"ALWAYS BE YOURS ..."

Two-Alice

TWO

"You may now kiss your bride...." priest

As those words spoke, everyone clapped their hands especially Raven's grandpa aheemm i mean my grandpa-in-law who eagerly wanted us to be married...why? He is so excited to have a great grandson...

I slowly faced him and also he did.

Still he was emotionless and directly kiss me in lips for seconds.

And then everyone cheered.

" congratulation..." they said as we walked on the aisle.

Meanwhile, Nasa bahay na kami nina Raven. Sinalubong kami ng mga relatives nila. Bongga ang preparasyun para wedding reception.

I can't still believe that I am now his wife. I promise I will do everything to make him happy.

Some visitors are congratulating us with smile but I know they were faking it. Hindi nila kasi matanggap ang nangyari.

Habang nakikipag usap si Raven sa bisita ay biglang lumapit sa amin ang lolo niya.

"So, How are you, my dear? Pagod ka na ba? Gusto mo na bang magpahinga?" tanong sa akin ng lolo ni Raven.

"Ahm, I'm fine. kaya----" naputol ang sasabihin ko nang magsalita si Raven.

" No, She's tired. We want to go to our bedroom." Seryosong sabi ni Raven.

"Ra-" Gusto ko sanang magsalita nang titigan niya ako ng patalim. Kaya I didn't try to talk.

"If that's what you want. Ok lang naman siguro sa mga bisita natin. They can understand. Your wife is pregnant so alagaan mo siyang mabuti." Lolo

"Whatever.." Raven

nauna nang umakyat si Raven. kaya naman nagpaalam muna ako kay lolo niya bago ako sumunod sa kanya papunta sa room namin.

Nang nasa loob na kami ay hinubad niya ang kanyang tuxedo at ang pantalon at dumiretso sa banyo.

narinig ko ang pag-agos ng tubig. Inayos ko ang mga damit na nilalag lang niya sa sahig. Umupo ako sa gilid ng kama at hinintay na makatapos si Raven.

It's Been 3 hours, hindi pa rin lumalabas si Raven sa banyo.
nagsimula na akong kabahan. Baka linunod niya ang sarili niya sa bath tub na puno ng tubig odi kaya ay naglaslas odi kaya ay napatiyukal.

"Raven.." tawag ko sa kanya

walang sagot.

"Raven, ang tagal mo masyadon sa banyo. ok ka lang?"

wala pa ring sagot. Mas lalo akong kinabahan at pinalakasan ko pa ang pagkatok sa pintuan.

"Raven! Buksan mo ang pinto! Raven!"

biglang bumukas ang pinto

"What the hell!? Ano ba?! Ang ingay mo.." inis na sabi ni Raven.

Nakatuwalya lang siya then nilagpasan niya ako at nagsimula na siyang magbihis.

"A-akala ko kasi..." Ako

"I'm not stupid to kill myself." Raven

"pasensiya na. Natakot ako na---" Naputol ang sasabihin ko ng biglang tumawa siya na ikinataka ko.

"You know what. You should be...Matakot ka hindi dahil may mangyayaring masama sa akin. Matakot ka dahil sa ginawa mo. Hindi ko matatanggap na AKO ang ama ng dinadala mo. I regret that night. I will never forgive you for coming to my life, and for ruining my future. And because of that, I will make you regret this day, make you pay for ruining me and most of all, I will make your life living hell." habang sinasabi niya yun ay unti-unting lumalapit siya sa akin hanggang sa napaupo ako sa kama.

dumiretso na siya palapit sa pintuan then lumingon sa akin.

"You might be mine to keep, But I WILL NEVER BE YOURS.."Then he left.

I cried. I never thought ganon pala ang galit niya sa akin.

I just want to be with him.
I just want to give him my love.
I just want him to love me back.
I just want to be part of his life.
I even pretend that I'm pregnant
Am I doing the right thing?

Naalala ko ang huling sinabi niya. Parang sirang plaka na paulit paulit.

"You might be mine to keep, But I WILL NEVER BE YOURS.."

"You might be mine to keep, But I WILL NEVER BE YOURS.."

"You might be mine to keep, But I WILL NEVER BE YOURS.."

To Be Continue...

03-30-15 @ 6:45 PM