Twenty-five Years

Prologue

"Marjorie Ramirez"

Tangina. Sa lahat ng pagtawag sa pangalan  ko ito yung pinaka ayoko.

Wala akong magagawa ito yung hiling mo diba? Dito ka sasaya diba?

"Ahmm Hi, I didn't prepare for a eulogy actually kasi ayokong magpaalam sa taong bumuo sakin, ayokong alisin ka sa memorya ko kasi ikaw yung nagbigay ng pangalawang buhay sakin. So I was saying, six years ago, magkausap tayo sa Luneta ang saya ng paligid maliban sayo, para kang humahabilin na ewan kaya hinayaan lang kitang buseet ka sabi mo pa nga nun na kapag kinuha ka na ni lord lahat ng gamit mo kunin ko and I did. At yun ang gusto kong pag sisihan...."

Gusto kong matawa sa lahat ng alaala mo pero luha yung lumalabas hindi halakhak. I stop for a second to catch up my breath and search for my husband, there he is, still holding the handkerchief you gave him.

".... Dahil lahat ng gamit mo may alaala kung sino at ano ka sa buhay ng mga tao sa paligid mo. Yung saya, tawa, luha, tagumpay at agapay mo lahat makikita sa gamit mo. At alam mo ba kung anong sulat ang pinakagagong natanggap at nabasa ko? Sulat mo. Sulat pamamaalam mo para sa sarili mo. Ayokong sirain yung bilin mo na kailangan ako lang ang makaalam ng kwento mo pero may karapatan silang malaman kung gaano kapait ang buhay mo habang patuloy kang ngumingiti at tumatawa sa kanila na para bang di ka sinampal ng mundo.... "

Huwag ka sanang magalit kung sinira ko ang pangako ko pero pagod na kong itago kung paano ka ginago ng mundo. Huwag ka sanang magalit kung sinabi ko sa kanila yung kwento mo. Huwag mo sana akong kamuhian sa langit pag nagkita tayo.

" .... Hi Majo, una sa lahat
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.... mahal ko kayo pero pagod na ako"

Isang patak ng luha para sayo, para sa lahat ng sinakripisyo, pag intindi at pagmamahal mo.

Muli akong tumingin sa harap tanda na tapos na akong mamaalam, tapos na akong ihayag lahat ng salitang ikinulong mo sa sarili mo. Bumaba ako sa maliit na entablado para lumapit sayo dala ang isang pastel rose kasi yun ang paborito mo. Akalain mo nga naman, taena Emmanuel sabi ko ako dapat unang magbibigay ng pastel rose sayo pero bakit naman ako din yung panghuli?

Walang imik akong bumalik sa upuan katabi ng asawa ko. Oo asawa ko kasama ng anak namin.

I am married to your engineer, your love, your savoir, your anchor at oo may anak kami.

I want you to meet Emmanuel Rose Ramirez.

And just like you she is pure and the best.