NEF'ES

Giriş: Hoşça Kal!

Aralık, 2022

Yağmur hafiften çiselerken okulun bahçesindeki çardakta oturan arkadaş grubu, hallerinden oldukça memnundu. Herkes, Aras'ın  yaptığı esprilere gülerken Leyla ise bir anda "Hey!" diye bağırdı. "Esen ve sevgilisi, yarın kütüphaneye gidecekler diye bir duyum aldım."

Elmalı sodasını sertçe yere sabitlenmiş ahşap masaya koyan Nefise, kıza dik dik baktı. "O çocuktan lütfen bahsetme." Öfkeli bakışlarının ardında büyük bir hüzün yatıyordu. Derin bir iç çektiğinde aniden duyduğu gök gürültüsü ile irkildi.

"Ondan hala hoşlanıyorsun, değil mi?" 

Dilşad, gülümsedi. "İlk aşkın olduğu için ona böylesine tutuluyorsun."

"Evet," diyebildi Nefise. Lisede yaşadığı ilk sene boyunca o çocukla aynı sınıftalardı. O dönemlerde hazırlık öğrencisiydi fakat şimdi okuldaki dördüncü yılındaydı ve on bire gidiyordu. "2004'lü kızla çıkıyor."

"O kız 2004'lü değil," diyen Dilşad, bezdiğini hissetti. "O kız hazırlık atladı, bizimle yaşıt. Ama alt dönemlerden birisiyle çıkanın bence kafası güzeldir. Düşünsene mezunsun ama sevgilin hala lisede. Rezalet."

Gizay, bu sözlere oldukça bozulmuştu.

"Molanın bitmesine ne kadar kaldı?" diyen Aras, bu soruyu aslında Nefise'nin kafasını dağıtmak için sormuştu. 

"Telefonum," diye mırıldandı Nefise. "Sınıfta bırakmış olmalıyım, gidip alsam?"

"Ne soruyorsun Nef? Gidebilirsin." Dilşad, kıza bakıp gülümsedi. Nef'in gözden kaybolmasının ardından "Es bence Nef'in umrunda değil," diye mırıldandı. "Nef sadece ilgi istiyor!"

"Bu söylediğin saçmalık!" Aras, sıkıntıyla konuştu. "O bizim arkadaşımız. Sen onu kıskanıyor musun?"

"Delirdin mi sen? Sanki sırf sözel derslerde kopya çekmek için onunla arkadaş olan sayısalcı birisi değilmişsin gibi konuşuyorsun! Nef de onunla oynadığımızın farkında!" Havanın kapalılığından mıdır bilinmez, arkadaş grubu bir anda gerilmişti.

Herkes farkındaydı ki, aslında hepsi birbirinden haz etmiyordu. Leyla, dokuzuncu sınıfta onu eken arkadaşlarından sonra kendisini sahte bir ortama atmıştı. Dilşad, okuldaki herkesin beyinsiz birer ergen olduğunu düşünüyordu.

"Nef hepinizden daha farklı bir kız. O asla sahtekar değil." Kızın az önce adımını içeriye attığı okul binasının kapısına baktı. 

"Ona aşıksın, değil mi?" Mola boyunca tek bir sesi çıkmamış Gizay, kahverenginin en koyu tonlarına sahip gözlerini sevdiği çocuğa dikti. "Ama o Es'i seviyor ve seninle olmayacak. Kudur." Dokuzuncu sınıftayken ilk kez birine duygularını açıp reddedilmişti. Onu reddeden Aras'a her baktığında gözlerinde büyük bir öfke beliriyordu.

"O mutlu olsun yeter." Aras, acı bir şekilde gülümsedi.

"Yakışıklısın, güzel bir kalbin var ve egoist değilsin. Neden bu ruhunu seni asla sevmeyecek bir kıza sunuyorsun?" Gizay'ın ikizi olan Alya, asabi tavrıyla konuştu. Onlar henüz lisedeki üçüncü yıllarını yaşıyorlar, onuncu sınıfa gidiyorlardı. 

"Çünkü sevmediğim biriyle ilişki yaşarsam, onu mutlu edemem." Aras, mavi gözlerindeki hüznü saklayamadı. "Nef çok masum. Evet, tuhaf davranışları var ama içinde kırılgan bir ruh saklıyor. Size bile tam olarak güvenemiyor. Kabul etmem gerekirse, onu arkadaşım olarak göremiyorum."

"Onu bunu bırakın da..." Alya'nın sesini duyan herkes, kıza baktı. "Yedi dakika oldu. Bu kız nerede?"

"Uykusu gelmiştir ve uyumuştur," dedi Gizay.

"Saçmalama, Nef asla okulda uyumaz." Aras, içindeki huzursuzlukla kıza bakmak adına çardağı terk etti. "Nef'e bakıp geri döneceğim," demeyi de unutmadı.

11/A sınıfına girdiğinde kızı sırasında göremedi. Az önce stresten ötürü incelemediği koridora baktığında cinsiyet fark etmeksizin herkesin kızlar tuvaletine doluştuğunu gördü. "Neler oluyor?" dediğinde ayakları onu kalabalığa kadar sürüklemişti.

Ağlama, hıçkırık ve çığlık seslerini işitebiliyordu.

Suratında mimik oynamayan ve şoka girmiş Esen, hemen onun yanındaydı. Çocuğun omzuna dokundu ve "Neler oluyor?" diye sordu.

"Nefise..." diye mırıldandı Esen. "Nefise'yi öldürmüşler."