Betrapt

Oma

Eva!! Ik hoor mijn ouders ze zijn vast niet zo trots... Eva!?! Ik doe mijn ogen open. Ik kijk in de bozen blikken van mijn moeder en vader... had ik maar nooit mijn ogen open gedaan... Maar dit is te laat. Toch val ik zonder zelf iets te merken in slaap...

Ik word wakker geknuffeld en iedereen feliciteert me met mijn moord. Dan uit het niet verschijnt er een donker figuur iedereen opzij, het is een lange man met benen zo dun als stokbroden zijn armen zo dun als een bezemsteel en vingers zo dun als soepstengels. De man loopt op me af... hij schud mijn hand zonder kets ge zeggen.
Opeen zak ik naar de grond ik stotter en probeer het mes uit mijn buik te halen... te laat, het is te laat. het mes zit er al te diep in, te diep in mijn hard.

Ik geef een kreet, en veeg al het zweet van mijn voorhoofd, pas nu besef ik dat het een nachtmerrie was en pas nu besef ik waar ik ben... op mijn oude kamer waar is Thomas??
Ik kijk de kamer rond maar er is niemand zal ik hem zoeken? Langzaam stap in uit bed en loop ik naar de deur op slot?!? Ik kijk rond geen andere deuren of zelfs een raam waar ben? Is dit wel de ziekenhuis kamer ik kijk nu echt goed om me heen alles heeft iets typisch.. ik hoor een vogeltje daar!! Een raam!! Gemist. als ik iets dichter bij sta zie ik het het kleine raampje met de 5 ijzeren stallen is dit... een... gevangenis? Waar ben ik? Ik probeer me op te trekken maar het lukt niet ik heb te weinig puf en al helemaal geen kracht. ik weet het nu zeker dit is een gevangenis... ik loop zacht naar de deur ik weet niet waarom zo geruisloos maar dit voelt wel prettig. door het luikje zie ik een meisje aanlopen snel ga ik op bed zitten. Het luikje gaat open van een afstand zie ik toch haar mooie bruine ogen...
Dan krijg ik een flashback.

-vrolijk huppel ik over straat, mijn oma strompelt achter me aan. soms wacht ik even zodat ze me bij kan houden. ik zie een winkeltje verderop en ren er naar toe ik zeg dag mijn oma moet wachten op dat bankje en wijs er een aan. ik ga naar de winkel en koop twee rozen, een witte en een rode. als ik terug loop wil ik ze aan mijn oma geven, oma?!? Oma?!? Waar is ze? Dan zie in haar. achter het bankje ligt ze op de grond, is ze dood? Haar hard klopt niet meer. Het enige waar ik nu aan denk is aan mijn oma mijn rozen liggen op de grond en er loopt een traan langs mijn wang en valt op mijn oma's gezicht. Ik kijk diep in haar mooie bruine ogen... pas dan zie ik het mes in haar hard.-