Accidentally Inlove With My Enemy

chapter 9

Ilang araw ang lumipas ay ganun parin ang pakikitungo ko sa dalawa..

Dadaan na para bang hangin...

Di sila pinapansin....

Naging malamig ang pakikitungo ko sa kanila....

Di pa rin mawala ehh masakit parin ang ginawa nila sakin

Palaging humihingi sakin ng sorry si drew pero di ko talaga pinapansin sometimes nahuhuli ko ring nakatingin saakin si sky pero agad ding umiiwas.

Di ko na alam kung anong gagawin ko mas mabuti pang pagtuunan ko na ng pansin ang pagiimbistiga ko sa pagkamatay ng pamilya ko.

Aksidente man o hindi hinding hindi ako titigil hanggang di ko nakikita at napapatay tung mga gagong pumatay sa kanila..

|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|

Kakarating ko lang sa classroom ngunit nagtaka ako nang wala akong nakita ni isang estudyanteng nakaupo..

" baka naman wala pa??"- pagkakausap ko sa sarili ko saka nag shrug

Naupo na ako pero lumipas ang 15 minutes wala talaga...

* baka walang pasok*- sabi ko sa isip

" pero bakit walang pasok ngayon?? ayy basta maka uwi na nga"- sabi ko sabay sukbit ng bag ko sa balikat

Papalabas na sana  ako nang may marinig akong nag strum ng gitara kaya napaharap ako at nakita ko si......

..Drew..... Nakatayo at may hawak na gitara

* saan kaya to lumusot bat di ko nakita?*- tanong ko sa isip ko

Tiningnan ko lang siya ng walang emosyon tatalikod na sana ako nang marinig ko siyang kumanta

sorry na kung nagalit ka Di naman sinasadya

kung may nasabi man ako init lang ng ulo

pipilitin kong magbago pangako sayo

Sorry na nakikinig ka ba? malamang sawa ka na

Sa ugali kong ito na ayaw magpatalo

At parang sirang tambutso na hindi humihinto

Si Andrew kumakanta??

sorry na talaga kung akoy medyong tanga

Hindi ako nagiisip nauuna ang galit

sorry na talaga saaking nagawa

tanggap kong mali ako, wag sanang magtampo

hindi ko alam kung anong irereact ko first time talagang may kumanta sa harap ko at mas worst lalake pa!! ni si sky di pa ako nakakantahan ehh

Sorry na......

Di ko namalayang nandito na siya sa harap ko nakangiti ng malungkot

May nakita akong mga kapwa estudyante namin sa likod niya

Tumalikod ang mga ito hanngang sa nabuo na ang mga letrang nakadikit sa likod nila

Sorry na...

Matapos kong mabasa ang salitang yun ay tumingin ulit ako kay drew

" im sorry scarlet alam kong nagkamali ako niloko kita, ginawang tanga pero sana naman mapatawad mo na ako........

Di ko kayang ganito na lang agi ang pakikitubgo mo saakin ehhh.....Di ako sanay please scarlet" - ramdam ko ng pagiging seryoso niya papatawarin ko siya pero maraming mag iiba

" pinapatawad na kita 'Andrew'...  - ngumiti siya ng napakalapad pero agad din itong nawala nung marinig niya ang huling sinabi ko

" pero wag kang mag expect na makikita mo pa ang dating scarlet na kilala mo....

Dahil kahit kailan never na akong mag titiwala sayo....  

Kahit kailan...."- sabay talikod ko humakabang ako saka ulit nagsalita

" salamat na lang sa lahat....

Starting today......

We act like we didn't know each others presence...isipin mong kahit kailan ay di mo ako nakilala't nakasama...

For me, you're just a stranger na kailanman di ko nakilala o makikilala pa"- pagkatapos kong sabihin yun ay tuluyan na akong umalis

Hindi ako yung taong matagal magpatawad

Nag sorry ka nga, pero kailanman ay di mo magagawang alisin ang sakit na binigay mo saakin lalo na ang buong tiwala ko na sayo ko lamang sinayang....

----------------------------------------------------------------------

Hi readers!!  sorry kung masyadong maikli ang chapter 9 hahhah

Hope you like it and dont forget to vote, comment thank you!!,😜😜

Enjoy reading!!!

@tal-tal15