You Never Walk Alone (Dark series #2)On Going

Simula

Malakas na ulan at Yanig ang sumalubong sakin sa labas.

As my Tears Slowly Down. I feel like my body would be down too.

Halos mang hina na ako Sa bawat hakbang ko pakiramdam ko ay matutumba na ako. Pero diterminado akong sumakay sa sakyan ko at umalis na rito.

I see Manny people are Watching me. But know wala akong paki wala na akong Nararamdaman kundi sakit, puot, At Galit.

Nang Makasakay ay Pinaharurot ko agad nang manilis ang kotse.

And as if i Die know Everyone would feel Happy and Joy.

There Finally Happy without me.

Patuloy ang pagtulo nang luha ko sa Mata ko.

I felt like Died know. A died who Hurt Mentally, and not Physically.

A died who can live in the world That Are People Are Dead.

Sa Araw na ito, hindi ako nangibabaw ang hiya sakin. Dahil mas nangibabaw ang Sakit at pagkadismaya.

Cause I lost- no i Trust a person- i love a person that Hurt me.

A person who made me feel this Pain.

If i have a chance to Change my live, kahit may kapalit ay gagawin ko makatakas lang sa mundong kinasusuklaman ko. Sa mundong Ako ang Taong Patay na.

Patay na patay na sa Sakit. Pinatay na nang paulit ulit.

Hindi ko na alam kung asan ako pupunta- o kung may pupuntahan pa ba ako.

Bayag yang may nakabaga sakin dahilan nang pag Diretsiyo ko san mga puno.

At sa huli

Mamatay ulit ako dahil sa pagtitiwala at pagmamahal ko.

_______

:(