Don't be scared (Completed)

🥺14🥺

უკვე რვა თვის ორსული ვარ,რაც უფრო ახლოვდება მშობიარობის დღე მით უფრო ვღელავ  თან მეშინია.უოვე ისე გავიბერე ვერაფერში ვეღარ ვეტევი,ჰარის მაისური გადმოვიცვი და ქვევით ჩავედი.ჰარი მდივანზე იჯდა და რაღაცას თამაშობდა.
-ჰარიი...ამოვიწუწუნე და მდივანზე ფრთხილად დავჯექი
-ხო პატარავ
-გავსუქდი,ტუჩები გადმოვაბრუნე და თავი მხარზე დავადე
-სულაც არა ჩემო ლამაზო
-კი,ნახე რამხელა ვარ
-მალე ისევ ისეთი იქნები
-ანუ გავსუქდი ხო,თავი ავწიე და გაბრაზებულმა შევხედე.
-არა სულელო,ხელი მომკიდა და გულზე მიმიწვინა,შენ ყველაზე ლამაზი ორსული ქალი ვარ ვინც ოდესმე მინახავს.კარები ხმაურით გაიღო და ბიჭები შემოვიდნე,უკან კი ატირებული კიარა მოჰყვებოდა,რომელსაც ტიფანი ამშვიდებდა.ჰარი მათთან მივიდა და ნერვიულად შეხედა.
-ჰარიი,კიარა გამოიქცა და ჰარის ჩეახუტა...ლუისი...
-რახდებაა კიარა დამშვიდიი
-ლუისიი.
-ღვთისგულისთვის რაჭირს ლუისს, ვიყვირე.
-ის აღარ არის...თქვა ლიამმა და თავი დახარა.
-რააა,ბოლოხმაზე იღრიალა ჰარიმ და ლიამი კედელზე მიაწვინა
-ხვდები მაინც რას ამბობ?
-ჰარი,გაუშვიი,ზეინმა გამოსწია და მათ შუაში ჩადგა.კიარასთან მივედი და მდივანზე დავსვი,ტიფანიმ წყალი მოუტანა.
-რა დაემართა ჩემს ძმას
-გუშინ უკამათიათ ლუისი სახლიდან გავიდა და აღარ დაბრუნდა,ამ დილით კი მის მანქანას თავს დაესხნენ მანქანა გადამწვარია და შიგნით გვამია რომელიც მთლიანად დამწვარია,ძლივსღა დაამთავრა სათქმელი ლიამმა,მე თვალები დავხუჭე და თავი გავაბრუნე.
-პატარავ შეგიძლია კიარა და ტიფანი ოთახში აიყვანო?
-კი რათქმაუნდა,კიარას ხელი მოვკიდე და ოთახში შევედით.
——————
Harry styles
——————
ლექსი და გოგოები ოთახში ავიდნენ.
-ახლა მითხარით რა ჯანდაბა ხდება
-როგორც  ლიამმა გითხრა ეგრეა ჰარი
-არაა ლუისს ეს არ დაემართებოდა.
-ჰარი ეს ასეა დაიჯერე გთხოვ.
-რას მთხოვ ნაილ ძმის სიკვდილი დავიჯერო? მაგიდას ფეხი ვკარი და ავაყირავე
-დამშვიდდი ლექსის შეეშინდება.
-იქ უნდა წავიდე ასე ვერ შევძლებ
-კიდევ არის რაღაც ჰარი
-რა?
-ლექსის მამა და ალასი იციხიდან გაიქცნენ
-ჯანდაბააა...ბოლოხმაზე ვიყვირე.ოთახიდან ლექსი გამოვიდა.
-ჰარი რახდება?
-ლექსი შედი შიგნით
-კი მაგრამ ჰარი...
-ლექსი შედი მეთქი შიგნით დავუყვირე და ისიც შევიდა.
-მოთოკე ახლა ნერვები,დამიყვირა ლიამმა,და გასაღები აიღო.მოდიხარ?საპასუხოდ თქვი დავუქნიე და სახლიდან გავედით.
—————
Lexi Wood
—————
ოთახში შევედი და მძინარე კიარას მივუჯექი.
-ლექსიი...
-ხო ტიფო
-ხო კარგად ხარ?
-შოკშიი ვარ ეს ლუისს რატო უნდა დამართნოდა
-კიარა ძალიან მეცოდება
-ჰარი გიჟს გავს
-ლიამმა პოლიციელი ცემა როცა ყველაფერი უთხრა
-რაა?
-ხო,ძლივს დავამშვიდე.კიარა წამოჯდა და ცრემლები მოიწმინდა
-არ შემიძლია ლექსი მეტს ვერ ვუძლებ მასთან მინდა მიდ გარეშე არ მინდა
-მოდი ჩემთან,კიარა მივიხუტე და მეც ავტირდი
-ჩემიი ბრალიია
-არაა...ჩშშ ეგ მეორედ არ თქვა
-ჩვენ...ჩვენ ვიჩხუბეთ
-არაუშავს ჩვენც ვჩხუბობთ ხოლმე
-მე ვუთხარი,რომ არ მიყვარდა
-არაუშავს ჩემო ლამაზო
-ძალიან გამაბრაზა ეს დღეები სახლში არ მოდიოდა,ძლივსძლივობით ლაპარაკობდა და თან ტიროდა.
—————–
Zayn Malik
—————–
მანქანა გავაჩერე და  გადავედი,ბიჭებიც  უკან გამომყვნენ.
-ბოდიშით მაგრამ ვერ შეგიშვებთ
-მანდ ჩემი ძმაა,თითქმის ყვირილით ვუთხარი
-ოჯახის წევრია,ზურგს უკან გაისმა ზაინის ხმა,პოლიციელმაც აღარ დააყოვნა და შემიშვა.მის მანქანას მივუახლოვდი და სიმწრისგან ყველაფერი დამეჭიმა მანქანა განადგურებული იყო.ვერ ავღწერ რა ვიგრძენი,თითქოს სხეულიდან კანი ამაცალეს,ვეღარ ვსუნთქავდი თითქოს ერთ დიდ საშინელ კოშმარში  ვიყავი.
-ჰარიიი,ლიამმა დამიძახა და მისკენ გადავიტანე ყურადღება.
-ჰარი ექსპერტიზამ რაღაცეები იპოვა და პასუხები მალე იქნება.
-არვიცი რავქნა.
—————
Lexi Wood
—————
ოთახიდან გამოვედი და კიბეებზე ფრთხილად ჩავედი.კომფორტულად მოვკალათდი,უაზროდ მივაშტერდი კარებს საიდანაც ბიჭები გავიდნენ უკვე ორი საათია არ დაბრუნებულან უკვე ძალიან ვნერვიულობ.მოუსვენრად ვატრიალებ ტელეფონს ხელში.
ტელეფონის ზარმა გამომიყვანა ნერვიული ფიქრებიდან.ტელეფონს დავხედე და უცნობი ნომერი იყო.
-გისმენთ,ხმას არავინ არ იღებდა და ცოტათი შევშინდი
-გესმით? ვინ ხართ?
-ლექსი...
-მამა? თვაზარდაცემული წამოვხტი.
-ლექსი მისმინე
-რა ნამუსით მირეკავ
-მომისმინე შვილო,დიდ საფრთხეში ხარ გთხოვ თავს გაუფრთხილდი და რაც არუნდა გითხრან არაფერი არ გააკეთო და კიდევ ჰარის ამის შესახებ არ უთხრა,თითქოს არც გამოვჩენილვარ.მოულოდნელად ხმა შეწყდა და გულისცემა ამიჩქარდა,რა მექნა არვიცოდი.ცხელმა ოფლმა დამასხა და მოუსვენრად დავიწყე ოთახში სიარული.
კარები ხმაურით გაიღო და ბიჭები შემოვიდნენ.ყველაზე ბოლოს ჰარი შემოვიდა,შუბლზე მაკოცა და მოწყვეტით დაჯდა მდივანზე.
-რამე ახალი გაიგეთ?
-არა არაფერი,ლამისაა გავგიჟდე.მის გვერხით დავჯექი და თავი მხარზე დამადო.
-კიარა როგორ არის?საუბარში ლიამი ჩაერია.
-მთელი დღე ტიროდა ახლა ორივეს სძინავს.
-მე და ტიფანი უნდა წავიდეთ გვიანია.შენს ოთახში არიან?
-კი მაღლა არიან,ლიამი ოთახიდან გავიდა.
-ლექსი...
-ხო ჰარი
-მის გარეშე ვერ წარმომიდგენია ცხოვრება.ხმა არ ამომიღია,მუცელზე მეფერებოდა.ოთახში ლიამი და ტიფანი შემოვიდნენ
-ჩვენ წავალთ,ჰარი წამოდგა და მეც მომეხმარა წამოდგომაში.ტიფოს და ლიამს გადავეხვიე.
-მეც წამოგყვებით,კარებში დაეწია ზაინი და სახლი ისევ სიმშვიდემ მოიცვა.ჰარიმ ხელი ჩამკიდა და კიბეები ავიარეთ და სტუმრების ოთახში შევედით.
-ჯობს დღეს აქ დავიძინოთ კიარა არ გავაღვიძოთ.კომფორტულად ჩავიცვი და დავწექი.ჰარი აივანზე იდგა და ეწეოდა.ოთახში ნაზი ზაფხულის სიო უბერავდა და სხეულზე ტაოს მაყრიდა.ვერც მივხვდი ისე ჩამეძინა.
——————
Harry styles
——————
ვერაფრით ვერ ვიძინებდი მოუსვენრად დავდიოდი და სიგარეტს ვეწეოდი.ლექსის უკვე ღრმად ეძინა,მისკენ მოვიწიე და შუბლზე ვაკოცე,შემდეგ კი მუცელზე თავი დავადე.
-გამარჯობა პატარა პრინცო.მე შენი მამიკო ვარ, რა უცნაურად ჟღერს არა? დედიკოს გაუფრთხილდი და მის გვერდით იყავი ყოველთვის მას შენ უყვარხარ.
ქვედა სართულზე რაღაცის ხმა გაისმა.ფრთხილად ავდექი და სასწრაფოთ ქვედა სართულზე ჩავირბინე
-არის აქ ვინმე?ხმა არავინ გამცა,სამზარეულოსკენ წავედი და შუქი ავანთე.
-კიარაა?იატაკზე იჯდა და ნამსხვრევებში ტიროდა
-ჰარიი...მე...მე მეტი არ შემიძლია,მისკენ წავედი და ავაყენე.
-დამშვიდდი ხო კარგად ხარ?
-მტკივა ჰარი ძალიან მტკივა
-მანახე ხელი
-გული მტკივა ჰარი თითქოს შიგნიდან რაღაც მჭამს მეტი არ შემიძლია.კიარა მდივანზე დავსვი და  ხელზე არსებული ჭრილობები დავუმუშავე.
-გტკივა?
-ვერ ვგრძნობ ვერაფერს ჰარი,შიგნიდან ვიშლები.ხმა არ ამომიღია რადგან ვიცი თუ რამეს ვიტყვი ჩემს ირგვლივ არსებულ ნივთებს დავამტვრევ და გავგიჟდები.
კიარას გვერდით დავჯექი მან კი თავი დამადო.
-ჩემი ბრალია ჰარი,არუნდა მეთქვა რომ არ მიყვარდა.
-რააა?
-ძალიან გამაბრაზა ჰარი სახლში არ მოდიოდა სულ სვამდა ჩხუბობდა ეჭვიანობდა და ხმამაღლა  ყვიროდა მე ეგეთი ლუისი არ მყვარებია მე თბილი ყურადღებიანი და მოსიყვარულე ლუისი მიყვარდა რომელიც ჩემს გამო ყველაფერს იზამდა,მას ჩემთვის არასდროს უყვირია და არც ხელი აუწევია.
-მან რა ხელი დაგარტყა
-სცადა მაგრამ ამ დროს ლექსი მოვიდა.
-აქამდე რატო არ თქვი
-არვიცი იმედი მქონდა,რომ გამოსწორდებოდა.
-დაიძინე კიარა.ჩემს თავში სრული აპოკალიფსი იყო,კიარა ნაზად დავაწვინე გადავაფარე და სასმლის ბოთლით ხელში გარეთ გავედი.
——————
************
——————
სიცივე,ტკივილი,საშინელი სუნი და უსასრულო სიჩუმე.