POV Hijacked Peeta

herinnerde

Langzaam wordt ik wakker.Mijn hoofd klopt en mijn arm doet pijn. Ik kan mijn handen niet bewegen. Zitten ze vast? Ik durf mijn ogen niet te openen. Ik probeer me dingen te herinneren. Ik zie een beeld voor me. Ik, die schreeuwend Katnis roep. Katnis die mij roept. Ik vind haar niet en zij vindt mij niet. Het was donker de laatse avond op het eiland. We hadden een plan. Katnis en ik met zijn tweetjes ervandoor. Maar we konden onze plan niet doorzetten. We deden met het plan mee van beetee. Dat plan heeft ons uit elkaar gehaald.

Ik was naar het strand gerend. Ik keek of Katnis met Johanna daar was. Maar ik zag ze niet. Ik rende paniekerig verder. Volgde het geschreeuw van Katnis. Iets teckelde me en ik viel lang uit op het zand. Ik spuugde het zand uit. En draaide me om. Brutus stond achter me en ik zag zijn mes op me af komen. Ik rolde me vliegensvlug om en stond op. Ik rende zo snel ik kon, maar Brutus haalde me in. Hij duwde me in het water en sprong op me.  Zijn vuist kwam hard in mijn maag. Hij hield me in bedwang en ik worstelde terug. Ik ontweek zijn mes en we gingen steeds dieper het water in. Hij duwde me kop onder water met zijn hand. Ik kreeg steeds meer water binnen. En hapte naar lucht. Ik stompte hem in zijn maag en kwam eindelijk boven water. Ik rende naar de oppervlakte met Brutus op me hielen. Hij sprong boven op me. En ik viel alweer op het zand. Nat en zwak probeerde ik zijn mes aftepakken. En toen ik hem eindelijk had belande het mes in Brutus           buik. Heb ik hem vermoord? Is hij dood? Het was nooit de bedoeling geweest. Dat weet ik zeker, maar ik moest naar Katnis. Ik moest van hem af! Met bloed aan mijn handen staarde ik naar de pijl die omhoog suisde. Hij raakde het plafond.en er onstond een grote flits. De hele arena stond in stroom. Bomen stonden in brand en stukken plafond vielen omlaag. Ik weet nog goed hoe ik me voelde. Machteloos. Machteloos lag ik op het strand. Mijn lichaam trilde van de stroom schokken. Mijn hoofd deed ontzettende pijn en ik zag hoe katnis met een grijper omhoog werd getakeld. Ik wilde haar naam roepen. Maar het kwam er niet uit. Alles deed zo pijn. Ik fluisterde het. Maar ze verdween al in de hovercraft. Ik keek omhoog. En voel hoe de grijper om mijn middel sluit. Langzaam word ik ook omhoog getakeld. Ik voelde me zo zwak en sloot mijn ogen. En nu zit ik hier. Maar wat is "hier"? Ik weet nog steeds niet waar ik ben. Ik open langzaam mijn ogen en kijk om me heen. Mijn handen zijn inderdaad vast aan een metalen koude stoel waar ik op zit. Ik kreun en hoor opeens iemand mijn naam zeggen....