WRONG DECISION >_< ONE SHOT STORY

>4<

Tinignan ko ang oras.

2:30 na. Inimpake ko na ang mga damit ko. Dinala ko ang mga importnteng bagay.

Naiiyak padin ako sa nagging desisyon ko. Naaawa ako kila mommy. May mga pangarap sila para sakin. Pero tinalikuran ko.

2:50 na.

Dahan Dahan akong lumabas sa kwarto ko. Siniguro ko na Hindi ako mahuhuli.

Paglabas ko sa gate. Tumingin muna ako sa bahay namin.

Paalam! Mangiyak ngiyak kong bulong.

Naglakad nako. Saktong 3:00 nakarating ako sa park pero wala si Ranz.

Hindi ba siya sisipot? Natakot ako na baka hindi dumating si ranz.

Time check- 3:15

15mins late na siya. Wala padin siya.

Tumulo na ang Luha sa mga mata ko.

Tumayo ako at nalakad paalis sa park.

"Babe!"

Napalingon ako. Tumakbo ako papalapit sknya.

Yinapos ko siya ng sob rang higpit. Masayang masaya ako na pumayag siya sa pakikipag tanan sakin, kahit na kagagaling Lang ng mama Nya sa sakit.

"Thank you babe!"

Kiniss niya ako sa lips.

>PAST FORWAD<

Naka kuha na kami ng apartment. Simple Lang, Hindi kalakihan. Napalit na rin ako ng sim card kaya hindi ako ma contact nila mommy. Alam kong nag aalala na sila sakin.

Lumipat ka I ni Ranz ng school, public school Lang ang pinsukan namin, malapit Lang un sa apartment namin.

Masaya kami ni Ranz na namuhay ng kami Lang.

Kahit hindi na buhay prinsesa, masaya ako dahil Malaya ako.

Ako ang naglalaba, naglilinis ng bahay at nag luluto.

Ayos Lang sakin yun. Mahal ko naman ang pinag sasilbihan ko.

After 2months..

Nagiba ang pakikitungo sakin ni Ranz. Palagi siyang gabi umuwi.

Nauwi siya ng lasing. Natatkot ako. Dahil Baka nagbago na siya.

"B-babe, lasing kana naman?"

"Lasing ako! Bukas na tayo mag usap."

Pumasok siya sa kwrto. At padabog na nag Sara ng pinto.

Naghihingalo na ang pera ko sa ATM. kaya kinabukasan sinabi ko Kay Ranz na kailangn na siguro nyang mag part time job para sa ikabubuhay namin.

Pag gisng Nya. Pinaghanda ko muna siya ng maka kain.

"B-babe. Konti nalang kasi yun pera ko sa ATM, siguro kailangn mo na mg hanap ng part time job para-"

Hindi pa ako tapos sa pagsasalita. Ng bigla siyang mgslita.

"Ano kaba naman sapphire! Pumayag ako making tanan sayo dahil akala ko bubuhayin mo ako! Akala ko. Hindi ko na kailangn ng trabaho para mabuhay! Ano ba sapphire, Kung alam ko Lang Hindi na sana ako pumayag makipag tanan sayo!"

Naiyak ako sa sinabi ni Ranz. Hindi ako sanay na pinag tataasan niya ako ng boses. Nasaktan ako sa sinabi niya.

"Pumayag kalang makipag tanan sakin dahil sa mabubuhay kita, at Hindi dahil sa mahal mo ako. M-mahal mo ba talaga ako Ranz?"

Bumuhos ang isang libong iyak sa mga mata ko.

Hindi siya makasagot sa tanong ko. Tinalkuran niya Lang ako.

Mali nga ata ang maging desisyon ko. Akala ko, siya ang tutulong sakin para mag bagong buhay, bakit ganito ang nararamdaman ko? Unti unti ng nagbabago si Ranz.

Hindi na siya ang Ranz na nakilala ko. Hindi na siya ang Ranz na boyfriend ko! T_T