρελή που έβλεπε τους δαίμονες. Άραγε να είναι καλά ή μήπως την εντόπισαν ήδη; Γιατί τη σκέφτομαι τώρα;