KARANLIĞA MAHKUMUM🌙

&

Yalandan gülüşlerinin arkasındaki nefreti göster. İnandım dediğim ne varsa yıktığını. Beni doğrularına değil de yalanlarına hapsettiğinden bahset. Üzgünüm, unutamıyorum. Kirlenmiş ellerini artık yıkıyamıyorum. Onlar bende hep kirli, hep yara bere içinde kalacak. Düzeltemiyorum. Söküp aldığın duygularımı birleştiremiyorum. Buz gibi, donuyorum. Artık ısınamıyorum. cezanı kestiğin başımın, ben artık çaresine bakamıyorum. Üzgünüm, yanıldım. Kendimi o koca ağacın üstünde bıraktım. İnmek istediğimde inemedim. Yardım etmedi kimse. Yukarıya bakmak, beni görmek hep zor geldi. Bir kişi, sadece bir kişi bana güvende olacağımı hissettirseydi belki ben o ağaçtan kendim inerdim. Olmadı ama. Ben o ağacı çıktığım gibi inemedim. Hepsi planmış belki de yeni anladım. Ağaç mezar oldu duydun mu. Ben o ağaçtan düştüm. tam oraya gömüldüm. Bekledim bekledim, gelmediniz cenazeme. Tektim, kimseye haber vermedim. Kimse duymadı, hissetmedi. Gerekirse zorla, gerekirse onlar hissetmeden çıktım hayatlarından. ağladım, ağladım. Deli dediler bana. Duyduklarımı duymayıp, yalan söylüyorum sandılar. Ben sustum ama, sağırlara konuşamadım. Sağır olmayanları say deseler sayamazdım. Herkesti, unutmuşum. dayandığım kapıları, kilitlediler tek tek. ama anlamadılar, yardım istemedim. Kimseden bir şey istemedim. Kanayan tüm yaralarımdan, zehirli vücudumdan çektiler ellerini. Duymadım, duyamadım. Hissedemedim. Üzgünüm. Şimdi güçlüyüm, göster kendini. Ve bir daha kalkmayacağım ayağa, istediğin oldu. Ağaç üstüme devrildi. enkaz altında kalakaldı.