blijven hopen (de buurtpolitie)

gaan werken

het was maandag morgen 7 uur 30 ik moest bijna vertrekken naar het commissariaat. ik keek ernaar uit ik was een van de weinige mensen dat graag ging werken. Dit had niet alleen te maken me het feit dat ik een toffe job had maar dit had vooral te maken met het feit dat ik zo een toffe collega's had waar ik goed mee overeen kwam vooral met Koen mijn partner was ik goed bevriend we waren zelfs beste vrienden.

op het commissariaat

ik kwam binnen en zag floor en Veli zitten ze waren papierwerk aan het doen ik ging hun begroeten ik gaf zowel Floor als Veli een kus en ging dan aan mijn bureau zitten Koen kwam uit de refter met de woorden "awel krijg ik geen kus." "Tuurlijk" ik sprong recht en gaf hem een zoen om zijn wang. De commissaris kwam binnen en zei dat we moesten gaan patrouilleren. dat deed ik graag dan was ik een paar uur alleen met koen en konden we zotte streken uit halen maar vooral het feit dat ik alleen was met koen sprak me aan. Ik hoopte eigenlijk stiekem dat we meer dan beste vrienden zouden kunnen worden want ik had al een tijdje gevoelens voor Koen. Hij was zo lief, zo grappig, zo.... zo perfect gewoon maar hij voelde niks voor mij hij had me al een paar keer gezegd dat hij gevoelens had voor een vriendin. Ik denk dat hij gevoelens heeft voor Floor ze staan geregeld te fluisteren en als ik dan binnen kom valt het gesprek stil. ik werd uit mijn gedacht gehaald door de walki talkie "dispatch voor bravo 210"  "bravo 210 luistert" "begeef jullie asap naar de kerkstraat 13 geluidsoverlast" "oke wij begeven ons terplaatste out" toen we aankwamen in de kerkstraat zagen we meteen 2 redelijk jonge vrouwen staan ze waren aan het kibbelen we reden dichter bij en ik kon horen hoe de ene vrouw zei "je hebt Marc van me afgenomen!" ik keek koen aan en kon men lach moeilijk onderdrukken hij trouwens ook. we stapten uit en liepen op de dames af. dames dames rustig zei koen en ze zwegen en keken allebei naar koen met een blik van onwetendheid. ik vroeg de dames om ons te vertellen wat er juist was gebeurd. de ene dame stak van wal "awel die t*ef daar heeft Marc mijn vriend van me afgenomen." waarop de andere vrouw zei "dat is niet waar Marc en ik zijn nog maar een week een koppel en jullie zijn al 3 weken uit elkaar" "oh dat wist ik niet antwoordde de eerste dame daar terug op. De dame begon te blozen ze besefte dat ze zich belachelijk had gemaakt. ik keek naar koen die zei voila dames alles is dan opgelost. ja hoor antwoorden ze in koor. Koen en ik stapten terug de auto in toen we ingestapt waren kon ik me echt niet meer houden van het lachen en schoot in de lach.Koen reed weg en zwaaide nog eens naar de dames met een grijns op zijn gezicht. het was middag dus gingen we terug naar het commissariaat. toen we de refter binnen liepen hoorden we floor al roepen ik zou nooit met een collega iets beginnen ik ook niet riepen brigitte en erik daarop veli knikte instemmend. ik en koen zeiden in koor ik zou dat wel zien zitten iets beginnen met een collega. brigitte keek ons aan met een grijns jullie zouden eigenlijk nog een mooi koppel zijn. ik voelde dat ik rood werd dus begon ik te lachen om dat te verbergen. stel je voor riep koen al lachend uit. ik wou niets liever dan het me voorstellen ik droomde er al lang van om een koppel te vormen met koen. ik werd uit mijn gedachte gehaald door een klopje op mijn schouder van koen hij keek me aan met een blik van wat is er? ik zei hem dat ik het hem later wel eens zou vertellen (als ik eindelijk eerlijk durfde te zijn over mijn gevoelens voor hem). in de namiddag moesten Koen en ik papierwerk doen. het was niet leuk maar het moest. het was al snel 18 uur dus koen en ik gingen naar huis.

thuis aangekomen plofte ik in de zetel. ik staarde door het raam tot ik plots koen zag verschijnen wat doet die hier?! ik deed snel de deur open en liet hem binnen.