[Zawgyi]
ရန္ကုန္လမ္းမႀကီးေဘးကအင္ယားကန္ေဘာင္ေပၚထိုင္ေနရင္းရုတ္တရက္တစ္စက္စက္နဲ႔႐ြာခ်ေနေသာမိုးေၾကာင့္ကြၽတ္တစ္ခ်က္သက္မိသည္...ေရစက္ေရေပါက္ေလးေတြက်ေရာက္ေနသည့္အတြက္လူးလြင့္ေနတဲ့ကန္ေရျပင္ကိုေငးၾကည့္ေနရင္းစိတ္ေတြကဟိုးအတိတ္ကျဖစ္ရပ္ဆီသို႔ျပန္လည္ေျခဆန္႔ေနမိျပန္သည္..အင္း...မိုးကမသည္းပဲတဖြဲဖြဲက်ေနျခင္းကအေဆြးဓာတ္ကိုပိုတိုးလာေအာင္ကူေပးေနသလိုပင္...
..
..
အင္း..အကိုသာရွိေနမယ္ဆိုရင္ထီးပါရဲ႕သားနဲ႔ဘယ္ေသာအခါမွဖြင့္မေဆာင္းတတ္တဲ့ကြၽန္ေတာ့္ကိုထီးလိုက္ေဆာင္းေပးရင္းဆူဦးမွာမဟုက္လား...
ရယ္ေတာ့လည္းရယ္ရသားပဲေနာ္..
အဲ့ဒီ့အခ်ိန္ေတြတုန္းကအကိုကြၽန္ေတာ့ကိုခ်စ္ခဲ့တာအေသအခ်ာပါပဲ..
ကြၽန္ေတာ္မ်က္စိမမွားဘူဆို..ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ဆိုအစစအရာရာအေသးစိတ္ေလးကအစဂရုတစိုက္ရွိလြန္းတဲ့အကိုဟာအတုအေယာင္လို႔ပင္ထင္ရက္ခဲ့စရာမရွိခဲ့ဘူးေလ...ဒါေပမယ့္ဘာေၾကာင့္လဲ...ဘယ္လိုအရာမ်ိဳးေတြကကြၽန္ေတာ့္ကိုထားရစ္ေစနိုင္ခဲ့ရတာလဲ...ဒါေတြကိုလည္းျပန္လွန္ေတြးမေနခ်င္ေတာ့ပါဘူးေလ..သိပ္ေတာ္လြန္းတဲ့အကိုကအခုဆိုအဲ့ဒီ့မိန္းကေလးနဲ႔ေပ်ာ္႐ႊင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ..အေဝးတစ္ေနရာကကြၽန္ေတာ္ကအကိုနဲ႔အတူရွိခဲ့ဖူးတဲ့ေဒသမွာအလြမ္းေတြနဲ႔အရူးတစ္ေယာက္လိုပဲနာနာက်င္က်င္ငိုေႂကြးေနခဲ့မိျပန္တယ္...ကံၾကမၼာေၾကာင့္ပါလို႔ရိုးမယ္မဖြဲ႕ျခင္ဘူးအကို...ဒါေတြဟာအကို႔ေၾကာင့္ပဲ..
.
အကိုကကြၽန္ေတာ့ကိုခ်စ္တယ္
အဲ့ဒီလိုပဲ
တစ္ျခားမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္နိုင္တယ္ဆိုပဲ.
သိပ္လည္းမအံ့ၾသမိပါဘူး..
ခ်စ္တာကခ်စ္လို႔ရတယ္ေလလူတိုင္းပါပဲ
၂ေယာက္၃ေယာက္မကလို႔၁၀ေယာက္ကိုပဲခ်စ္ခ်စ္..ခ်စ္လို႔ရတယ္..
တစ္ကယ္ခ်စ္တာနဲ႔မခ်စ္တာပဲကြာတာေပါ့...
လူ၂ေယာက္စလံုးကေတာ့တစ္ၿပိဳင္နက္ထဲတစ္ေနရာထဲမွာရွိမေနနိုင္ဘူးေလဆိုေတာ့..
အကိုကသူမကိုေ႐ြးခ်ယ္မယ္တဲ့ေလ..
အင္းနာက်င္ရတယ္...ထားပါေတာ့ေလအလိုက္ကမ္းဆိုးမသိစြာက်ဆင္းလာတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုခပ္ျပင္းျပင္းဖိသုတ္လိုက္ရင္း..မ်က္ရည္ေတြၾကားထဲကၿပံဳးျပလိုက္တယ္...
ေမ့ေတာ့မလို႔အကိုကငိုတာကိုလဲမႀကိဳက္ဘူးေလေနာ္...
ကြၽန္ေတာ္ကလည္းအမွတ္ကိုမရွိဘူးပဲ....
"အကိုေပ်ာ္တယ္မဟုက္လား...ရၿပီအဲ့ေလာက္ဆိုကြၽန္ေတာ့္အတြက္လံုေလာက္ေနၿပီမို႔...ေနခဲ့ေပးမယ္..ခ်စ္တယ္အကို..ကြၽန္ေတာ္မဟုက္တဲ့တစ္ျခားတစ္ေယာက္ရဲ႕အပိုင္ေလး....."
အဲ့လိုဆိုျပန္ေတာ့လည္းအကိုကမဟုက္ျပန္ဘူး..ကြၽန္ေတာ့ပုခံုးနွစ္ဖက္ကိုအားနဲ႔ဆုတ္ကိုင္လိုက္ရင္းနဲ႔...
"မင္းတစ္ေယာက္ထဲခံစားေနရတယ္ထင္လို႔လား..ငါလဲနာက်င္ေနရတာပဲ..ဒါေပမယ့္ငါတို႔၂ေယာက္ကမျဖစ္နိုင္ေတာ့တာ.."
(မျဖစ္နိုင္ပါဘူးတဲ့ဘယ္အရာေတြကမျဖစ္နိုင္တာလည္းလို႔ေမးလိုက္ခ်င္မိတယ္...အကိုသာကြၽန္ေတာ့္ကိုတစ္ကယ္ခ်စ္ခဲ့မယ္ဆိုကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူတူစြန္႔စားဖို႔အတြက္ဆံုးျဖတ္ခဲ့မွာေပါ့..အဲ့စကားကိုေျပာတိုင္း.အကိုကအရင္တုန္းကလည္းေတြေဝေနခဲ့သလိုမ်ိဳး..အခုလည္းေတြေဝေနဆဲပါပဲ...အဲ့တာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာေပါ့အရာအားလံုးဟာအကို႔အေပၚမူတည္ေနတာပါလို႔...)
"သူမကငါ့ထက္အသက္ႀကီးတယ္...ၿပီးေတာ့အလုပ္ထဲမွာလည္းအတူတူပဲ..ငါ့မိဘေတြကသူမကိုသိပ္ကိုသေဘာက်ေနၾကတာ"
(ေနာက္ပိုင္းျပန္သိလာခဲ့ရတာက..သူမဟာသူနဲ႔အသက္ခ်င္းအတူတူပဲရယ္...အလုပ္ထဲကမဟုက္ဘဲသူ႔ရဲ႕ငယ္ခ်စ္ေဟာင္းေတြထဲကတစ္ေယာက္ဆိုတာကိုပဲ...ကြၽန္ေတာ့္ကိုေခၚတဲ့ကေလးဆိုတာကိုသူကနည္းနည္းေလးေတာင္ဆြံ႕အမႈမရွိဘဲသူမကိုေျပာင္းေခၚနိုင္ခဲ့တယ္ဆိုတာေတြေရာေပါ့.)
အင္း...တိတိက်က်ေျပာရမယ္ဆိုရင္ကြၽန္ေတာ္နဲ႔မပ်က္ခင္တစ္လေလာက္အလိုထဲကအကို႔ေျခလွမ္းေတြပ်က္ေနခဲ့တယ္ဆိုတာကြၽန္ေတာ္သတိထားမိပါရဲ႕ေလ....အကိုပင္ပန္းမွာဆိုးလို႔ေျပာသမ်ွယံုေပးလိုက္ရံုကလြဲရင္ကြၽန္ေတာ္ကအားလံုးသိသြားခဲ့ၿပီးသားဆိုတာေတာ့မေျပာျပျဖစ္ခဲ့ပါဘူးေလ..အခုခ်ိန္ထိပဲဆိုပါေတာ့...သိပ္ခ်စ္ရတဲ့အကိုကိုထုတ္မေမးရက္ခဲ့ဘူး...အရာအားလံုးသ္ိေနခဲ့တာေတာင္မွ..အကို႔ဆီကလမ္းခြဲရေအာင္ဆိုတဲ့စကားကိုၾၾကားရမွေသမတတ္ေၾကာက္ေနခဲ့ဖူးတယ္...စိတ္တၲဇလိုျဖစ္ေနတဲ့ကြၽန္ေတာ္ဟာအိပ္ေဆးေတြအလြန္အႄကြံေသာက္ခဲ့မိလို႔ေဆးရံုတင္လိုက္ရတယ္ဆိုတာကိုအကိုမသိခဲ့ဘူး...ေဆးရံုကဆင္းေတာ့ပါဝါပိတ္ေနတဲ့ဖုန္းေလးကိုအေလာတႀကီးရွာၿပီးအားသြင္းခိုင္းတယ္...ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ႀကီးစြာနဲ႔အကိုမ်ားစိတ္ပူေနမလားဆိုၿပီးဖြင့္ၾကည့္ခဲ့ေပမယ့္..ဝဋ္ေၾကတန္းေၾကဖုန္းcall၄ခုေလာက္ကလြဲၿပီးmessageေလးတစ္ေဆာင္ေတာင္ေရာက္မလာခဲ့ဘူးပဲ...အရင္ကဆိုဖုန္းမကိုင္မိရင္ေတာင္အခါ၅၀မကေခၚတတ္တဲ့အကိုဟာစတင္ေျပာင္းလဲလာၿပီဆိုတာခံစားမိလိုက္တယ္...စိတ္မပူမွန္းသိေနေပမယ့္ဖုန္းေခၚလိုက္မိေတာ့...ကြၽန္ေတာ့္ကိုထိပါးေစတဲ့စကားေတြနဲ႔အကိုဟာစြပ္စြဲခ်က္ပ်င္းထန္စြာေျပာခဲ့တယ္...ေဆးရံုတတ္ေနရတယ္ဆိုတဲ့ေျဖရွင္းခ်က္ကိုစိတ္ပူတႀကီးေမးမယ္ထင္ထားခဲ့ေပမယ့္...ငါ့ကိုအပိုေတြလာေျပာမေနနဲ႔တဲ့...မင္းအရႈပ္ေတြလုပ္ေနခဲ့တာမဟုက္လား...အဲ့တာေၾကာင့္စက္ကိုပိတ္ထားတယ္ေပါ့ေလ...တဲ့...
အဲ့တည္းကေအးစက္စက္ျဖစ္သြားတဲ့အကိုကသူ႔ဘက္ကစေခၚတဲ့ဖုန္းေကာလ္ဆိုတာမရွိသေလာက္ပဲျဖစ္သြားခဲ့တယ္...ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကသတိရလို႔ဆတ္ခဲ့ရင္ေတာင္မွအရင္လိုအေရးတယူမရွိလွေတာ့ဘူး..တစ္ေန႔အကိုရွိတဲ့ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ဆီကြၽန္ေတာ္လိုက္သြားခဲ့တယ္...ယိုင္နဲ႔ေနတဲ့နွလံုးသားေလးနဲ႔အတူမဝံ့မရဲသံသရေသးေသးေလးေတြနဲ႔ေနာက္တစ္ေယာက္မျဖစ္နိုင္ပါဘူး..ဒီအတိုင္းမိတ္ေဆြသေဘာေလာပဲေနမွာပါဆိုတဲ့ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေလးကဟိုးခပ္လွမ္းလွမ္းဆီကလက္တြဲၿပီးခံုတန္းလ်ားဆီေလ်ာက္သြားတဲ့အတြဲတစ္တြဲေၾကာင့္..အျမင္အာရံုေတြေဝဝါးလာသည္အထိေယာက်ာ္းတန္မဲ့မ်က္ရည္က်မိျပန္တယ္..ဖုန္းကိုထုပ္ၿပီးအသာေခၚမိေတာ့...ပထမတစ္ခါဖုန္းခ်လိုက္တယ္...ထပ္ခါထပ္ခါေခၚေနမိေတာ့ ..ခင္ဗ်ားရဲ႕ေဘးကအမ်ိဳးသမီးေလးကတစ္ခုခုေျပာလိုက္၍ထင္သည္...ဖုန္းေတာ့ကိုင္ပါရဲ႕မအားေသးလို႔ၿပီးမွျပန္ေခၚမယ္တဲ့ေလ....ကြၽန္ေတာ္ဆတ္တဲ့ဖုန္းေလးကိုမအားေသးလို႔ပါဆိုၿပီးခ်ပစ္လိုက္တဲ့အကိုကပန္းၿခံထဲမွာတစ္ျခားမိန္းမရဲ႕ပုခံုးကိုဖတ္ၿပီး..ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔စကားေတြေျပာေနခဲ့တယ္ေလ...ျမင္ေနရတဲ့ျမင္ကြင္းကိုေတာင္အတုအေယာင္ပါပဲဆိုၿပီးရူးသြပ္စြာအကိုရဲ႕ေျဖရွင္းလာမယ့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနခဲ့ရတဲ့ကြၽန္ေတာ္ကရင္ထဲမွာကမၻာပ်တ္မတတ္ခံစားေနခဲ့တယ္ဆိုတာအကိုသိမွာေတာင္မဟုက္ပါဘူးေလ...
..
...
...
(မညိဳပဲ႐ြာတတ္တဲ့မိုးေတြကိုကြၽန္ေတာ္သိပ္ခ်စ္တယ္အကို..
႐ြာမလိုလိုနဲ႔ညိဳတဲ့မိုးေတြလို
လွည့္စားနိုင္လြန္းတဲ့အကိုရဲ႕အခ်စ္က
မိုးေျပးလိုပဲ..
ေဝါခနဲသာ႐ြာခ်သြားတယ္..
စြတ္စိုရံုကလြဲရင္ဖမ္းဆုတ္ျပစရာက်န္မေနခဲ့ဘူးေလ..
ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ကြၽန္ေတာ့ဘဝထဲဝင္လာခဲ့ၿပီးမွ..
အသ္ိေပးရံုေလာက္သာခ်စ္ျပၿပီး..
ထြက္သြားခဲ့တဲ့အကိုကသိပ္ကိုေတာ္လြန္းပါတယ္)
