ÖLÜMÜN GÖLGESİ...

Bölüm 1:Minik Bedenler Büyük Hayal Kırıklıkları

Ben kang ha Ram. 17 yaşındayım seule geleli 3 gün oluyor Yeni okula alışamıyorum alışabileceğimi de zannetmiyorum. Doğduğumdan beri korede yaşıyorum 2 yıl yani lisenin ilk 2 yılı amerikada okumuştum bir de Çin'de 1 ay kalmıştım (çinde annemin birkaç akrabasının yanında). Annemi 5 yıl önce kaybettim. Babamla beraber yaşıyorum. Annem vafat ettiğinden beri babamla aram pek iyi sayılmaz sadece birbirimizi görmek zorundayız. Beni önemsiyormuş gibi gözükmüyo annem vefat ettiği için böyle diye kendimi avutuyorum sanırım. Bundan nefret ediyorum, bu durumda olmaktan, kendimi savunamamaktan, birilerin bazı özelliklerimden dolayı dalga geçmesinden ve topluma gitmekten korkmaktan artık çok çok çok sıkıldım. Tamam neyse şuan da zaten babamın yanında değilim yurtta kalıyorum inanabiliyor musunuz? Hani bazı anlar olur da o kişiyi çok özlersiniz o kişi dediğim babam yanımdaydı ama yanımda olduğu zamanlar da özlüyorum çünkü ben babamın ruhunu özlüyorum. Ailem benim herşeyim herşeyimin yarısını kaybettim zaten artık babamı da yavaş yavaş kaybediyorum. Neyim var ki onlardan başka. Para hiç umrumda değil ben onu istiyorum babamı, ruhu sönmüş olan babamı, annemin öleceğini biliyordum gölge vardı. Onu kurtarmam gerekirdi ama kurtaramadım. O kadarr dedim gitme diye dinlemedi beni eğer onu kurtarsayım belki daha güzel bir hayatım olurdu. Babam da böyle olmazdı. Ben çok kötü biriyim ya niye annemi kurtarmaktan korkup da babamın hayatını mahvettim. Buna hakkım yoktu, yani en azından babama söyleseydim. O belki bişiy ler yapabilirdi şuan ne yaptı beni bir yurda yazdırıp beni bırakıp gitti. Ne bu beni terk etmek değil de ne?? Ben hep mutsuz olmak zorunda mıyım. Okula gittim çok iyi bir okulumuş ben burda yine başımı derde sokarım acaba güneş gözlüğü takmama izin verirler mi? Onu takmak zorundayım birilerinin başını belaya sokmaya hakkımın olduğunu sanmıyorum. Ama hepimiz biliyoruz ki izin vermicekler ben de boşuna sormicam. İlk derse girdim ben girdiğimde hoca derse girmişti aferin ha Ram ilk dersten batırdın. Bari derslerin iyi olsa hiç bişeyde başarılı değilim. Beceriksizin tekiyim işte bir insan beceriksizse kendinden ne beliyebilir ki? Edebiyat dersimiz vardı. Öne doğru eğilerek selam verdim ve
"özür dilerim hocam" dedim
Hoca olumlu anlamda başını sallayıp "sorun yok. Sana bir yer ayarlayalım sen de oraya oturursun" diye mırıldanıp sıralara döndü.
"tamam hocam" deyip ben de hocanın döndüğü yere doğru baktım. En arkadaki siyah saçları yüzüne dökülmüş pek de samimi durmayan birine bakıyordu. Bana başıyla oturmamış işaret etti ve
"Min sung'ın yanına geç kızım bu arada kendini tanıtır misin?" dedi. Ben de
"Tamam hocam. Ben kang ha Ram. Buraya mujin'den geliyorum. Annemi 5 yıl önce kaybettim. Bu yüzden babam beni buraya yazdırdı." diye mırıldandım ve yerime oturdum.
"tamam o zaman çocuklar dersimize geçelim.." itiraf etmek gerekirse hiç bişey dinlemedim. Geçmişim kafamda dönüp duruyordu.
"babam beni neden bıraktı"
"annemi kurtarayım ne olurdu"
"acaba birileriyle konuşmayı denesem mi?"
-Bence deneme çok beceriksizsin-
-ben de seni çok özledim iç ses-
Ben bunları düşünürken. (ve iç sesimle tartışırken) Zil çaldı. Herkes dışarı çıkarken adının min sung olduğunu öğrendiğim çocuk da çıkmadı.
Neden çıkmadı acaba?
-sanane elin çocuğunun neden çıkmadığından!!? -
Offf bir sus artık sana mı sordum ya. İç sesimle kesinlikle çelişiyoruz. Kesinlikle konuşmaya çalışmicaktım çünkü konuştukça batırıyorum herşeyi yanımdaki kitaplardan birini alıp okumaya başladım.(siz şimdi soruyorsunuz neden yanında kitap değil de kitaplar var diye çünkü onlar benim arkadaşım gibi onları seviyorumve çok düşkünüm.)kitap okuyordum tam ayracı çıkaracaktım ki kitap elimden kaydı min sung'ın ayağına düştü. Tanrım.. Ne kadar beceriksizim.
-evet öylesin. Bunun farkında olman çok güzel bişiy-
Sana bişey diyen mi oldu sen Bi çeneni kapa. başımı derde sokmaya başladım zaten. Kitabı almak için eğildim. Benden önce alıp elime tutuşturdu.
"Bir daha kitap okumaya çalışırken kitabı ayağıma düşürmessen sevinirim sakar kız" dedi inanabiliyor musunuz? Salak ya
"Düşürmem bay asosyal" diye mırıldandım. Sinir olmuş gibi kalkıp hızla yanımdan gitti. Ben de umursamadım. Kafamda yine aynı düşünceler vardı.
"senin dünyada olmaman lazım. Sen fazlalıksın insanlar seni istemiyor. Anla işte ya sen gerizekalı mısın? Niye anlamıyorsun insanlarla konuşma diyolog kurma insanlar senden nefret ediyor o yüzden hep şu cümleleri duyuyosun
" seni hiç sevmiyoruz"
"hayalet kız"
"bayan güneş gözlüğü"
"hayaletli bu yaklaşmayın"
"sen çok uğursuzsun"
"herkes senin yüzünden ölüyor"...
Daha pek çoğu bunları neden duyduğunu bir düşün çünkü sen böylesin... Çünkü sen böylesin.. Sen böylesin... Böylesin... Böylesin..... "

--------

Selam....
Beni kırmayıp hikayeme bakanlara çok teşekkür ederim bu yolda yürümek o kadar zor ki bana destek olursanız daha hızlı yürüyebilirim..
Sizi seviyorum....
İnşallah beğenirsiniz çünkü çok uğraştım...
Sizce min sung neden asosyal ya da öyle duruyor kang ha Ram neden bahsediyor insanlar onu neden dışlıyor????..
Ve aklınıza gelenleri yazın kendinizi ifade etmekten asla korkmayın insanlar ne kadar gururunuzu da kırsa ne kadar da dışlasa onları umursamayın...
Okuduğunuz için tekrar teşekkür ederim....
Benim bir ricam var...
İsim bulmakta zorlanıyorum aklınıza gelen isim varsa lütfen yazın fikirlerinizi belirtin...
Bir dahaki bölümde görüşmek üzere..... ❤️❤️❤️❤️