Betrapt

Ook dit nog...

Dit hoofdstuk kan heftig zijn.

Piep, piep, piep. Eva? Ik voel dat Thomas mijn hand vast heeft. Wat is er gebeurd? Even doe ik mijn ogen open maar ook snel weer dicht. Eva? Ik stik van de pijn. Gaat het? Zelf al Thomas praat is hij zo knap! Nog net voordat ik in slaap val kan ik net moeite uit brengen; nee-hee.
Eva? Stt-t-t-i-i-l ik probeer nog verder te slapen. Naar mijn vader houd me wakker Eva? Wat is er gebeurd vraagt mijn vader i-ik stotter ik i-ik vloog en-en t-toe-n p-pijn. P-un-unt sch-sche-eu-eur... Ik val weer ik slaap. Eva? Blijf eens wakker ik schrik van de bozen toon in mijn vaders stem. Anders is hij nooit zo boos, ik snap hem niet hij zou bezorgd moeten zijn.

Ik merk nu pas dat er niemand bij me is en dat er een soort ballon ik roep iemand maar er komt niemand ik zie dat er iemand mijn kamer binnen loopt... hallo? Beheerd ze me of is deze megabalon geluiddicht? Als dat zo is kan ik het eindelijk uitschreeuwen van de pijn. Ik schreeuw zo een paar minuten en huil me kapot tot mijn oog op Thomas valt die links van mij staat en verbaast zit te kijken... Ik vraag me af of hij weet wat er is gebeurd...
Ik trek de deken een stuk naar beneden om mijn Scheur te bekijken ik gil van de schrik als ik het zie er zit een scheur ongeveer tot de helft van mijn buik. De randen zijn bruin en mijn buik zit onder het bloed ik zie dat het is dichtgenaaid ik leg voorzichtig mijn vinger er op maar sla een kreet van pijn. De pijn verspreid zich door mijn hele lichaam ik voel nu kramp maar te gelijk er tijd een steek. Zodra ik mijn vinger er verschrikt afhaal verdwijnt de pijn als vuur bij water...