Yoongi iki gündür işe gitmiyordu.
Jennie'nin yüzüne nasıl bakacaktı?
Yanına Jungkook gelene kadar. O bir hayaletti. Otelde çalışan bir hayalet. Çok sevimli biriydi. Hatta yaşayan bir sevgilisi bile vardı. Lisa.
-Hyung artık gelmelisin.
-Üzgünüm. Buna yüzüm yok.
-Nolduğunu biliyorum. Lütfen.
-Anlattı mı size?
-Aslında Bayan Kim'i Jisoo noona ile konuşurken duydum.
-Ah yoksa onu öldürcem falan mı diyordu?
-As-
-Ay dur söyleme.
-Gelecek misin?
-Galiba ister istemez yüzleşmem gerek.
-Bence de.
Yoongi yavaşça hazırlanarak otele gitmeye başlamıştı. Ne kadar yavaş yürüse de hızlıca varmıştı.
Aynı şekilde merdivenleri çıkıp Bayan Kim'in kapısının önünde durmuştu. Derin bir nefes aldıktan sonra kapıyı çalmıştı.
-Gel
Yoongi içeir girerken bile içimde bir ürperti ile girmişti.
-Hele şükür gelebildin.
-Üzgünüm.
-Üzgün olma. Sadece soracaklarımı cevapla.
Yoongi sadece kafa sallamak ile yetinmişti.
-Eski hayatın ile ilgili olan veya öyle düşündüğün bir rüya var mı?
-Evet yakşalık bir hafta önce bir rüya gördüm. Bir kız çocuğu vardı ve ona burayı anlatıyordum. Kızın adı... Mmm şeydi. Man-wol. Evet adı buydu. Anlamı dolunay anlamına geliyordu.
-Yeter. Sadece bunu al ve ye.
-Ne bu?
-Hafızanı sana unutturacak. En azından burada olduğun anıları falan.
-Neden?
-Çünkü o kızı tanıyorum. Ama o kız seni tanımak istemiyor. Beni, bizi, burayı unut ve git.
-Hayır.
-Git!
-Gitmeyeceğim.
-Neden sadece susup gitmiyorsun!?
-Çünkü seni seviyorum. Daha ilk aşkını unutamamış birini seviyorum. Ne zaman öleceğimi bilmediğim bu kısa hayatımda seni seviyorum.
-Y-Yoongi
-Lütfen bir şey deme. Yoksa kalbim kırılacak. Nasıl istersen. Şimdi bu şeyi yiyeceğim. Bunu istediğim için yapmıyorum. Yapıyorum çünkü seni seviyorum.
-YAPMA!!
-Neden?
-O kız benim. İlk aşkımdın...
