Faded Tears

Chapter 1

Catlline Rivanna Salvedra

Napatawa ako ng malakas nang makita kung paano bumagsak ang ulo ni Rizal. Gano'n 'rin ang mga kaibigan ko. We love to play this fucking statues in intramuros. Ang raming nagkalat ditong mga statue ng mga bayani—which is sinisira namin. Wala silang magawa kung hindi paalisin na lang kami, dahil sa oras na kantihin nila kami, malalagot sila. Perks of being rich man daughter, haha!

"Catlline, alam mo ba I am Jose Rizal, kaya magpapabaril 'rin ako sa ulo, how idiot."We laugh when Diana say that. Well, I agree to her, Jose Rizal is kinda idiot, why? He just use pluma? iblis na ipaglaban ang buhay niya using weapon. How idiot he is, if I am his place, I will surely fight. Nakakainis lang dahil doon ay naging pambansa na siyang bayani. He don't deserve the position.

"Well, if you are Jose Rizal, I will become Heneral Antonio Luna. Kaya magpapatay 'rin ako kay Emillio Aguinaldo."Rico said that makes me laugh too. Mga baliw talaga, but who cares, the heroes we insult is now death.

"We broke all the heroes statue, so what  now?"Napaisip naman ako sa sinabi ni Martin, gusto ko pa sanang guhitan ang mga mukha ng bayani, but I'm too tired, at isa pa ay puno na'rin namin ng drawing ang mga litrato nila.

"I'm too tired to vandalized the heroes, bukas na lang."I said and smile. Agad naman silang sumang ayon sa gusto ko, this is life to us. Mga rebelde kami, no one can stop what we like. And from me mess up with heroes make me happy. Wala 'rin naman silang nagawang mabuti. They are all like shits. I don't believe in heroes.

Pagkauwi ko nang bahay ay walang sumalubong sa'kin kung 'di katahimikan. What a happy life I have? May pamilya ako pero wala naman sila. I enter my room, at bumunggad agad sa'kin ang aking malaking salaman. I stare my whole body in the mirror.

My face and brown hair that I got it to my mom, and my white skin and gray eyes I got to my dad. I'm look like my mom—I'm replica of my mom to be exact.

"You're so beautiful Catlline Rivanna Salvedra."I said while looking to myself. I don't receive any compliments galing sa pamilya ko, mas nag co-compliment pa nga sa'kin ang mga kaibigan ko. Because my family is always see the demon side of me, they all see me as badass girl who hate heroes. Then fuck them all. Kakaganyan nila, it turns out na pinanindigan ko na lang.

Aalis na sana ako sa salamin nang makakakita ng kakaibang liwanag, napakunot ang noo ko, galing sa salamin ang liwanag—I mean sa loob ng salamin. I tried to touch it,  pero lumaki lang ito ng lumaki. Napapikit ako nang unti-unti kong naramdaman na kinakain ako ng liwanag. I shake my head nang makaramdam ako ng hilo. Fuck! Parang pinupokpok ang ulo ko. Then I heard unfamiliar sounds of people. Nagsisigawan lang sila at nagmamakaawa. I feel pain in every shout I heard.

I open my eyes, nawala na ang liwanag na nakabalot sa'kin, nakaramdam ako ng matinding hilo parang pinupugot ang aking ulo
and the same time I'm confused, kung saan ba nangaling ang liwanag na 'yon.

Nagulat ako nang tumingin ako sa salamin, hindi na ako ang nando'n. Isang babae ang nando'n, nakangisi siya at umiiling-iling. Shit what's happening? 'Yung replekyon ko tumatawa magisa?!

"Your weak Catlline, I don't know if I will give you my body, but I don't have a choice, this is your punishment, please don't mess up with my body. Be good girl in my place, or I will break your neck."

Napapikit ako nang marinig ko ang boses na 'yon, hindi ko kilala ang babae na nasa salamin, but I saw her, nakita ko siya sa mga bayani. Shit, why I'm seeing a hero? Tangna, nababaliw na yata ako!

"Rest in peace Catlline Rivanna Salvedra and be Gabriela Silang."That was the last word I hear before I see the dark.

"Bakit nandito si Gabriela Silang, alam na ba ni pinunong Bonifacio, na nandito ngayon sa teritoryo na'tin ang asawa ni Diego Silang."

"Malamang ay makikipagtulungan siya sa'tin, marahil ay gusto niya ng katarungan para sa kaniyang pinaslang na asawa."

I open my eyes when I heard someone's voice. Napatalon ako sa gulat nang makita sila samantalang sila ay nakangiti lang na parang kilala ako, napakunot ang noo ko nang makita ang suot nila. Hindi ko na napigilan at tumawa ako ng malakas. 

"The both of you are funny."I said while laughing, nakasuot sila ng pang sinaunang pilipino—I mean the plain t-shirt and red handkerchief na nakalagay sa leeg nila. Pero teka nasaan nga ba ako?

"Binibining Gabriela, bakit kayo nag i-ingles, pinagbabawal iyan."Napakunot ang noo ko nang sabihin iyon ng isa sa dalawang lalaki. Kailan pa pinagbawal ang ingles, ano ba sila nakatira ng katol? and wait...they call me Gabriela. Sino naman 'yon?

"Fine, I will speak tagalog for the both of you idiots. Gusto kong sabihin sa inyo na ako si Catlline ako at hindi si Gabriela, at pangalawa ay nasaan ba ako? At sino kayong mga unggoy kayo?"I asked that make them stop, parang hindi sila makapaniwala dahil sa sinabi ko, kung tingnan nila ako ngayon ay parang tinatanong nila kung sinapian ba ako. Damn!

"Hayaan niyo munang mag paghinga si Gabriela, malamang ay pagod lang siya kaya nagkakaganiyan. Mabuti pa ay umalis muna kayo,  kakausapin ko muna si Gabriela."Napahinto ako nang marinig ang boses ng isang hindi kilalang tao, he have husky and cold voice, puta, bakit ganito? Ang bilis ng tibok ng puso ko? Napatingin ako sa kaniya, parang nag slow motion ang lahat nang ngumiti siya sa'kin. Fuck, sino ba ang gwapong nilalang na'to?

"Masusunod po pinunong Bonifacio."Napatulala ako nang marinig ko ang tinawag sa kaniya ng dalawang baliw. Agad akong napatingin sa kaniya, ngumiti lang siya sa'kin at tumabi sa gilid ko. Saan ko nga pa narinig ako pangalan niya? Why the fuck he's familiar?

Should I talk to this man?