Moreriartic: A School Of Magic

Estelle Larra El Croíx De Feddi

MORERIARTIC

Nagpakawala ako ng isang malalim na buntong hininga bago tignan ang kumpulan ng mga estudyanteng sinisimulan na ang bulungan tungkol saakin. Bitches and Jerks keep staring at me with their disgusting looks. My news spreads faster huh? I continue to walk and look straight with a blank expression.

"Riveiya and friends wants a trouble I guess. Right, starr?" Charity laughed.

Hindi ko siya sinagot at diretso lang na pumasok sa classroom. Pathetic. They're pathetic. Alam ko na ang pinuputok nang mga butsi nila and as if I care. Ang bobo lang talaga nang nagpakawala ng balita na iyon. Umupo na ako sa upuan ko and plug my airpod on my right ear. After a minutes our subject teacher came, pagkapasok na pagkapasok niya para siyang may hinahanap. Humalukipkip ako at itinaas ang kamay ko. Alam ko namang ako ang hinahanap niya para makichismis sa katangahang ibinalita tungkol saakin.

"I am here." sigaw ko sa sa malalim na boses.

Agad napako ang tingin sakin ni Ms. Fenich. I rolled my eyes at her as the color of her face fades.

"How's your Uncle Haerox, Ms. De feddi?" she formally asked.

Ngumisi ako. Sabi ko na nga ba. Tinanggal ko ang airpod ko sa tenga at matiim siyang tinignan.

Why she asking? Alam ko namang paniniwalaan niya ang balitang ako ang may kasalanan kung bakit nakaratay at comatose ang tito ko like those demented students, tss.

"Thanks for asking, Ms. Anika Fenich. Pero wala ka nang pake don, just mind your own craziness and teach."

Nagiwas na siya nang tingin at tinawag ang atensyon ng mga estudyanteng masasama ang tingin saakin some of them are bitch and insecures, well the hell I care.

Diretso lang akong nakatingin sa white board at hindi nagabalang makinig sa tinuturo niya. I just staring at her to make her more uncomfortable. Mukha namang gumagana ang plano ko dahil namumutla na siya at nauutal, pinagpapawisan na rin siya sa harapan habang nagdidiscuss. I smirked. Masyadong mga nangingielam.

Pagkatapos nang klase sakanya ay tumayo na ako kasabay ni Charity, pinalabas muna namin ang ilan sa mga kaklase ko na patuloy parin sa pagbubulungan.

"Are we gonna...ditch English Subject now?" she asked.

I sighed nilibot ko ang tingin ko sa classroom, nang makitang wala ng tao ay padaskol akong umupo.

"Like we use to." I answered.

"Kumalat na talaga ang balita. They're saying na sinadya mo iyon at ikaw talaga ang gumawa non...because your the one who can do Illusions, Starr."

Inis ko siyang binalingan. How I hate my gift?!

"Mga tanga. You know I can't use that to him and besides that's freaking CAR ACCIDENT not an Illusion, duh. And how did they say na sinadya ko?"

Illusion huh? should tell that to Google.

Charity tapped my shoulder and smiled. "I know you can't do that, dear, but those students saying you can't controll the demon on you. Hell, they didn't know you're the demon." she chuckled.

The Demon Illusionist yan ang tawag ng karamihan saakin. Idk why did they called me Demon? At wala rin akong pake.

Noong bata ako laging sinasabi ni Dad na ang pagkakaroon ng abilidad na ganito ay isang regalo and I should be happy because i have a gift and to think that I am special. I doubt it. Walang espesyal sa pagkakaron  nang ganito that's what I think when I was a kid...hindi ko naman kasi kayang kontrolin. Lumabas lang iyon nang magalit ako sa kasambahay namin na labandera at inisip kong mamamatay siya at kakainin siya nang washing machine namin at madudurog siya don. But to think na bigla na lang siyang matutulala mula sa pagkakatitig saakin at isusumpa ako pagkatapos. What the hell right? Nagulat nalang sila Mom and Dad nang lumayas ang labanderang iyon ng putlang putla at takot na takot na parang nakita ang kamatayan niya. Hindi lang namin iyon pinansin pero nakakaramdam na ko ng kakaiba sa sarili ko. Sumunod naman ang kapatid kong si Moon at kagaya ng dati naglakbay lang ang isip ko na kakagatin siya ni Edward Cullen na isang bampira at kakainin ang katawan niya ng isang lobo pagkatapos, tinitigan ko lang din siya habang iniisip iyon at pagkatapos ay bigla nalang siyang pumalahaw ng iyak at nahimatay we brought him to the Hospital, pagkagising niya ay hindi niya na ako nilapitan at kinausap. Special talaga no? Kakatakutan ka ng tao at mismong kapatid mo.