kill em with kindness ❀ jenmin

1.3

Sağa dönüyorum, sola dönüyorum fakat bir türlü uyuyamıyordum. Çünkü Jimin şu an karşımdaki koltukta uyuyordu.

Jimin - aşık olduğum çocuk- karşımda uyuyordu. KARŞIMDA!

Yanımdaki komidinin üstünden telefonumu aldım. Biraz göz atamak iyi olabilirdi. Uzun zamandan beri Jimin'e anonim olarak yazmıyordum ve bence biraz eğlenebilirdim.

lesyeuxdenini hesabına geçildi.

lesyeuxdenini: neden o kızın evindesin.

lesyeuxdenini: eğer o kızı öldürmemi istemiyorsan, çık o evden.

lesyeuxdenini: sabah o evden çıkacaksın.

Gülümseyerek telefonu kapattım. Tabii hesap değiştirmeyide unutmadım. Jimin yanımdayken her şeyi beklerdim. Ya anlarsa? Benimle dalga geçerse?

Giderek kapanan göz kapaklarıma yenilmiş, derin bir uykuya dalmıştım.

♬

Kurduğum alarmın sesine bir kez daha yenilmiş, yorgun bir şekilde yatakta oturur pozisyona gelmiştim. Gerinerek yataktan kalkıp, koltukta uyuyan Jimin'e kısa bir bakış atmıştım.

Nasıl uyandıracaktım şimdi bunu?

Koltuğa biraz yaklaşıp:

"Jimin?"

Cevap yok.

"Jimin?"

Cevap yok.

"JİMİN!?"

Gözlerini yavaşça açıp, bana sinirli bakışlarını yollamıştı.

Umurumda mıydı? Hayır.

"Okula geç kalacağız kalk hadi."

'Of' layarak koltukta oturur hale geldi.

"Şey, okul formamı giyeceğim, çıkabilir misin?"

Kafa sallayarak koltuktan kalkıp, kapıya ilerledi.

Onun formaları?

Tam kapıdan çıkacak olan Jimin'e:

"Jimin, senin formaların ne olacak?"

Uykulu sesiyle:

"Ah, ben onu unuttum. Evden çıktıktan sonra benim evime uğrayabilir miyiz?"

"Hıhı."

Yavaşça odadan çıkıp, kapıyı kapatmıştı.

Uyumadan önce sandalyemin üstüne koyduğum okul formalarımı bir çırpıda giymiş, hazırladığım çantamı tek koluma takıp, kapıyı açmıştım.

"Çıkalım mı?"

"Çıkalım."

Annem ve babam nerelerdeydi? Hâlâ gelmemişlerdi. Aslında eve girerken Jimin'i görmemeleri için acele etmiştim, bu sebeplede evde olup olmadıklarını fark etmemiştim. Odamada uğramadıkları dert etmemiştim.