blijven hopen (de buurtpolitie)

de foto

De zon scheen in mijn ogen. Ik lachte en deed mijn ogen open. Waar was ik? Ik keek rond me. Toen zag ik het. Ik was samen met Koen in slaap gevallen in de zetel. Ik keek naar Koen. Wat was hij toch schattig. Voorzichtig stond ik recht. Zo stil mogelijk ging ik naar mijn kamer om me om te kleden. Ik ging voor de spiegel zitten. Ik wou eigenlijk helemaal niet weg. Ik deed mijn werk graag en ik wou het ook blijven doen. Oke, ja ik werkte graag met kinderen en ik was daar ook redelijk goed in. Maar den bureau dat was mijn thuis. Ik hield van de mensen die daar werkten en ik hield van mijn werk. Ik keek naar een foto aan de muur. Het was een foto van mijn eerste werkdag. Voorzichtig nam ik de kader van de muur. Ik drukte hem tegen mij aan en begon stil te snikken. Het waren zo'n mooie tijden geweest. Ik hield zo veel van mijn collega's. Brigitte was altijd zo lief. Ze wist praktisch alles over mij. Eric, een beetje streng maar als het er op aan kwam had hij een gouden hart. Floor, eigenlijk was Floor mijn kleine zus. Ze had al veel megemaakt en ik ben er altijd voor haar geweest. Velimir, dat was de grappen maker. Met hem kon je uren lachen. En... ik snikte. Ik ging ze allemaal enorm hard missen.

Koen

Ik werd wakker door de zon. Ik stond op. Waar was Tineke? Ik keek rond me heen. Voorzichtig ging ik naar haar slaapkamer. Ze zat op haar bed. Ik hoorde haar zachtjes snikken. Ik liep naar haar toe en zette me naast haar. Ik legde een arm rond haar heen en nam de foto uit haar handen. Hardop las ik het tekstje dat ernaast stond. Ik herinnerde me het nog als de dag van gisteren. 'Tineke Schilebeeckx, hoofdinspecteur. :)' Ik had het er opgeschreven. Als je wilt blijven, ik wil ook nog altijd weg gaan he, zei ik stil. Ze viel in mijn armen. Ik probeerde haar zo goed mogelijk te troosten, maar het lukte niet. Wil je me even alleen laten? vroeg ze stil. Tuurlijk antwoorde ik. Ik liep naar de keuken en maakte een ontbijtje. Ik zat nog geen vijf minuten aan tafel of de telefoon ging. Brigitte. Heej Brigitte. zei ik opgewekt. Hoe gaat het met Tineke? vroeg ze. Niet zo goed, ze ziet er echt vanaf.

...

Plots stond Tineke naast mij. Ik schrok echt hard. Snel legde ik af. Gaat het? vroeg ik bezord. Ze knikte. Ik zag ook wel dat ze loog. Ik nam haar goed vast. Ik hou van jou, zei ik zacht. Zonder een woord te zeggen ging ze aan tafel zitten. Ik begreep haar wel. Stil ging ik over haar zitten en at voort mijn boterhammen op. Ik was eigenlijk al veel te laat voor mijn werk maar Tineke ging nu echt wel voor.