Djali qe ajo deshi

"Ajo Po Me Priste"

Per te vajtur para shtepis se saj nuk mu desh shum. Kembet e mija, e kishin mesuar per mendesh ate rruge. Po rrija po vezhgoja nga jashte vilen,dritat ishin fikur asnje zhurem nuk degjohej. Tani qe jam ketu, po rri si guaf e po I bej roje viles. Perfundimisht une jam cmendur.

-Dreqin he mor Iran do rrish si pallosh ketu. Hera fundit qe po vin ketu, ske per te shkelur me,keshtuqe vazhdo futu.

E pasi bera monologun, qe me dha force qe me ne fund te futesha ne vile.

Pasi u futa, si profesionist qe jam, pa bere asnje zhurem e pa me pare njeri.
Vendosa masken, per siguri nuk dua qe ajo te me shofi. U drejtova per nga shkallet, per tek dhoma saj. Shkallet po me dukeshin sikur ishin shtuar. Nuk po I gjeja  fundin. E une isha ne nje  tension, gati gati po me dukej sikur zemera po me dilte nga kraharori.
He mor burr mblidhe veten, spo shkon ne lufte.

Me ne  fund I ngjita te gjitha shkallet. Drejtohem per nga dera e dhomes se saj.Dhoma nuk isht plotesish e erret kishte ndricimin qe binte nga  drita e  henes, e cila vinte nga dritarja qe ajo e kishte lene hapur.
Dera e saj ishte gjysem e hapur, hy brenda dhomese . Ajo ishte me kurriz nga dera.
Degjohej vetem frymemarrja e saj e leht,mesa duket po flinte. Kthehem nga drejtimi i deres me hapa te lehta, jam afer deres behem gati te dal. Por degjoj nje ze qe me therret.

-Pse po iken pa me pershendetur, une po te prisja. Isha e sigurt qe do vije.

Une jam akoma me kurriz nga ajo, akoma jam I drejtuar nga dera. Fajlet e saja me lan te habitur, ose me sakte nuk prisja qe ajo te me fliste.

-E pse ishe e sigurt qe do vija?

I them me nje ze me te thell se zakonisht, me te ashper duke I treguar egersin qe me perfaqeson.

- Nuk e di e vetmja gje qe dija ishte se do vije dhe sot. Mbase edhe neser.

Dreq kjo femer po luan me trurin tim. Po me bene te cmendem me shume sec jam I cmendur. Zot thjesht dua ta kap e ta ngjesh te muri e tja qepe ate goje. Zonjusha parashikuese e fatit.
Isha aq I acaruar sa Kthehem  nga ajo, ajo ishte ulur tashme ne krevat. Po me shifte, prisja te shifja frike ne syte e saj. Por Jo pash vetem kureshtje. Kjo me acaroj me shum afrohem me hapa te vogla drejt saj. Ajo me sheh e intriguar, nuk leviz  rri e vetem me shef. Pasi jam afer saj vetem dy hapa na ndajn. Ajo ngreh koken e me shef ne sy. E une po shof syt e saj, per nje moment e harroj inatin qe kisha me kete femer. Deri sa Ajo flet prap.

-A do ma thuash emrin?

-Gjithmon kaq idjote je?

-Po ka disa raste qe jam me shum por kjo nuk ka rendesi. Tani do ma thuash emrin te lutem?

-Mos je gje e cmendur? Po po duhet te jesh e cmendur kjo I shpjegon te gjitha.

Pas ketyre fjaleve te mija ajo ngrihet ne kembe. E prap ngre pak koken qe te ndeshi shikimin e saj me te timin. Me sheh me inat, do qe te duket e fort por me ate shikim qe po me jep me duket si nje qenush I lezetshem me dy sy te medhenj e te bukur.

-Cfare do te thuash me kete?

-Dua te them qe vetem nje e cmendur I thot hajdutit qe I hyn ne shtepi po te prisja.

-Ateher edhe ti duhet te jesh po aq I cmendur sa jam une.

-Nccc une jam me shum zemer.