Başlangıç tarihinizi alalım ;
"Anlamıyor musun Ron ? Kimse benim istediğim kadar değişemez!"
Kahverengi gözlerini dikmiş ona bakıyordu. Kızıl saçlı çocuk ağzını açmış, belli ki son sözlerini söylemeye hazırlanıyordu .
" Hermione, lütfen , bana bir şans tanı ! Eminim - eminim beni seveceksin !"
Kahverengi gözleri kısıldı güzel kızın . Yüzünde inanamamış bir ifade beliriyordu şimdi .
" Üzgünüm Ron ama senin sevgilin olmayacağım."
Kızıl saçlı çocuk yüzüne kapanan kapıyla sinirlendi . Kaç yıldır Hermione'yi seviyordu . Tam olarak onun eşi olarak düşünüyordu kendini . Ama maalesef ki sevdiceği böyle düşünmüyordu. Artık gitmekten başka seçimi kalmamıştı . Ne de olsa onu okulda yine görecekti değil mi ?
°°°°
"Herm!"
Seslenen kişiye döndü Hermione, gözlüklü çocuk geliyordu. Yine -kesin- Hermione'yi ikna etmeye çalışacaktı. Hermione böyle olacağını biliyordu.
Ama gitmeyecekti , kaçmayacaktı bundan . Çocuk giderek yaklaşıyordu. Strese kapıldı . Sonunda Hermione'nin 3 adım ıtesinde durdu.
" Yine seni ikna etmeye çalışacağımı düşünüyorsan yanılıyorsun Hermione çünkü böyle bir şey yapmayacağım . Sevginin ne olduğunu biliyorum daha doğrusu aşkın . Seni zorlayarak sana hiç bir şey yaptıramam ama Ron'dan uzak durmalısın."
Bu sözlere şaşırmıştı.
" Neden diye sorma çünkü cevabı biliyorsun - yani ben öyle tahmin ediyorum - Ron'un sana takık olduğunu biliyorsun ."
Tabi ki biliyordu. Ona karşın olan tüm önyargısızlığını oğlan gelip kendi elleriyle bozmuştu .
" Harry , beni koruman için sana ne borçluyum?"
" Belki - Belki sadece çikolatalı bir süt ."
Hermione bu masum cevaba karşın gülümsedi . Çocuğun isteğini onaylarken Harry'nin Ron' a hiç benzemediğinin -bir kez daha -kanısına vardı. Onun sarsılmış duygularından oluşan masum bir kalbi vardı.
°°°
Okul çıkışıydı. Üniversite binasına son bir kez baktı ve sonra yürümeye başladı. Bolca Ron'un bakışlarına , derslere ve Ginevra'nın sohbetine maruz kaldıktan sonra yorulmuştu. Hem çok ödevi vardı hem de sanki kendini bir şey unutmuş gibi hissediyordu .
Tam ne unuttuğunu düşünürken bir ses ve o sesin sahibi unuttuğu şeyi ona hatırlattı .
" Vay vay vay , Granger ! Bakıyorumda iddiamızı ve benim kazandığımı unutmuşsun ."
" Ah , unutmak ne mümkün pek zeki (!) Malfoy. "
Lanet olası iddiaya ne halt etmeye girmişti ki zaten ! Malfoy onun beynini küçük görmüş adı ' Zeka Oyunu ' olan oyunda sırf onu - Yüce- Asil - Pek zeki Malfoy'u - yenemediği için iddiayı kaybetmişti.
" Demek sonunda kabullendin Granger ."
Sesindeki alaycı tınıya bakılırsa pek bir keyif alıyordu bizim şu Malfoy .
